Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 1
All posts by anarxikoigalatsiou
Μαριάννα Η Βρωμόστομη
Μαριάννα Η Βρωμόστομη
Μερικοί άνθρωποι είναι συνεχώς τσαντισμένοι… και έχουν τους λόγους τους. Η Μαριάννα δουλεύει σερβιτόρα σε ένα εστιατόριο οπου συχνάζουν πολιτικοί, μεγαλοδημοσιογράφοι και διαφορα άλλα λουλούδια. Αυτές είναι οι περιπέτειες της…
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 1
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 2
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 3
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 4
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 5
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 6
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 7
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 8
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 9
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 10
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 11
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 12
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 13
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 14
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 15
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 16
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 17
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 18
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 19
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Επεισόδιο 20
Μαριάννα Η Βρωμόστομη – Διάφορα
Κόμικς της Αγριόγατας
Αλφαβητάριο – Τα κακά παιδιά
Αλφαβητάριο – Τα κακά παιδιά
The Wake Up Call
The Wake Up Call: το πολιτικό γκράφιτι στον καιρό της κρίσης
[vimeo]http://www.vimeo.com/55286729[/vimeo]
Το «The Wake Up Call» είναι ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για το πολιτικό γκράφιτι στην Αθήνα της κρίσης.
Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τέσσερις street artists στην προσπάθειά τους να αφήσουν το πολιτικό στίγμα τους στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Πολιτική, σάτιρα και χρώματα αναμειγνύονται για να γεννήσουν μια υπαίθρια έκφραση μακριά από την κυρίαρχη ιδεολογία. Μέσα από τη δράση των τεσσάρων καλλιτεχνών, το «The Wake Up Call» επιχειρεί να αποτυπώσει την προσπάθεια πολιτικής αφύπνισης στην Ελλάδα της κρίσης, με έργα τέχνης του δρόμου που περιμένουν τη φθορά του χρόνου.
Ο MaPet το πρωί είναι οδοντίατρος. Στον ελεύθερό του χρόνο κόβει στένσιλ με τον οδοντιατρικό τροχό του και τις νύχτες κάνει αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «προπαγάνδα στο δρόμο». Ο Absent στήνει ένα πρόχειρο τυπογραφείο και σμιλεύει πολιτική σάτιρα πάνω σε ένα χαρακτικό που υπηρετεί τη δική του αντιπληροφόρηση. Από την εποχή του «No Niquita» μέχρι το «Hello Χ-ίτη» οι αφίσες του, τυπωμένες σε λαδόκολλα, δεν έχουν περάσει απαρατήρητες. Ο Pol, άλλος ένας «στενσιλάς», απεχθάνεται τον καθωσπρεπισμό της μεγαλοαστικής τάξης και λέει με ειρωνεία «Καθαροί τοίχοι, βρώμικες συνειδήσεις». Ασκεί κριτική στον ρόλο των κυρίαρχων ΜΜΕ και καλεί την κοινωνία σε εξέγερση με ένα μεγάλο έργο στον πεζόδρομου της Ερμού. Τέλος, ο Bleeps, ίσως ο πιο γνώριμος από όλους, σχεδιάζει μπροστά στο φακό του ντοκιμαντέρ το τελευταίο του έργο, μια αλληγορία για «Το Τίμημα» που καλείται να πληρώσει ο λαός λόγω της οικονομικής κρίσης.
Την τελευταία δεκαετία η Αθήνα έχει αναδειχθεί σε μια από τις σημαντικότερες πρωτεύουσες της street art, της τέχνης του δρόμου. Γκράφιτι έχουν γεμίσει ολόκληρες γειτονιές του κέντρου όπως τα Εξάρχεια, ο Κεραμεικός και το Γκάζι. Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης, το πολιτικό γκράφιτι έχει βρει εύφορο έδαφος απέναντι στη μονόπλευρη πληροφόρηση και την έλλειψη κριτικής στάσης στα τεκταινόμενα από την πλειονότητα των κυρίαρχων ΜΜΕ. Παράλληλα, η άνοδος της ακροδεξιάς στην ελληνική πολιτική σκηνή αποτέλεσε το έναυσμα για ακόμη περισσότερη κριτική στο πιο ελεύθερο κομμάτι της ελληνικής πρωτεύουσας, τους δρόμους της.
Το «The Wake Up Call» είναι μια καταγραφή του καλλιτεχνικού πολιτικού ακτιβισμού στα χρόνια της κρίσης, ενα «κοινωνικό ημερολόγιο σε δημόσια έκθεση», όπως το αποκαλεί ο Bleeps, εφήμερα αναρτημένο στους τοίχους της Αθήνας.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Έρευνα – Σενάριο : Κώστας Καλλέργης
Φωτογραφία : Κώστας Καλλέργης -Δημήτρης Πεταλάς
Μοντάζ : Κώστας Χριστακόπουλος
Μουσική : Κλεάνθης Κωνσταντινίδης – Γιώργος Τσέτικας
Σχεδιασμός ιστοσελίδας : Μανώλης Κανδανολέων
Αίγυπτος – Η Αιγυπτιακή επανάσταση, το μετά και η αναζωπύρωση
Taxrir LIVE
Πλατεία Taxrir 1 – Πλατεία Taxrir 2 – Από το δρόμο
Περισσότερα άρθρα:
Αίγυπτος: Τίποτα δεν άλλαξε, όλα τώρα αρχίζουν… Αιγυπτιακός Χειμώνας (Ντοκιμαντέρ) Ο αναρχισμός στην Αίγυπτο μετά τους Αδελφούς Μουσουλμάνους
Αίγυπτος: Τίποτα δεν άλλαξε, όλα τώρα αρχίζουν… Αιγυπτιακός Χειμώνας (Ντοκιμαντέρ) Ο αναρχισμός στην Αίγυπτο μετά τους Αδελφούς Μουσουλμάνους
Για τους αναρχικούς της Αιγύπτου αλλά και για άλλους που θυμούνται την τελευταία περίοδο του στρατιωτικού νόμου μετά από την εκδίωξη του Mubarak, έχει προκύψει μια σύνθετη κατάσταση: Οι Ισλαμιστές τους οποίους θέλουν να εκτοπίσουν βρίσκονται σε οπισθοχώρηση, αλλά είναι στα χέρια ενός στρατού που θα μπορούσε το ίδιο εύκολα να βάλει στόχο άλλα βασικά κινήματα. Φαίνεται πως έφτασε η σωστή στιγμή να επαναλάβω την συνομιλία μου με τον Aazab.
Έχουν περάσει σχεδόν δύο εβδομάδες από την εξέγερση της 30 του Ιούνη. Ποια είναι η άποψη σου από τη θέση που βρίσκεσαι σήμερα;
Λοιπόν, όπως όλοι το περιμέναμε, το παλαιό καθεστώς έχει αρχίσει να τρέφει το κεφάλι του πάλι. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα χάνει τη δημοτικότητά της καθημερινά. Καμία νέα κυβέρνηση δεν έχει συγκροτηθεί ωστόσο, έτσι δεν είναι σαφές σε αυτό το σημείο το τι είναι πιθανό να συμβεί. Μόλις συγκροτηθεί η νέα κυβέρνηση, τότε θα ξέρουμε προς τα πού θα στραφεί η επόμενη μάχη.
Λοιπόν, όπως όλοι το περιμέναμε, το παλαιό καθεστώς έχει αρχίσει να τρέφει το κεφάλι του πάλι. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα χάνει τη δημοτικότητά της καθημερινά. Καμία νέα κυβέρνηση δεν έχει συγκροτηθεί ωστόσο, έτσι δεν είναι σαφές σε αυτό το σημείο το τι είναι πιθανό να συμβεί. Μόλις συγκροτηθεί η νέα κυβέρνηση, τότε θα ξέρουμε προς τα πού θα στραφεί η επόμενη μάχη.
Τώρα φαίνεται ότι έχετε «κολλήσει» μεταξύ του στρατού και των Ikwhan [Αδελφοί].
Και του παλαιού καθεστώτος. Είμαστε στα βαθιά σκατά. Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα που μπορείς να κάνεις παρά να γελάς.
Και του παλαιού καθεστώτος. Είμαστε στα βαθιά σκατά. Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα που μπορείς να κάνεις παρά να γελάς.
Φαίνεται ότι ο στρατός – ειδικά η ηγεσία του – θα ήταν πιο ευνοϊκός στο παλαιό καθεστώς. Οι στρατηγοί ελέγχουν περίπου 30% της οικονομίας, σωστά;
Ναι, σωστά. Ο στρατός βρίσκεται στο κέντρο των οικονομικών μας προβλημάτων. Και υπάρχει λιγότερη πιθανότητα να καταπιαστούμε με αυτό το πρόβλημα τώρα απ’ ότι υπήρξε πριν, πιθανώς, επειδή προς το παρόν οι άνθρωποι βλέπουνε το στρατό σαν κάποιον που έχει αποτρέψει τον εμφύλιο πόλεμο. Έτσι είναι δύσκολο να τους αγγίξει κανείς. Μπορούν να κάνουν σχεδόν τα πάντα και κανείς να μην τους ζητάει τον λόγο. Και εάν κάποιος διαμαρτυρηθεί θα θεωρηθεί προδότης.
Ναι, σωστά. Ο στρατός βρίσκεται στο κέντρο των οικονομικών μας προβλημάτων. Και υπάρχει λιγότερη πιθανότητα να καταπιαστούμε με αυτό το πρόβλημα τώρα απ’ ότι υπήρξε πριν, πιθανώς, επειδή προς το παρόν οι άνθρωποι βλέπουνε το στρατό σαν κάποιον που έχει αποτρέψει τον εμφύλιο πόλεμο. Έτσι είναι δύσκολο να τους αγγίξει κανείς. Μπορούν να κάνουν σχεδόν τα πάντα και κανείς να μην τους ζητάει τον λόγο. Και εάν κάποιος διαμαρτυρηθεί θα θεωρηθεί προδότης.
Όταν μιλούσαμε τις προάλλες φαινόσουν να δίνεις αγώνα με τα συναισθήματά σου για τις ενέργειες του στρατού ενάντια στο Ikhwan. Ποια είναι τα συναισθήματά σου για αυτό τώρα;
Λοιπόν, ξέρεις κρατώ δύο συναισθήματα. Εάν επιτρέψουμε στο Ikhwan να είναι θύμα του στρατού σήμερα, αύριο θα είμαστε εμείς το θύμα. Από την άλλη πλευρά, αισθάνομαι ότι στο Ikhwan αξίζουν όλα αυτά που του συμβαίνουν. Έχουν παίξει το παιχνίδι του εμφύλιου πολέμου μέχρι τώρα. Έτσι είναι απίστευτα δύσκολο να ταχτοποιήσω τα συναισθήματά μου. Φοβάμαι ότι η έχθρα μου για το Ikhwan θα μπορούσε τελικά να κοστίσει στην ανθρωπιά μου. Όταν είδα τις φωτογραφίες των υποστηρικτών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που σκοτώθηκαν τις προάλλες σε ένα μουσουλμανικό τέμενος στη Raba Adwyia, δεν αισθάνθηκα τίποτα. Θυμήθηκα το πώς οι Ισλαμιστές είχαν βρει δικαιολογίες για το στρατό στο να μας σκοτώσουν στο Mohammed Mahmoud.
Λοιπόν, ξέρεις κρατώ δύο συναισθήματα. Εάν επιτρέψουμε στο Ikhwan να είναι θύμα του στρατού σήμερα, αύριο θα είμαστε εμείς το θύμα. Από την άλλη πλευρά, αισθάνομαι ότι στο Ikhwan αξίζουν όλα αυτά που του συμβαίνουν. Έχουν παίξει το παιχνίδι του εμφύλιου πολέμου μέχρι τώρα. Έτσι είναι απίστευτα δύσκολο να ταχτοποιήσω τα συναισθήματά μου. Φοβάμαι ότι η έχθρα μου για το Ikhwan θα μπορούσε τελικά να κοστίσει στην ανθρωπιά μου. Όταν είδα τις φωτογραφίες των υποστηρικτών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που σκοτώθηκαν τις προάλλες σε ένα μουσουλμανικό τέμενος στη Raba Adwyia, δεν αισθάνθηκα τίποτα. Θυμήθηκα το πώς οι Ισλαμιστές είχαν βρει δικαιολογίες για το στρατό στο να μας σκοτώσουν στο Mohammed Mahmoud.
Την ίδια στιγμή φοβάμαι ότι δεν θα δούμε ποτέ δικαιοσύνη για τις ενέργειες του Ikhwan και ότι θα μετανιώσουμε την ώρα και την στιγμή που δεν τους εξοντώσαμε όλους. Τις προάλλες για να στηρίξουν τις διαμαρτυρίες ρίξανε παιδιά από ψηλά κτίρια στην Αλεξάνδρεια. Πριν βρεθώ εκεί πέρα, ήμουν στις συγκρούσεις που γινόντουσαν με τους Ισλαμιστές στη 6η Γέφυρα εδώ στο Κάιρο – μας ρίχνανε με πολυβόλα και εμείς το μόνο που είχαμε ήταν μολότοφ και πυροτεχνήματα. Πέντε άνθρωποι δολοφονήθηκαν. Υπάρχει και η βία που ασκείται ενάντια στους Χριστιανούς στην Άνω Αίγυπτο, και ούτε η προσωρινή κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση – ή ακόμα και η διεθνής κοινότητα – δεν μιλά για αυτήν. Τα μέσα ενημέρωσης φαίνεται να ενδιαφέρονται μόνο για ό,τι συμβαίνει στις μεγάλες πόλεις. Οι Χριστιανοί πεθαίνουν και τα σπίτια τους καίγονται. Χρειάζεται να σταματήσει η δράση των Ισλαμιστών, είναι τόσο επικίνδυνοι στην Άνω Αίγυπτο.
Υπάρχουν άλλοι πιθανοί τρόποι να προστατευθούν οι Χριστιανοί, εκτός από τον στρατό;
Όχι, απλά εγκαταλείπουν τα σπίτια τους.
Όχι, απλά εγκαταλείπουν τα σπίτια τους.
Είναι ενδιαφέρον να σε ακούω να λες ότι ανησυχείς στο να μην χάσεις περισσότερη ανθρωπιά με το να μισείς τους Αδελφούς Μουσλουμάνους – η ιδέα ότι η διέγερση για την εξάλειψή τους θα μπορούσε να σε κάνει κάποιον που δεν θα ήθελες να είσαι. Αισθάνεσαι ότι αυτή η διέγερση θα μπορούσε να μετατρέψει την αιγυπτιακή κοινωνία – ή οποιαδήποτε κοινωνία που βρίσκεται σε επαναστατική στιγμή – σε ένα μη υγιεινό θεμέλιο για οποιαδήποτε νέα κοινωνία;
Ναι, χωρίς καμία αμφιβολία. Έχουμε ήδη αρκετά κοινωνικά προβλήματα, δεν θα το αντέξουμε και αυτό.
Ναι, χωρίς καμία αμφιβολία. Έχουμε ήδη αρκετά κοινωνικά προβλήματα, δεν θα το αντέξουμε και αυτό.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα, στο μυαλό σου;
Το βασικό πρόβλημα είναι το χάσμα μεταξύ της δικής μας γενεάς και των παλαιότερων γενεών. Η επανάσταση χρειάζεται να εκπροσωπηθεί από τους νέους. Δεν χρειαζόμαστε παλιά πρόσωπα πια. Όπως λέμε στην Αίγυπτο, είναι καμένο χαρτί, δεν έχουν καμία χρησιμότητα.
Το βασικό πρόβλημα είναι το χάσμα μεταξύ της δικής μας γενεάς και των παλαιότερων γενεών. Η επανάσταση χρειάζεται να εκπροσωπηθεί από τους νέους. Δεν χρειαζόμαστε παλιά πρόσωπα πια. Όπως λέμε στην Αίγυπτο, είναι καμένο χαρτί, δεν έχουν καμία χρησιμότητα.
Πώς το φαντάζεσαι αυτό; Οργάνωση των φοιτητών; Δεν φαίνεσαι αρκετά αισιόδοξος για τις ενώσεις.
Είμαι πολύ αισιόδοξος για τα κινήματα των φοιτητών. Τον περασμένο χρόνο υπήρξε ένα τεράστιο κίνημα φοιτητών, ειδικά στα ιδιωτικά σχολεία. Η πρώτη απώλεια για τους Αδελφούς Μουσλουμάνος ήταν πραγματικά στα πανεπιστήμια. Εκεί δεν μπορούσαν να προκαλέσουν τα επαναστατικά κινήματα.
Είμαι πολύ αισιόδοξος για τα κινήματα των φοιτητών. Τον περασμένο χρόνο υπήρξε ένα τεράστιο κίνημα φοιτητών, ειδικά στα ιδιωτικά σχολεία. Η πρώτη απώλεια για τους Αδελφούς Μουσλουμάνος ήταν πραγματικά στα πανεπιστήμια. Εκεί δεν μπορούσαν να προκαλέσουν τα επαναστατικά κινήματα.
Ποιος ήταν ακριβώς ο σκοπός του αγώνα που δόθηκε εκεί ;
Ποικίλει βασικά. Σε γενικές γραμμές είχε να κάνει με τα δικαιώματα των φοιτητών και τον αγώνα ενάντια στην διεύθυνση των πανεπιστημίων, συχνά και με τους φοιτητές των Αδελφών Μουσουλμάνων που την υποστηρίζουν. Αυτό συνέβαινε σε όλα τα πανεπιστήμια, και τελικά οι κινητοποιήσεις των φοιτητών κέρδισαν εκείνους τους αγώνες – ακόμα και όταν κατέληξαν στη βία, όπως συνέβη με το γερμανικό πανεπιστήμιο στο Κάιρο.
Ποικίλει βασικά. Σε γενικές γραμμές είχε να κάνει με τα δικαιώματα των φοιτητών και τον αγώνα ενάντια στην διεύθυνση των πανεπιστημίων, συχνά και με τους φοιτητές των Αδελφών Μουσουλμάνων που την υποστηρίζουν. Αυτό συνέβαινε σε όλα τα πανεπιστήμια, και τελικά οι κινητοποιήσεις των φοιτητών κέρδισαν εκείνους τους αγώνες – ακόμα και όταν κατέληξαν στη βία, όπως συνέβη με το γερμανικό πανεπιστήμιο στο Κάιρο.
Στο πανεπιστήμιο Ain Shams , το κίνημα τα έβαλε με κακοποιούς και τις δωροδοκίες των δυνάμεων ασφαλείας στην πανεπιστημιούπολη. Στο διεθνές πανεπιστήμιο Misr, ο αγώνας ήταν για την ασφάλεια του κύριου δρόμου, αφότου δυο φοιτητές είχαν χάσει τη ζωή τους. Στο Elshorouk, ήταν για την ιατρική φροντίδα, αφότου πέθανε ένας φοιτητής στην πανεπιστημιακή κλινική. Στο πανεπιστήμιο του El Nile, αφορούσε ένα κτήριο που η κυβέρνηση προσπάθησε να κατασχέσει – κάτι που συμβαίνει σε πολλά πανεπιστήμια βασικά.
Κάτι σαν φοιτητικό κέντρο;
Ελπίζω πως όχι. Θέλησαν να πάρουν ένα κτίριο με αίθουσες διδασκαλίας. Προσπαθούσαν βασικά να αρπάξουν εκπαιδευτικό χώρο.
Ελπίζω πως όχι. Θέλησαν να πάρουν ένα κτίριο με αίθουσες διδασκαλίας. Προσπαθούσαν βασικά να αρπάξουν εκπαιδευτικό χώρο.
Με ποιο τρόπο επηρεάζουν αυτές οι νίκες τα κινήματα; Είναι οι φοιτητές ακόμα ενεργοί;
Ναι, είναι. Και τώρα έχουν ξεκινήσει και δημιουργούν μια ένωση των φοιτητικών κινημάτων σε όλη την Αίγυπτο. Εργάζονται σκληρά, με πολλές συναντήσεις και δράσεις.
Ναι, είναι. Και τώρα έχουν ξεκινήσει και δημιουργούν μια ένωση των φοιτητικών κινημάτων σε όλη την Αίγυπτο. Εργάζονται σκληρά, με πολλές συναντήσεις και δράσεις.
Ποια είναι τα σημαντικότερα ζητήματα σε αυτό το σημείο;
Η απελευθέρωση όλων των φοιτητών που συνελήφθησαν από την επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου και μέχρι σήμερα, το δικαίωμα σε ανθρώπινες εστίες στα πανεπιστήμια, και το να πετάξουμε τους security έξω από την πολιτική ζωή του πανεπιστημίου.
Η απελευθέρωση όλων των φοιτητών που συνελήφθησαν από την επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου και μέχρι σήμερα, το δικαίωμα σε ανθρώπινες εστίες στα πανεπιστήμια, και το να πετάξουμε τους security έξω από την πολιτική ζωή του πανεπιστημίου.
Αφήνουν οι φοιτητές τα πανεπιστήμια να ριζοσπαστικοποιηθούν;
Εξαρτάται από τον φοιτητή. Είναι πιθανόν αδύνατο να πεις ότι συμβαίνει το ένα ή το άλλο.
Εξαρτάται από τον φοιτητή. Είναι πιθανόν αδύνατο να πεις ότι συμβαίνει το ένα ή το άλλο.
Μεταξύ των αναρχικών, συγκεκριμένα, υπάρχουν πτυχές αυτής της επαναστατικής διαδικασίας με τις οποίες αισθάνεστε να συνδέεστε, πέρα από την ανατροπή του Mubarak;
Η πραγματική οργάνωση άρχισε μετά την πτώση του Mubarak. Αρχίσαμε να μαζευόμαστε, να μιλάμε σε ανθρώπους, να τυπώνουμε γραπτά για τις ιδέες μας, και να οργανώνουμε συναντήσεις σε κεντρικές καφετέριες και μπροστά σε όποιον ήταν εκεί. Ύστερα, στις συγκρούσεις που έγιναν στο δρόμο Mohammed Mahmoud βρήκαμε τους εαυτούς μας να πολεμάμε ο ένας δίπλα στον άλλον.
Η πραγματική οργάνωση άρχισε μετά την πτώση του Mubarak. Αρχίσαμε να μαζευόμαστε, να μιλάμε σε ανθρώπους, να τυπώνουμε γραπτά για τις ιδέες μας, και να οργανώνουμε συναντήσεις σε κεντρικές καφετέριες και μπροστά σε όποιον ήταν εκεί. Ύστερα, στις συγκρούσεις που έγιναν στο δρόμο Mohammed Mahmoud βρήκαμε τους εαυτούς μας να πολεμάμε ο ένας δίπλα στον άλλον.
Φαντάζομαι πως ήταν μια αρκετά τραυματική εμπειρία. Βρίσκω τρομακτικό ακόμα και το να περπατάς δίπλα από τα συνθήματα στους τοίχους. Διαμόρφωσε αυτό το γεγονός τους αναρχικούς;
Φυσικά. Μετά την πτώση του Mubarak, το να εργάζεσαι στους δρόμους ήταν αρκετά δύσκολό. Στην Tahrir έγιναν φρικτά πράγματα, και κανένας δε μας πίστεψε. Οι άνθρωποι πίστεψαν στον στρατό και τους Ισλαμιστές. 1,5 χρόνο μετά την πτώση του Mubarak,θα μπορούσες να πεις κατά κάποιο τρόπο ότι πολεμούσαμε την ίδια μας την κοινότητα, και από την στιγμή που ο Morsi πήρε την θέση του αποκαρδιωθήκαμε τελείως.
Φυσικά. Μετά την πτώση του Mubarak, το να εργάζεσαι στους δρόμους ήταν αρκετά δύσκολό. Στην Tahrir έγιναν φρικτά πράγματα, και κανένας δε μας πίστεψε. Οι άνθρωποι πίστεψαν στον στρατό και τους Ισλαμιστές. 1,5 χρόνο μετά την πτώση του Mubarak,θα μπορούσες να πεις κατά κάποιο τρόπο ότι πολεμούσαμε την ίδια μας την κοινότητα, και από την στιγμή που ο Morsi πήρε την θέση του αποκαρδιωθήκαμε τελείως.
Γι’αυτό όταν είχαμε βρεθεί μου είπες ότι θα τα παρατήσεις με την πολιτική ;
Ναι, ακριβώς. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Αυτή την στιγμή το 90% των Αιγυπτίων δεν πιστεύουν ότι ο στρατός πυροβόλησε τους ανθρώπους με αληθινά πυρά στην Tahrir, κατά την διάρκεια συγκρούσεων έξω από την έδρα του πρωθυπουργού μετά τον δρόμο Mohammed Mahmoud. Πολλοί από μας ήμασταν εκεί και 4 φίλοι μας πέθαναν μπροστά μας, και οι ανθρώποι συμπεριφέρονται λες και τους λέμε ψέματα. Αυτές οι μαλακίες σε τσακίζουν.
Ναι, ακριβώς. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Αυτή την στιγμή το 90% των Αιγυπτίων δεν πιστεύουν ότι ο στρατός πυροβόλησε τους ανθρώπους με αληθινά πυρά στην Tahrir, κατά την διάρκεια συγκρούσεων έξω από την έδρα του πρωθυπουργού μετά τον δρόμο Mohammed Mahmoud. Πολλοί από μας ήμασταν εκεί και 4 φίλοι μας πέθαναν μπροστά μας, και οι ανθρώποι συμπεριφέρονται λες και τους λέμε ψέματα. Αυτές οι μαλακίες σε τσακίζουν.
80 σεξουαλικές κακοποιήσεις σε μια μέρα: η σκοτεινή πλευρά της πλατείας Ταχρίρ
Αιγύπτιες διαδηλώνουν στο Κάιρο απαιτώντας να ληφθούν άμεσα μέτρα εναντίον των επιθέσεων γυναικών με δράστες άντρες που εκμεταλλεύονται την πολυκοσμία των πολιτικών κινητοποιήσεων.
….
Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, όταν ο αρχηγός του του αιγυπτιακού στρατού ανακοίνωσε την ανατροπή του Μοχάμεντ Μόρσι, οι δρόμοι γύρω από την πλατεία Ταχρίρ έγιναν σκηνικό για ολονύχτιο καρναβάλι. Όμως δεν επιτρεπόταν σε όλους να πανηγυρίσουν. Μεταξύ του πλήθους που χόρευε, τραγουδούσε και των οδηγών που πατούσαν τις κόρνες των αυτοκινήτων, περισσότερες από 80 γυναίκες δέχτηκαν επιθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης, παρενόχλησης ή έπεσαν ακόμη και θύματα βιασμού. Από την Κυριακή, στην πλατεία Ταχρίρ, από όταν πρωτοξεκίνησαν οι διαμαρτυρίες κατά του Μόρσι, έχουν σημειωθεί τουλάχιστον 169 περιστατικά σεξουαλικών επιθέσεων.
«Η Αίγυπτος είναι γεμάτη σεξουαλικές κακοποιήσεις και ο κόσμος έχει απευαισθητοποιηθεί στο θέμα αυτό. Ομως όσα συνέβησαν τις τελευταόες μέρες γύρω από την πλατεία Ταχρίρ ήταν ένα ακόμη βήμα προς την επιδείνωση της κατάστασης», λέει η Σοράγια Μπαχγκάτ, γνωστή δικηγόρος που υπερασπίζεται κακοποιημένες γυναίκες και συνιδρύτρια των «Σωματοφυλάκων της Ταχρίρ», μιας ομάδας που περιπολεί και προστατεύει γυναίκες από επιθέσεις.
Από την Κυριακή, οι εκστρατεύοντες λένε ότι τουλάχιστον μια γυναίκα έχει βιαστεί με κάποιο αιχμηρό αντικείμενο.
Τέτοιου είδους εγκλήματα έχουν γίνει ενδημικά στις διαδηλώσεις τις Ταχρίρ τουλάχιστον από την επανάσταση του 2011, όμως δεν ποτέ δεν έχουν σημειωθεί τόσο υψηλά νούμερα.
«Δεν υπάρχουν πολλές καταγγελίες επειδή πολλοί άνθρωποι εμφανίζονται απρόθυμοι να το δηλώσουν και επειδή κανείς δεν θέλει να χαλάσει την ιερότητα της Ταχρίρ», λέει η Μπαχγκάτ.
«Ξαφνικά, βρέθηκα στη μέση, περικυκλωμένη από εκατοντάδες άντρες σε ένα κύκλο, ο οποίος γινόταν ολοένα και μικρότερος γύρω μου. Με άγγιζαν και ψαχούλευαν παντού, ένα σωρό χέρια κάτω από τη μπλούζα μου και μέσα στο παντελόνι μου», είπε μια γυναίκα περιγράφοντας την φοβερή εμπειρία της.
«Το αποκαλούμε κύκλο της κολάσεως», είπε η Μπαχγκάτ, που και η ίδια γλίτωσε παραλίγο μια επίθεση αυτή την εβδομάδα.
Από τον περασμένο Νοέμβριο δύο ομάδες εθελοντών – η «Επιχείρηση Ενάντια στην Σεξουαλική Κακοποίηση» (OpAntish) και οι «Σωματοφύλακες της Ταχρίρ» – έχουν ομάδες των περίπου 15 διασωστών -, οι οποίοι περιπολούν την πλατεία. Οι δύο οργανώσεις έχουν ελαφρώς διαφορετικές τακτικές και αμφίεση, όμως οι μέθοδοι τους είναι σε γενικές γραμμές οι ίδιες. Χτυπούν τους θύτες με γκλόμπ και χρησιμοποιούν μικρά φλογοβόλα όπλα. Απομακρύνουν τις γυναίκες, τις κρύβουν σε κοντινά κρησφύγετα και αν χρειαστεί τις μεταφέρουν σε νοσοκομείο. Ο όχλος των βιαστών έχει προσπαθήσει να σπάσει τις πόρτες των κρησφύγετων ενώ διασώστες έχουν δεχτεί και οι ίδιοι επίθεση.
Συχνά, τυχαίοι περαστικοί λαμβάνουν μέρος στις επιθέσεις. Όμως όλοι οι ακτιβιστές είναι σίγουροι ότι οι επιθέσεις ξεκινούν συνήθως από ομάδες ανδρών που πηγαίνουν μαζί στην πλατεία σε πολυσύχναστες ημέρες διαμαρτυρίας, έχοντας συγκεκριμένη πρόθεση να κακοποιήσουν γυναίκες. «Υπάρχει παντελής απουσία δυνάμεων ασφαλείας στην Ταχρίρ» εξηγεί η Μπαχγκάτ.
Παρότι στο παρελθόν αρκετοί διαδηλωτές αντιδρούσαν, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις παραμένουν ένα θλιβερά «αποδεκτό» κομμάτι της αιγυπτιακής ζωής. Σύμφωνα με μια έρευνα του ΟΗΕ που δημοσιοποιήθηκε τον περασμένο Απρίλιο, το 99.3% των γυναικών της Αιγύπτου έχουν αναφέρει ότι τουλάχιστον μία φορά υπέστησαν κάποιου είδους σεξουαλική παρενόχληση, με το 91% να δηλώνει ότι δεν αισθάνονται ασφαλείς στο δρόμο.
«Περιπτώσεις που καταγγέλθηκαν στην αστυνομία χειρίζονται με αηδιαστικό τρόπο», λέει η Μαριάμ Κίρολος, μια εκ των οργανωτών του OpAntish,και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών. «Δεν τις αντιμετωπίζουν σοβαρά. Και δυστυχώς συχνά οι γυναίκες αστυνομικοί που συμπληρώνουν την αναφορά είναι και οι ίδιες θύματα παρενόχλησης».
Περαστικοί, ακόμη και αυτόπτες μάρτυρες, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά του δράστη:
«Ο κόσμος λέει «Α, μα ήταν φτωχός, δεν ήξερε τι έκανε. Πρωταρχικά το φταίξιμο βαραίνει τη γυναίκα. Ο κόσμος πάντοτε ρωτάει: «Τί φορούσε;» λέει η Κίρολος. .
Όταν η Λιλά ελ Γκερετλί, μια τριαντάχρονη δασκάλα, έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης σε μια γέφυρα του Καιρού τον περασμένο Απρίλιο, οι περαστικοί τη συμβούλεψαν να μην προβεί σε καταγγελίες.
«Εάν είσαι αξιοπρεπές κορίτσι, ο κόσμος περιμένει να το αφήσεις να ξεχαστεί» λέει η ίδια. Όμως επέλεξε να πάει τον δράστη στο δικαστήριο. Και τον προηγούμενο μήνα έγινε η μια εκ των – μόλις – έξι γυναικών που έχουν επιτύχει την καταδίκη κάποιου άνδρα για σεξουαλική παρενόχληση στην Αίγυπτο. Ο δράστης καταδικάστηκε ερήμην και εξαφανίστηκε. Η αστυνομία δεν έκανε σοβαρές προσπάθειες να τον εντοπίσει.
«Το πρόβλημα είναι ότι το κράτος επιδοκιμάζει αυτά τα εγκλήματα. Για να σταματήσει αυτό το φαινόμενο χρειάζονται νέοι νόμοι. Αλλά και κάτι περισσότερο: να αλλάξει η αιγυπτιακή κοινωνία» λέει η Κίρολος.
Πηγή: http://www.tovima.gr/world/article/?aid=521022
Συνέντευξη με έναν αναρχικό στην πλατεία Ταχριρ
Αναδημοσίευση από linksunten.indymedia.org (η έμφαση με πλάγια σε ορισμένα σημεία δική μας)
“Συνάντησα το Μοχάμεντ Χασάν Ααζάμπ νωρίτερα φέτος, πίνοντας τσάι σε ένα τραπέζι με αναρχικούς, στο κέντρο του Καΐρου. Η γιορτή για την επέτειο της επανάστασης είχε μόλις τελειώσει με μαζικές διαδηλώσεις και την εμφάνιση ενός μπλακ μπλοκ δυτικού τύπου, το οποίο φαινόταν να μην έχει και πολύ σχέση με τους αναρχικούς της πόλης. Εκείνο το διάστημα, ένα μεγάλο μέρος της ενεργής λαϊκής οργάνωσης επικεντρώθηκε στον αγώνα εναντίον της σεξουαλικής βίας -συγκεκριμένα, εναντίον των σεξουαλικών επιθέσεων του όχλου που είχαν γίνει συνώνυμες με οποιαδήποτε μεγάλη συγκέντρωση στην
πλατεία Ταχριρ. Οι τραυματικές επιπτώσεις αυτού του τύπου βίας εναντίον των διαδηλωτών ήταν εμφανείς στη συζήτησή μας. Πράγματι, ο Ααζάμπ μου είπε πως είχε τελειώσει με τις διαδηλώσεις και την πολιτική και είχε ο ίδιος αφεθεί στη δυσλειτουργία της καθημερινής ζωής στην Αίγυπτο.
Και μετά έφτασε η 30ή Ιουνίου. Πλήθη κόσμου, που σύμφωνα με πληροφορίες άγγιξαν τα 33 εκατομμύρια, κατέβηκαν στους δρόμους καλώντας τη Μουσουλμανική Αδελφότητα να παραιτηθεί από την εξουσία, μόλις έναν χρόνο αφού ο Μοχάμεντ Μόρσι ανέλαβε τα καθήκοντά του. Τις ώρες πριν το ξημέρωμα της 1ης Ιουλίου, καθώς η μπαταρία του τηλεφώνου του Ααζάμπ εξασθενούσε, επανασυνδέθηκα μαζί του για να κουβεντιάσουμε λίγο σχετικά με την επιστροφή του στην αντίσταση.
Η συνέντευξη:
– Ποιος είναι ο παλμός στο Κάιρο αυτή τη στιγμή; Λαμβάνουμε αναφορές για τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην ανθρώπινη ιστορία.
Σήμερα όλοι μας δουλέψαμε πολύ σκληρά για να πραγματοποιηθούν οι διαδηλώσεις χωρίς βία. Όλοι φοβούνται πως μπορεί να ξεσπάσει εμφύλιος. Οι διαδηλωτές έδωσαν στο Μόρσι 48 ώρες διορία για να παραιτηθεί. Αν περάσει αυτή η προθεσμία, θα πραγματοποιηθεί γενική απεργία. Τις τελευταίες πέντε ώρες σκοτώθηκαν 10 άνθρωποι – τέσσερις στο Ασιούτ και έξι μπροστά στα κεντρικά γραφεία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Όλοι οι παλιοί επαναστάτες ετοιμάζονται για συγκρούσεις στους δρόμους.
– Ακούω πως τα κεντρικά γραφεία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας πυρπολήθηκαν. Είναι αλήθεια αυτό;
Ναι. Και είναι ακόμη περικυκλωμένα από διαδηλωτές αυτή τη στιγμή.
– Ποιος κάλεσε σε γενική απεργία; Υπάρχουν συγκεκριμένα σωματεία που συμμετέχουν;
Όχι. Τα σωματεία είναι τελείως αναποτελεσματικά.
– Πώς οργανώθηκε η απεργία λοιπόν;
Οι Ταμαρόντ(το Επαναστατικό Κίνημα) κάλεσε σε γενική απεργία. Στην πραγματικότητα, δεν είχε οργανωθεί προκαταβολικά, ήταν μια αυθόρμητη εξέλιξη. Θα έχει σημαντικό αντίκτυπο αν ο κόσμος πιστέψει σ’αυτήν και τη στηρίξει.
– Πιστεύεις ότι ο κόσμος θα ακολουθήσει;
Το Πορτ Σάιντ θα ξεκινήσει τη γενική απεργία αύριο. Πέρα απ’αυτό, δεν έχω ιδέα σε τι βαθμό θα ακολουθήσει ο κόσμος. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι οι άνθρωποι είναι απόλυτα αποφασισμένοι να διώξουν το Μόρσι.
– Όταν συναντηθήκαμε τον περασμένο Φεβρουάριο φαινόσουν αρκετά κουρασμένος, σαν να είχες χάσει την πίστη σου στην αντίσταση.
Ακόμα νιώθω κάπως έτσι για να είμαι ειλικρινής. Αλλά όταν οι άνθρωποι γεμίζουν τις πλατείες με τόσο μεγάλη συμμετοχή, αυτό το συναίσθημα διαλύεται. Είμαι εξαιρετικά ευτυχής.
– Πώς οργανώνονται οι αναρχικοί αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές; Έχω την αίσθηση ότι κάποιοι από σας συμμετέχετε στους Ταμαρόντ, αλλά έχετε κάποιο συγκεκριμένο ρόλο;
Όχι, οι αναρχικοί δε συνυπέγραψαν τη δήλωση των Ταμαρόντ. Οι Ταμαρόντ δεν είναι καθόλου επαναστατικοί. Απλώς ήταν προφανές ότι το κίνημα συνδέθηκε με εκατομύρια Αιγύπτιους, έτσι πήραμε το μέρος των διαδηλωτών. Χθες οι διαδηλωτές ήταν κατά της ιδέας ενός Ισλαμιστή δικτάτορα, αλλά την ίδια στιγμή, οι περισσότεροι απ’αυτούς είναι εντάξει με έναν αστικό ή στρατιωτικό δικτάτορα. Να πάει να γαμηθεί κάθε δικτάτορας. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ. Δε θα συγχωρήσουμε ποτέ.
– Και έχετε μια σκηνή αναρχικών στην Ταχρίρ τώρα;
Ναι. Για την ακρίβεια έχουμε τέσσερις σκηνές.
– Κάνετε κάτι συγκεκριμένο σ’αυτούς τους χώρους;
Αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να διασφαλίσουμε την καθιστική διαμαρτυρία έτσι ώστε να μην καταληφθεί από τους υποστηρικτές του παλιού καθεστώτος.
– Όπως το να τους σταματήσετε σώμα με σώμα; Υπάρχουν felool (οι νοσταλγοί του προηγούμενου καθεστώτος) στην πλατεία;
Πολλοί.
– Επιτίθενται στους διαδηλωτές ή απλώς προσπαθούν να διεισδύσουν στο κίνημα;
Προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο να επιτρέψει στο SCAF (το στρατιωτικό συμβούλιο της Αιγύπτου) να ξαναπάρει την εξουσία.
– Αυτή τη στιγμή εξεγείρονται στην Τουρκία, Βραζιλία, Βουλγαρία και Χιλή. Υπήρξε επίσης μια σύντομη ένδειξη πως η εξέγερση εξαπλώνεται και στην Ινδονησία και Παραγουάη και φυσικά υπάρχει ο διαρκής αγώνας στο Μπαχρέιν. Η Αίγυπτος υπήρξε μια τεράστια πηγή έμπνευσης για πολλά από αυτά τα κινήματα. Όταν ανατρέψατε το Μουμπάρακ, τα γεγονότα στην Τυνησία είχαν ήδη συμβεί, αλλά τίποτα περισσότερο. Έχετε μια διαφορετική αίσθηση αυτή τη φορά; Αισθάνεστε ότι είστε μέρος από κάτι που συμβαίνει παγκόσμια;
Είναι σίγουρα διαφορετικό. Τώρα ο φόβος πηγάζει από την πιθανότητα ενός εμφυλίου πολέμου. Ο Μουμπάρακ ήταν σκατά, αλλά δεν έπαιξε ποτέ την κάρτα του εμφυλίου πολέμου. Ο Μόρσι είναι τόσο ηλίθιος που δε φαίνεται να αντιλαμβάνεται καν ότι πολύ πιθαόν θα καταλήξουμε να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο στους δρόμους. Συμβαίνουν τώρα πράγματα που δε συνέβησαν ποτέ στο παρελθόν, όπως το να επιτίθενται σε άντρες με γενειάδες και να τους προσβάλουν.
– Αισθάνομαι πως αυτή η γενιά της νεολαίας ανά τον κόσμο είναι δυναμικά επαναστατική και τώρα έχουμε και την ικανότητα να μοιραζόμαστε εργαλεία και να μεταδίδουμε ιδέες. Εσύ σε τι ελπίζεις αυτή τη στιγμή;
Ελπίζω ότι όλοι οι άνθρωποι έμαθαν κάτι απ’αυτά που έκανε η (Μουσουλμανική) Αδελφότητα και ελπίζω ότι ήρθε η αρχή του τέλους για την εισροή του Ισλάμ στην πολιτική σκηνή, ή και για οποιοδήποτε είδος πίστης σε πολιτικά κόμματα που έχουν ως μοχλό τη θρησκεία.
– Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να στηρίξουν όλους εσάς οι άνθρωποι εδώ;
Διαδίδωντας πως ο Ομπάμα και η κυβέρνηση των Η.Π.Α. στηρίζουν ενεργά το σχηματισμό θρησκευτικών κρατών στη Μέση Ανατολή. Η πρέσβης των Η.Π.Α. είπε ότι οι Αιγύπτιοι θα έπρεπε να μάθουν την έννοια της δημοκρατίας! Ποια στο διάολο είναι αυτή για να το πει αυτό;
πηγή: communisation
πηγή: https://athens.indymedia.org
Οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές της Αιγύπτου κάνουν έκκληση για γενική απεργία μέχρι την πτώση του καθεστώτος.
Μια μέρα μαζικών διαδηλώσεων στην Αίγυπτο θα μπορούσε να είναι το τρίτο κύμα της επανάστασης που έχει ήδη ανατρέψει έναν δικτάτορα και μια στρατιωτική χούντα και τώρα αναλαμβάνει την κυβέρνηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας , υποστηρίζει η οργάνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών.
Σήμερα, την Κυριακή 30 Ιουνίου, έρχεται το τρίτο εκκωφαντικό κύμα της μεγάλης Επανάστασης του Ιανουαρίου. Τότε εκατομμύρια Αιγύπτιοι βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας ψωμί, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και ανθρώπινη αξιοπρέπεια, προκειμένου να ανατρέψουν το καθεστώς τυραννίας και εκμετάλλευσης.
Χιλιάδες μάρτυρες και τραυματίες έδωσαν το αίμα τους για την νίκη της επανάστασης που “αποκεφάλισε” το καθεστώτος και τους στενούς του φίλους.
Μετά από ένα χρόνο στην εξουσία, η Μουσουλμανική Αδελφότητα, βλέπουμε ότι έχει επιλέξει να προχωρήσει στην ίδια κατεύθυνση: εναντίον του λαού και μαζί με τα αφεντικά.
Έχουν βάλει στην θέση του Ahmed Ezz, επιχειρηματία του παλαιού καθεστώτος, τον δισεκατομμυριούχο της Μουσουλμάνικης Αδελφότητας Khairat al-Shater και επιδιώκουν τη συμφιλίωση με εκείνους που έχουν λεηλατήσει την Αίγυπτο για 30 χρόνια.
Τους έχουμε δει να ζητιανεύουν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στις χώρες του κόσμου. Ακούσαμε τα ψέματα του εκλογικού τους προγράμματος με την ονομασία «Σχέδιο Αναγέννησης». Τους είδαμε τελικά να πέφτουν στα χέρια των ΗΠΑ και στον «φίλο μας» τον Ισραηλινό πρόεδρο Σιμόν Πέρες.
Δεκάδες των μαρτύρων και των τραυματιών έχουν πέσει στα χέρια της Αδελφότητας. Αυτό είναι ένα αποτυχημένο καθεστώς, που καθοδηγείται από έναν πρόεδρο ο οποίος δεν τήρησε ούτε καν τις υποσχέσεις που έδωσε στους σαλαφιστές συμμάχους του.
Ο λαός έχει διατάξει την πτώση αυτού του αποτυχημένου καθεστώτος. Έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του από το καθεστώς επειδή πρόδωσε τους στόχους της επανάστασης, εργαζόμενος προς όφελος της Αδελφότητας της ίδιας.
Αλλά από τον Ιανουάριο έχουμε να αντλήσουμε πολλά διδάγματα.
Το μεγαλύτερο λάθος που κάναμε ήταν να αφήσουμε τους δρόμους για τίποτα περισσότερο από υποσχέσεις από το Ανώτατο Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων που έκανε μια συμφωνία, υπό την αμερικανική αιγίδα, να παραδώσει τη χώρα στην Αδελφότητα σε αντάλλαγμα μια ασφαλή έξοδο για τους ηγέτες του, ώστε να μην λογοδοτήσουν.
Σήμερα δεν θα αφήσουμε τους δρόμους μέχρι να επιτύχουμε τα αιτήματά μας:
Την ανατροπή του αποτυχημένου καθεστώτος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και την απόσυρση της εμπιστοσύνης του Προέδρου της Mohamed Mursi.
Τον σχηματισμό μιας επαναστατικής κυβέρνησης για τη διαχείριση της μεταβατικής περιόδου, με προτεραιότητα την κοινωνική δικαιοσύνη και την ασφάλεια.
Ο επικεφαλής της επαναστατικής κυβέρνησης θα πρέπει να αποκλειστεί από την υποψηφιότητα στις πρόωρες προεδρικές εκλογές.
Μετά την μεγάλη επανάσταση, στην Αίγυπτο αξίζει η επαναστατική δημοκρατία, προκειμένου να επιτευχθεί η ελευθερία, η κοινωνική δικαιοσύνη και η εθνική αξιοπρέπεια. Οι Αιγύπτιοι δεν μπορεί να παραμείνουν για πάντα παγιδευμένοι μεταξύ δύο αποτυχημένων εναλλακτικών λύσεων, αυτής της Αδελφότητας ή του στρατού, του Μουμπάρακ ή του στρατάρχη Tantawi.
Οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές θα βγουν έξω στους δρόμους μαζί τις μάζες και τους επαναστάτες στο τρίτο κύμα της επανάστασης, μετά τα δύο πρώτα κύματα που ανέτρεψαν τον Μουμπάρακ και το Στρατιωτικό Συμβούλιο, προκειμένου να απαλλαγούμε από αυτή την τρίτη έκδοση του καθεστώτος της τυραννίας και εκμετάλλευσης.
Καλούμε όλους τους επαναστάτες στην Αίγυπτο να ενωθούν πίσω από τους στόχους της Επανάστασης του Ιανουαρίου.
Καλούμε όλους τους Αιγύπτιους που εργάζονται για ένα μισθό να συστρατευθούν σε μια γενική απεργία, προκειμένου να κερδηθεί η μάχη κατά του καθεστώτος της τυραννίας και εκμετάλλευσης, έτσι όπως κέρδισαν οι απεργίες του αγώνα ενάντια στον Μουμπάρακ στις 9 και 10 Φεβρουαρίου του 2011.
Δόξα στους μάρτυρες – Νίκη της Επανάστασης – Ντροπή στους δολοφόνους
Όλη η εξουσία και ο πλούτος στο λαό!
Επαναστάτες Σοσιαλιστές
Πηγή: http://socialistworker.co.uk
Μπορούμε να μυρίσουμε τα δακρυγόνα απ’ το Ρίο και την Ταξίμ ως την Ταχρίρ – Σύντροφοι απ’ το ΚάιροΑνοιχτή επιστολή απ’ τη συλλογικότητα Αιγύπτιων ακτιβιστών Comrades from Cairo
Προς όλους εσάς στο πλευρό των οποίων πολεμάμε,
Η 30η Ιούνη σηματοδοτεί ένα νέο στάδιο της εξέγερσης για μας, που οικοδομείται πάνω σ’ αυτό που ξεκινήσαμε στις 25 και 28 Γενάρη του 2011. Αυτή τη φορά εξεγειρόμαστε εναντίον της κυριαρχίας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που δε σημαίνει παρά ακόμη περισσότερη οικονομική εκμετάλλευση, αστυνομική βία, βασανιστήρια και δολοφονίες.
Αναφορές στην έλευση της “δημοκρατίας” είναι εκτός τόπου και χρόνου όταν δεν υπάρχει καν η πιθανότητα να ζήσει κανείς μια αξιοπρεπή και ευχάριστη ζωή. Ισχυρισμοί περί νομιμότητας της εκλογικής διαδικασίας είναι εκτός πραγματικότητας όταν στην Αίγυπτο ο αγώνας μας συνεχίζεται καθώς έχουμε απέναντί μας τη συνέχεια ενός καταπιεστικού καθεστώτος που μόνο το πρόσωπό του άλλαξε ενώ διατηρεί την ίδια καταπιεστική λογική λιτότητας και αστυνομικής βαρβαρότητας. Οι αρχές διατηρούν την ίδια αυθαιρεσία απέναντι στον λαό, και οι θέσεις ισχύος μεταφράζονται σε ευκαιρίες για αύξηση της εξουσίας και του πλούτου.
Η 30η Ιούνη ανανεώνει την κραυγή της Επανάστασης: “Ο λαός θέλει την πτώση του συστήματος”. Ζητάμε ένα μέλλον που να μην κυριαρχείται ούτε απ’ την εξουσιαστική μικρότητα και τον μαφιόζικο καπιταλισμό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ούτε από τον στρατιωτικό μηχανισμό που κρατά σε ομηρία την πολιτική και οικονομική ζωή, ούτε από μια επιστροφή στις παλιές δομές της εποχής του Μουμπάρακ. Αν και δε συμφωνούν όλοι οι διαδηλωτές που θα κατέβουν στον δρόμο στις 30 Ιούνη με τη λογική αυτή, αυτή πρέπει να είναι η δική μας, αυτή πρέπει να είναι η στάση μας γιατί δεν είμαστε πρόθυμοι να αποδεχθούμε κανένα πισωγύρισμα στις αιματηρές περιόδους του παρελθόντος.
Αν και τα δίκτυά μας είναι ακόμη αδύναμα, αντλούμε ελπίδα κι έμπνευση από τους πρόσφατους ξεσηκωμούς, ιδιαίτερα στην Τουρκία και τη Βραζιλία. Ο καθένας τους έχει γεννηθεί μέσα σε διαφορετικές πολιτικές και οικονομικές πραγματικότητες, αλλά όλοι μας οριζόμαστε από παρόμοιους κύκλους, η απληστία των οποίων διαιωνίζει μια απουσία κάθε θετικής προοπτικής για τον λαό. Εμπνεόμαστε απ’ την οριζόντια οργάνωση του Κινήματος για Ελεύθερες Μεταφορές που ιδρύθηκε στην Bahía της Βραζιλίας το 2003 και από τις λαϊκές συνελεύσεις που εξαπλώνονται παντού στην Τουρκία.
Όσον αφορά την Αίγυπτο, η Μουσουλμανική Αδελφότητα το μόνο που κάνει είναι να προσθέτει μια θρησκευτική χροιά στη διαδικασία, καθώς η ίδια λογική του τοπικού νεοφιλελευθερισμού γονατίζει τον λαό. Στην Τουρκία, η στρατηγική μιας επιθετικής ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα, μεταφράζεται με ανάλογο τρόπο στην απολυταρχική κυριαρχία, στην ίδια λογική της αστυνομικής βαναυσότητας ως κατ’ εξοχήν όπλο για την καταστολή της αντίθεσης και κάθε απόπειρας δημιουργίας μιας εναλλακτικής. Στη Βραζιλία, μια κυβέρνηση βασισμένη στην επαναστατική κληρονομιά του παρελθόντος, απέδειξε ότι το παρελθόν αυτό δεν είναι παρά ένα προσωπείο που φοράει έχοντας από πίσω την ίδια καπιταλιστική τάξη με την οποία συμμαχεί στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης.
Αυτοί οι πρόσφατοι αγώνες μοιράζονται επίσης την πάλη παλιότερων αγώνων όπως αυτών των Κούρδων και των Ιθαγενών της Λατινικής Αμερικής. Εδώ και δεκαετίες,η τουρκική και η βραζιλιάνικη κυβέρνηση προσπάθησαν ανεπιτυχώς να σβήσουν απ’ τον χάρτη τον αγώνα για ζωή αυτών των κινημάτων. Η αντίστασή τους στην κρατική καταστολή ήταν ένας προπομπός αυτού του νέου κύματος διαδηλώσεων που εξαπλώθηκαν γρήγορα στην Τουρκία και τη Βραζιλία. Θεωρούμε επείγουσα την ανάγκη να αναγνωρίσουμε το βάθος όλων των αγώνων μας και να διερευνήσουμε μορφές της εξέγερσης που να διαδίδονται σε νέους χώρους, γειτονιές και κοινότητες.
Οι αγώνες μας μοιράζονται τη δυνατότητα αντίθεσης στην παγκόσμια κυριαρχία των εθνών-κρατών. Στις κρίσεις όπως και στην ευμάρεια, το κράτος – στην Αίγυπτο υπό την κυριαρχία του Μουμπάρακ, της στρατιωτικής χούντας ή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας – εξακολουθεί να φτωχαίνει και να αποκλείει τον λαό προκειμένου να διατηρήσει και να επεκτείνει τον πλούτο και τα προνόμια αυτών που έχουν την εξουσία.
Κανείς από μας δεν είναι μόνος του στην μάχη. Αντιμετωπίζουμε κοινούς εχθρούς, από το Μπαχρέιν, τη Βραζιλία και τη Βοσνία, ως τη Χιλή, την Παλαιστίνη, τη Συρία, την Τουρκία, το Κουρδιστάν, την Τυνησία, το Σουδάν, τη Δυτική Σαχάρα και την Αίγυπτο. Και η λίστα συνεχίζεται. Παντού μας αποκαλούν αλήτες, βάνδαλους, πλιατσικολόγους και τρομοκράτες. Πολεμάμε για κάτι παραπάνω από το τέλος της οικονομικής εκμετάλλευσης, της ωμής αστυνομικής βίας και της άδικης δικαιοσύνης του συστήματος. Δεν πολεμάμε για κάποια δικαιώματα ή μεταρρυθμίσεις.
Είμαστε αντίθετοι στο έθνος-κράτος ως συγκεντρωτικό εργαλείο καταπίεσης, που επιτρέπει σε μια τοπική ελίτ να μας πίνει το αίμα και σε παγκόσμιες δυνάμεις να διατηρούν την κυριαρχία τους πάνω στην καθημερινή ζωή μας. Και οι δυό τους συνεργάζονται άψογα χρησιμοποιώντας το κάθε τί από σφαίρες στο ψαχνό μέχρι δελτία ειδήσεων. Δεν λέμε ότι πρέπει να ενοποιήσουμε ή να εξισώσουμε τις διάφορες μάχες που δίνουμε, άλλα ότι είναι η ίδια δομή εξουσίας και ισχύος που πρέπει να αντιπαλέψουμε, να διαλύσουμε και να ανατρέψουμε. Μαζί, ο αγώνας μας είναι πιο δυνατός.
Θέλουμε την πτώση του συστήματος.
Σύντροφοι απ’ το Κάιρο.
Πηγή: http://www.jadaliyya.com
Μετάφραση Rioters
H τρίτη Αιγυπτιακή επανάσταση σε 2 χρόνια. Εκατομμύρια στους δρόμους κατά του Μορσί!
Aυτοί που φοβήθηκαν καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα ότι η Αιγυπτιακή Επανάσταση της 25 Γενάρη 2011 θα έπεφτε στα χέρια σκοταδιστών θρησκόληπτων όπως είχε γίνει στο Ιράν ας δουν επιτέλος την πραγματικότητα! Η Επανάσταση πλέον σαρώνει τους νεοφιλελεύθερους θρησκευτικούς με απίστευτη ορμή! Η Επανάσταση είναι πια στην τρίτη και πιο ενδιαφέρουσα φάση της!
Για όσους παρακολουθούν σοβαρά τα γεγονότα στην Αίγυπτο τα τελευταία χρόνια αντιλαμβάνονται ότι η Αιγυπτιακή επανάσταση που ξεκίνησε πριν δυόμιση χρόνια στην Ταχρίρ κατά του Μουμπάρακ συνεχίζεται κλιμακούμενη φτάνοντας σε νέες κορυφές και σε νέα ορόσημα.
Η πρώτη φάση της επανάστασης ξέσπασε στις 25 Γενάρη του 2011 και γκρέμισε με την μαζικότητα και την αποφασιστικότητα της έναν φαινομενικά ακλόνητο δικτάτορα τον Μουμπάρακ που κράταγε αυταρχικά και σταθερά την εξουσία για περίπου 30 χρόνια. Ήταν το πρώτο επαναστατικό ξέσπασμα που μπόρεσε να συντρίψει μια αδίστακτη αστυνομία εκατομμυρίων ανδρείκελων και να φέρει τον λαό στο προσκήνιο. Για μια εκτενή αναφορά της πρώτης φάσης της Αιγυπτιακής Επανάστασης εδώ: http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com
Η δεύτερη φάση της επανάστασης ξετυλίχτηκε στο 2012 και εκεί ο στόχος ήταν ο ίδιος ο στρατός της Αιγύπτου που στο πρώτο ξέσπασμα της επανάστασης κράτησε μια σχετικά ουδέτερη στάση σφραγίζοντας την ίδια την μοίρα του αστυνομικού καθεστώτος του Μουμπάρακ. Ήταν μια φάση της επανάστασης που είχε να αντιμετωπίσει την στρατιωτική βία, τις αυθαίρετες συλλήψεις και ένα νέο κύμα βασανιστηρίων…
Η τρίτη και πιο ενδιαφέρουσα φάση της επανάστασης ξετυλίγεται αυτές τις στιγμές! Αυτή την φορά στόχος είναι το ίδιο το κόμμα των αδερφών μουσουλμάνων και ο θρησκευτικός σκοταδισμός του. Σκοταδισμός που απειλούσε να πάει την κοινωνία της Αιγύπτου όσον αφορά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και την ίδια την θέση της γυναίκας σε μια φρικτή οπισθοδρόμιση ΕΝΩ παράλληλα συνεργάζεται με θεσμούς σαν τον ΔΝΤ για την οικονομική υποδούλωση των από κάτω.
Ένα γενναίο κίνημα που έχει αποδείξει ότι έχει ανεξάντλητες δυνάμεις για να κινητοποιεί και να συνεγείρει τον κόσμο είχε μαζέψει δεκάδες εκατομμύρια υπογράφες (συγκεκριμένα 22 εκατομμύρια!) για την προετοιμασία της πιο κρίσιμης αναμέτρησης με της δυνάμεις της συντήρησης και της οικονομικής υποδούλωσης. Κι έφτασε η μέρα που δρέπει τους καρπούς του!
Η 30 Ιούνη 2013 χαρακτηρίζεται πλέον ως η μέρα με τις πιο μαζικές αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις όλων των εποχών στην Αίγυπτο ξεπερνώντας και τους απίστευτους αριθμούς των διαδηλωτών του 2011! http://rt.com/news/egypt-milllions-protest-morsi-458/
Εκατομμύρια κόσμου μαζεύτηκε στην θρυλική Ταχρίρ του Καϊρου, στην Αλεξάνδρεια και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Αιγύπτου! Οι αντιδιαδηλώσεις του Μορσί του προέδρου της Αιγύπτου και επικεφαλής των αδερφών μουσουλμάνων φάνταζαν μικροσκοπικές μπροστά σε αυτό το τσουνάμι των εξεγερμένων διαδηλωτών! Όλες οι προσπάθειες του πανικόβλητου καθεστώτος να εξευμενίσουν, να φοβίσουν και να αποτρέψουν αυτό το τεράστιο επαναστατικό τυφώνα έπεσαν στο κενό!
Η επίδειξη δύναμης των επαναστατών ήταν παραπάνω από εντυπωσιακή! Κι αναμένεται ανάλογη συνέχεια. Από την οργή του πλήθους δεν γλύτωσαν ούτε τα κεντρικά γραφεία των αδερφών μουσουλμάνων στο Κάιρο ενώ σε αυτές τις τεταμένες και άκρως επαναστατικές συνθήκες δεν έλλειψαν οι θανατηφόρες συγκρούσεις. (περίπου σε 7 υπολογίζονται οι νεκροί της χθεσινής κινητοποίησης με ακόμη αδιευκρίνιστη την προέλευση τους καθώς οι απελπισμένοι υποστηρικτές του Μορσί δίνουν τις ύστατες μάχες τους για να διασώσουν το συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο καθεστώς…)
Αυτός ο νέος ξεσηκωμός που συνιστά την τρίτη και πιο κρίσιμη φάση της Αιγυπτιακής Επανάστασης εμπνεύστηκε τόσο από τον ξεσηκωμό στην Τουρκία όσο και από την Εξέγερση στην Βραζιλία δείχνοντας την αλληλοενίσχυση των εξεγέρσεων στον ελπιδοφόρο 210 αιώνα.
Σύμφωνα με μια ανταπόκριση ενός Άραβα συντρόφου:
Πάνω από 22.000.000 αυτή τη στιγμή πλημμυρίζουν όλες τις πλατείες της Αιγύπτου…
Όλες οι πλατείες σε όλες τις πόλεις είναι γεμάτες ..ακόμα και οι μικρές πλατείες στα χωριά της Αιγύπτου είναι γεμάτες. Πραγματικά στέκεται κανείς “άφωνος” και περήφανος μπροστά στα εκατομμύρια των πολιτών που δεν τους χωρούν οι εικόνες και οι οθόνες, που έρχονται από όλες τις γωνίες της Αιγύπτου. Η ήττα του Κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων είναι πια δεδομένη και επιβεβαιωμένη. Η Αίγυπτος δεν συγχωρείς τις προδοσίες και τις κοροϊδίες και τα καπελώματα. Αυτή η παρουσία των εκατομμυρίων αποδεικνύει ότι όταν συμπεριφέρεται κανείς και κοιτάει τους πολίτες μόνο ως πολίτες ενεργοί και μάχιμοι και όχι κουκιά τότε οι πολίτες σαν προσκληθούν να κατέβουν στους δρόμους και στις πλατείες θα τους πλημμυρίζουν. Οι εικόνες που βλέπουμε στις οθόνες των δορυφορικών καναλιών σε καθηλώνουν και μας στέλνουν ξεκάθαρα ότι όχι μόνο οι πολίτες της χώρας αυτής είναι “υπεύθυνοι” και ξέρουν που βάζουν την υπογραφή τους και ξέρουν πως να την τιμούν και πως να πράξουν το χρέος τους…
Σήμερα και τώρα στέκεσαι και θαυμάζεις τις νέες και νέους της Αιγύπτου που για δυο μήνες όργωναν όλες τις πόλεις και χωριά για να συζητήσουν με τους πολίτες και να τους ενημερώνουν για το Κίνημα Ανταρσία. Σ’αυτούς που πήγαν στους πολίτες, στους χώρους εργασία, στα σπίτια και στις σχολές και σχολεία και δεν περίμεναν να έρθουν οι πολίτες …Αυτοί οι νέοι κατέχουν τη τέχνη της εξέγερσης και της επανάστασης. Δεν περιορίζουν τη δράση τους και οράματα τους σε φεστιβάλ και κάμπινγκ και πορείες-δρομολόγια. Ξέρουν πως να ξεσηκώνουν τον λαό και δεν περιμένουν τον λαό να ξυπνήσει μόνο του.
Και:
Η αμερικανική πρεσβεία στο Κάιρο έκλεισε μέχρι τη Δευτέρα και μετέφερε τους μη απαραίτητους υπαλλήλους από την Αίγυπτο…
Το Κατάρ με ειδικό αεροπλάνο μετέφερε μεγάλο μέρος των πολιτών του από το Κάιρο..
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κάλεσαν τους πολίτες τους να εγκαταλείψουν τη Αίγυπτο…
Φωτογραφία:”Η Αίγυπτος θα γίνει ο τάφος των Αδελφών Μουσουλμάνων”.
Photo: Η αμερικανική πρεσβεία στο Κάιρο έκλεισε μέχρι τη Δευτέρα και μετέφερε τους μη απαραίτητους υπαλλήλους από την Αίγυπτο…
Το Κατάρ με ειδικό αεροπλάνο μετέφερε μεγάλο μέρος των πολιτών του από το Κάιρο..
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κάλεσαν τους πολίτες τους να εγκαταλείψουν τη Αίγυπτο…
Φωτογραφία:”Η Αίγυπτος θα γίνει ο τάφος των Αδελφών Μουσουλμάνων”
Εδώ ας σημειώσουμε ότι οι αδελφοί μουσουλμάνοι είναι το παλιότερο πολιτικό κίνημα της ιστορίας της Αιγύπτου παλιότερο και από το κομμουνιστικό κόμμα της, με ιστορία αγώνων, διώξεων και υποσχέσεων που θύμιζαν στην γενναιοδωρία τους τις παλιότερες υποσχέσεις του πάλαι ποτέ κραταιού σοσιαλιστικού κινήματος. (υποσχέσεις για ισότητα, ριζική αναδιανομή πλούτου, συντριβή του ιμπεριαλισμού κλπ)
Το ότι φτάσαμε αυτό το κίνημα να καταρρεύσει τόσο γρήγορα στην εξουσία (με τις εκτός τόπου και χρόνου συντηρητικές αντιμεταρρυθμίσεις του και την σύμπλευση του με το ΔΝΤ και τα γεράκια του τραπεζικού συστήματος) από ένα τέτοιο λαϊκό σφυροκόπημα είναι απόδειξη της δύναμης των μαζικών απελευθερωτικών και εξεγερσιακών διαδικασιών να αλλάζουν την λαϊκή συνείδηση στο άκρως ριζοσπαστικότερο. Όταν οι λαοί παίρνουν τις τύχες στα χέρια τους ΟΛΑ είναι δυνατά!
Κι αυτό να το θυμόμαστε ενώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε την μίζερη φασιστική πραγματικότητα της Ελλάδας…
Μόνο με μαζικό ξεσηκωμό μπορούμε να τους σαρώσουμε κι εδώ και ας αρχίζουμε σοβαρά να πιστεύουμε σε αυτή την προοπτική κάνοντας αυτά που μας αντιστοιχούν ώστε να γίνει αυτό επιτέλους πράξη…
tvxs.gr – ανεξάρτητη ενημέρωση
Το δόγμα του σοκ
[dailymotion]http://www.dailymotion.com/video/xg5r6u_tvxs-gr-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CF%8C%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%BF%CE%BA_people?start=3#.UdLKBZzm4Vg[/dailymotion]
Το δόγμα του σοκ είναι ένα ντοκιμαντέρ που μας βοηθά να καταλάβουμε το παρόν, καθώς αποτελεί μια από τις πιο ολοκληρωμένες αναλύσεις της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας. Μια συναρπαστική περιγραφή της νέας παγκόσμιας τάξης, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ… Η ανάλυση του καπιταλισμού της καταστροφής επιχειρείται από την Καναδή συγγραφέα Ναόμι Κλάιν με τέλεια διυλισμένη οργή, που διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα. Σε αυτή την πρωτοποριακή εξιστόρηση των πεπραγμένων της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των «ελεύθερων αγορών» του Αμερικανού οικονομολόγου Μίλτον Φρίντμαν, η Ναόμι Κλάιν αμφισβητεί το διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική. Καταδεικνύει ότι, από τη Χιλή του 1973 μέχρι το σημερινό Ιράκ, ο Φρίντμαν και οι υποστηρικτές του εκμεταλλεύτηκαν επανειλημμένα τη βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες πολιτικές τους. Αποκαλύπτει την εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις ανακριτικές τεχνικές της CIA και στις εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον κόσμο. Το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν και παρουσιάζεται την οθόνη της WebTV του Tvxs, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του πρώην Αμερικανού προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρήγκαν, επί προεδρίας του οποίου πολλές από τις παραπάνω τεχνικές εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά σε ευρεία έκταση. Δείτε επίσης: Πόλεμος κατά της δημοκρατίας
“Όταν το γράφαμε είχαμε πρόθεση να σατυρίσουμε μια πραγματικότητα που φάνταζε μακρινή αλλά όχι απίθανη. Μέσα σε 7 μήνες το μακριά ήρθε κοντά και το απίθανο έγινε καθημερινότητα. Ο κοινωνικός αυτοματισμός σηκώνει τα μεσαιωνικά του λάβαρα”, σχολιάζουν οι συντελεστές. Η ιστορία της ΕΡΤ3 Δείτε το βίντεο εδώ Η ιστορία της ΕΡΤ3 μέσα από ένα ντοκιμαντέρ που ετοίμασαν οι εργαζόμενοι του σταθμού. Ασπρόμαυρες παραστάσεις και κορυφαίες στιγμές της Βόρειας Ελλάδας, που συγκινούν. Καπιταλισμός: μια ιστορία αγάπης, του Μάικλ Μουρ [dailymotion]http://www.dailymotion.com/video/xemen5_tvxs-gr-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B3_shortfilms#.UdLIBpzm4Vg[/dailymotion] Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ, μετά την κατά μέτωπο επίθεση στον Μπους με το Fahrenheit 9/11 κι αφού ξεγύμνωσε το σύστημα υγείας των ΗΠΑ στο Sicko, αποφάσισε, όπως είπε, ότι έφτασε ο καιρός να κάνει «μία ρομαντική ταινία με ζήτημα τις σχέσεις». Έτσι, το Capitalism: a Love Story (Καπιταλισμός: μια ιστορία αγάπης) έχει τα πάντα: πόθο, πάθος, ρομάντζο και 14.000 θέσεις εργασίας να εξαλείφονται καθημερινά.
«Είναι μία απαγορευμένη αγάπη, είναι ο καπιταλισμός», δηλώνει. Πιο επίκαιρος από ποτέ και με αφορμή τη συγκυρία της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης που ξεκίνησε από την πατρίδα του, επικεντρώνεται στους κολοσσούς του χρηματοοικονομικού συστήματος, που η απληστία τους να γίνουν ακόμη πιο πλούσιοι, οδήγησε στη σημερινή κατάσταση
Παράλληλα, ασκεί κριτική στην οικονομική πολιτική της Αμερικής λίγο πριν και κατά τη διάρκεια της ανόδου του Ομπάμα στην κυβέρνηση. Όντας πάλι άμεσος και πιστός στην πραγματικότητα ζητά από εργαζόμενους της Γουόλ Στριτ να τον βοηθήσουν και να μοιραστούν μαζί του τις γνώσεις και την εμπειρία τους σχετικά με την κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας.
Στο Capitalism: a Love Story, o Μάικλ Μουρ συνεχίζει να ξεγυμνώνει τα κακώς κείμενα των ΗΠΑ και να διεκδικεί έτσι τα πρωτεία στη «Μαύρη Λίστα» των Αμερικανών. Η ταινία προβλήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2009, ημερομηνία που σηματοδοτεί όχι μόνο τα 20 χρόνια από τότε που Μουρ έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο αλλά και την ημέρα που πριν από έναν χρόνο εγκρίθηκε η πρώτη ένεση 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων της αμερικανικής κυβέρνησης προς τις χρεοκοπημένες τράπεζες. Πλούσιες χώρες, φτωχοί λαοί Δείτε το βίντεο εδώ Ενώ ο δυτικός κόσμος συνεχίζει να προοδεύει, ο τρίτος κόσμος αντιμετωπίζει φτώχεια, επιδημίες, πολέμους, μόλυνση του περιβάλλοντος, παιδική θνησιμότητα. Πόσο φτωχές είναι όμως στην πραγματικότητα οι χώρες του τρίτου κόσμου και πόσο πλούσιες οι «ανεπτυγμένες»; Το βίντεο προβλήθηκε στην ΚΡΗΤΗ TV, στο πλαίσιο της εκπομπής «Δεύτερη Ματιά». Το κολαστήριο της Μακρονήσου [vimeo]http://www.vimeo.com/8614276[/vimeo] Στις 12 Μαΐου του 1947, εν μέσω του ελληνικού Εμφύλιου Πολέμου, εγκαινιάζεται το στρατόπεδο της Μακρονήσου, στο ομώνυμο ξερονήσι απέναντι από το Λαύριο. Το στρατόπεδο θα αποτελέσει στρατόπεδο συγκέντρωσης και τόπο εξορίας χιλιάδων για τους οποίους το καθεστώς έκρινε ότι έχρηζαν κοινωνικής, πολιτικής ή εθνικής αναμόρφωσης. Το βίντεο αυτό, προβλήθηκε στο αναρχικό διήμερο του Πολυτεχνείου, που διοργανώνεται από την Αναρχική Αρχειοθήκη, στις 16 Νοεμβρίου 2008. Η συνομωσία των Συνταγματαρχών [dailymotion]http://www.dailymotion.com/video/xibfz5_%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%87%CF%8E%CE%BD_people?start=2#.UdLJMJzm4Vg[/dailymotion] Μεταθανάτια Συνέντευξη με έναν Χίτλερ Δείτε το βίντεο εδώ Η αποκλειστική μεταθανάτια συνέντευξη του Χίτλερ απ’ την Κόλαση του… παραδείσου!
Ως που μπορεί να φτάσει μια μάχιμη δημοσιογράφος;
Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο;
Οι κακοί πάνε στην κόλαση;
Τι θα’ λεγε άραγε ο Χίτλερ στους Έλληνες ψηφοφόρους;
Πως νιώθουν οι πίθηκοι που ο Χίτλερ προέρχεται από αυτούς;
Πότε θα κάνει ξαστεριά;
Όλες οι παραπάνω ερωτήσεις, εκτός από την τελευταία, απαντώνται στην πρώτη μεταθανάτια συνέντευξη του Αδόλφου Χίτλερ στους “Κινηματογραφιστές σε Κρίση”.
Ποιοι άλλοι θα σπάσουν την σιωπή τους;
Σενάριο: Ιωάννα Γεροκωνσταντή
Σκηνοθεσία: Λάζαρος Ανδριώτης
Δ/νση Φωτογραφίας: Σίσσυ Μόρφη
Μοντάζ: Περίνα Ντούλου
Ηχοληψία: Αλέξιος Ρουπαλιώτης
Μουσική Επιμέλεια: Χρήστος Νάκος
Υποτιτλισμός: Μαργαρίτα Καλύβα
Styling: Κυριακή Ρακιτζόγλου
Ποίηση: Μανώλης Μεσσήνης
Ηθοποιοί: Λάζαρος Ανδριώτης, Ιωάννα Γεροκωνσταντή
Soundtrack
Gustav Holst-The Planets Mars:Bringer of War
Scorpions:Crossfire(Instrumental)Midnight In Moscow(Prologue)
Παραγωγή: Cineincrisis
Το χρονικό μιάς λεηλασίας (Fernando Solanas 2003)
Εκατοντάδες φορές αναρωτήθηκα πώς είναι δυνατό σε μια τόσο πλούσια χώρα η φτώχεια και η πείνα να φτάσουν να εξαπλωθούν τόσο πολύ. Τι απέγιναν οι υποσχέσεις εκσυγχρονισμού, δουλειάς και καλής ζωής που έδωσαν οι επικοινωνιολόγοι τους όταν η χώρα γνώρισε τα εξωφρενικά επίπεδα ανεργίας και εξαθλίωσης; Πώς είναι δυνατό να δικαιολογηθεί το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για να πληρωθεί το χρέος όταν η χρέωση πολλαπλασιάστηκε επανειλημμένα υποθηκεύοντας το μέλλον για πολλές γενιές; Πώς συνέβη σε δημοκρατικό καθεστώς τέτοια εξαπάτηση των ψηφοφόρων, τέτοια υποταγή σε ξένες δυνάμεις, τέτοια ατιμωρησία, διαφθορά και απώλεια κοινωνικών δικαιωμάτων;[…]
Η ταινία αυτή γεννήθηκε για να φέρει τη μνήμη ενάντια στη λήθη, να αναπαραστήσει την ιστορία μιας από τις χειρότερες εποχές της Αργεντινής ώστε να προκαλέσει την καταγγελία των αιτίων που οδήγησαν στην οικονομική εκμηδένιση και την κοινωνική γενοκτονία. Το «Χρονικό της Λεηλασίας» είναι επίσης μια ταινία ελεύθερη και δημιουργική που γυρίστηκε κατά τους αδρανείς μήνες του 2002, όταν δεν υπήρχαν βεβαιότητες για το πολιτικό μέλλον της χώρας. Τριανταπέντε χρόνια μετά την «Ώρα των Φούρνων», θέλησα να ξαναβρώ την ιστορία στα λόγια και τις χειρονομίες των πρωταγωνιστών της, να ξαναβρώ τις εικόνες μέσα στα συμφραζόμενά τους. Διαδικασίες και εικόνες που με τα δικά τους χαρακτηριστικά χτύπησαν και άλλες αδελφικές χώρες.
Η ταινία αυτή είναι ένας τρόπος συνεισφοράς στο πολλαπλό καθήκον μιας δημοκρατικής επανίδρυσης της Αργεντινής και στη συζήτηση που εξελίσσεται διεθνώς ενάντια στην απάνθρωπη παγκοσμιοποίηση με τη βεβαιότητα ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».
Φερνάντο Σολάνας, Μάρτης 2004
Η πρωτοφανής απόφαση της κυβέρνησης να βάλει λουκέτο στην ΕΡΤ, και ο τρόπος με τον οποίο έγινε, μας συγκλόνισε. Τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου, δημοσιογράφοι και τεχνικοί βρεθήκαμε στο ραδιομέγαρο από την πρώτη στιγμή. Κάθε μέρα καταγράφουμε ότι βλέπουμε. Μοντάραμε γρήγορα 9 λεπτά για να μη σβηστούν από τη μνήμη μας όσα έγιναν την πρώτη μέρα. Αυτός είναι ο τρόπος αντίδρασής μας. Θα συνεχίσουμε όσο μπορούμε.
Η sequence αποτελεί προπομπό του μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ που γυρίζουμε από την αρχή της κρίσης, τα τελευταία τρία χρόνια. Λέγεται AGORÁ – From Democracy to the Market, και αποτελεί διεθνή συμπαραγωγή μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων. Το AGORÁ θα είναι έτοιμο τον Απρίλιο του 2014.
Πολλούς Χαιρετισμούς
Γιώργος Αυγερόπουλος
Δημιουργός της σειράς ντοκιμαντέρ Εξάντας
Βασικοί Συντελεστές:
Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος
Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή
Εικόνα: Γιάννης Αυγερόπουλος, Άννα Πρόκου
Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης
Μοντάζ: Άννα Πρόκου, Βασίλης Μάγκος
Δημοσιογραφική Έρευνα: Γεωργία Ανάγνου, Αχιλλέας Κουρεμένος, Ανδρέας Βάγιας
Παραγωγή: Small Planet Documentary Production House smallplanet.gr
Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα
Εργασιακός Μεσαίωνας [vimeo]http://www.vimeo.com/59263488[/vimeo] Η ταινία μικρού μήκους “Εργασιακός Μεσαίωνας” είναι μια μαυρη κωμωδία γυρισμένη τον Νοέμβριο του 2012.“Όταν το γράφαμε είχαμε πρόθεση να σατυρίσουμε μια πραγματικότητα που φάνταζε μακρινή αλλά όχι απίθανη. Μέσα σε 7 μήνες το μακριά ήρθε κοντά και το απίθανο έγινε καθημερινότητα. Ο κοινωνικός αυτοματισμός σηκώνει τα μεσαιωνικά του λάβαρα”, σχολιάζουν οι συντελεστές. Η ιστορία της ΕΡΤ3 Δείτε το βίντεο εδώ Η ιστορία της ΕΡΤ3 μέσα από ένα ντοκιμαντέρ που ετοίμασαν οι εργαζόμενοι του σταθμού. Ασπρόμαυρες παραστάσεις και κορυφαίες στιγμές της Βόρειας Ελλάδας, που συγκινούν. Καπιταλισμός: μια ιστορία αγάπης, του Μάικλ Μουρ [dailymotion]http://www.dailymotion.com/video/xemen5_tvxs-gr-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B3_shortfilms#.UdLIBpzm4Vg[/dailymotion] Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ, μετά την κατά μέτωπο επίθεση στον Μπους με το Fahrenheit 9/11 κι αφού ξεγύμνωσε το σύστημα υγείας των ΗΠΑ στο Sicko, αποφάσισε, όπως είπε, ότι έφτασε ο καιρός να κάνει «μία ρομαντική ταινία με ζήτημα τις σχέσεις». Έτσι, το Capitalism: a Love Story (Καπιταλισμός: μια ιστορία αγάπης) έχει τα πάντα: πόθο, πάθος, ρομάντζο και 14.000 θέσεις εργασίας να εξαλείφονται καθημερινά.
«Είναι μία απαγορευμένη αγάπη, είναι ο καπιταλισμός», δηλώνει. Πιο επίκαιρος από ποτέ και με αφορμή τη συγκυρία της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης που ξεκίνησε από την πατρίδα του, επικεντρώνεται στους κολοσσούς του χρηματοοικονομικού συστήματος, που η απληστία τους να γίνουν ακόμη πιο πλούσιοι, οδήγησε στη σημερινή κατάσταση
Παράλληλα, ασκεί κριτική στην οικονομική πολιτική της Αμερικής λίγο πριν και κατά τη διάρκεια της ανόδου του Ομπάμα στην κυβέρνηση. Όντας πάλι άμεσος και πιστός στην πραγματικότητα ζητά από εργαζόμενους της Γουόλ Στριτ να τον βοηθήσουν και να μοιραστούν μαζί του τις γνώσεις και την εμπειρία τους σχετικά με την κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας.
Στο Capitalism: a Love Story, o Μάικλ Μουρ συνεχίζει να ξεγυμνώνει τα κακώς κείμενα των ΗΠΑ και να διεκδικεί έτσι τα πρωτεία στη «Μαύρη Λίστα» των Αμερικανών. Η ταινία προβλήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2009, ημερομηνία που σηματοδοτεί όχι μόνο τα 20 χρόνια από τότε που Μουρ έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο αλλά και την ημέρα που πριν από έναν χρόνο εγκρίθηκε η πρώτη ένεση 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων της αμερικανικής κυβέρνησης προς τις χρεοκοπημένες τράπεζες. Πλούσιες χώρες, φτωχοί λαοί Δείτε το βίντεο εδώ Ενώ ο δυτικός κόσμος συνεχίζει να προοδεύει, ο τρίτος κόσμος αντιμετωπίζει φτώχεια, επιδημίες, πολέμους, μόλυνση του περιβάλλοντος, παιδική θνησιμότητα. Πόσο φτωχές είναι όμως στην πραγματικότητα οι χώρες του τρίτου κόσμου και πόσο πλούσιες οι «ανεπτυγμένες»; Το βίντεο προβλήθηκε στην ΚΡΗΤΗ TV, στο πλαίσιο της εκπομπής «Δεύτερη Ματιά». Το κολαστήριο της Μακρονήσου [vimeo]http://www.vimeo.com/8614276[/vimeo] Στις 12 Μαΐου του 1947, εν μέσω του ελληνικού Εμφύλιου Πολέμου, εγκαινιάζεται το στρατόπεδο της Μακρονήσου, στο ομώνυμο ξερονήσι απέναντι από το Λαύριο. Το στρατόπεδο θα αποτελέσει στρατόπεδο συγκέντρωσης και τόπο εξορίας χιλιάδων για τους οποίους το καθεστώς έκρινε ότι έχρηζαν κοινωνικής, πολιτικής ή εθνικής αναμόρφωσης. Το βίντεο αυτό, προβλήθηκε στο αναρχικό διήμερο του Πολυτεχνείου, που διοργανώνεται από την Αναρχική Αρχειοθήκη, στις 16 Νοεμβρίου 2008. Η συνομωσία των Συνταγματαρχών [dailymotion]http://www.dailymotion.com/video/xibfz5_%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%87%CF%8E%CE%BD_people?start=2#.UdLJMJzm4Vg[/dailymotion] Μεταθανάτια Συνέντευξη με έναν Χίτλερ Δείτε το βίντεο εδώ Η αποκλειστική μεταθανάτια συνέντευξη του Χίτλερ απ’ την Κόλαση του… παραδείσου!
Ως που μπορεί να φτάσει μια μάχιμη δημοσιογράφος;
Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο;
Οι κακοί πάνε στην κόλαση;
Τι θα’ λεγε άραγε ο Χίτλερ στους Έλληνες ψηφοφόρους;
Πως νιώθουν οι πίθηκοι που ο Χίτλερ προέρχεται από αυτούς;
Πότε θα κάνει ξαστεριά;
Όλες οι παραπάνω ερωτήσεις, εκτός από την τελευταία, απαντώνται στην πρώτη μεταθανάτια συνέντευξη του Αδόλφου Χίτλερ στους “Κινηματογραφιστές σε Κρίση”.
Ποιοι άλλοι θα σπάσουν την σιωπή τους;
Σενάριο: Ιωάννα Γεροκωνσταντή
Σκηνοθεσία: Λάζαρος Ανδριώτης
Δ/νση Φωτογραφίας: Σίσσυ Μόρφη
Μοντάζ: Περίνα Ντούλου
Ηχοληψία: Αλέξιος Ρουπαλιώτης
Μουσική Επιμέλεια: Χρήστος Νάκος
Υποτιτλισμός: Μαργαρίτα Καλύβα
Styling: Κυριακή Ρακιτζόγλου
Ποίηση: Μανώλης Μεσσήνης
Ηθοποιοί: Λάζαρος Ανδριώτης, Ιωάννα Γεροκωνσταντή
Soundtrack
Gustav Holst-The Planets Mars:Bringer of War
Scorpions:Crossfire(Instrumental)Midnight In Moscow(Prologue)
Παραγωγή: Cineincrisis
Λέσχη των ισοπεδωτών
Vivir La Utopia
[vimeo width=”600″ height=”500″]http://www.vimeo.com/38702183[/vimeo]
Vivir La Utopia – (Zώντας την Ουτοπία)
ΜΕΤΑΓΛΩΤΤΙΣΜΕΝΟ
Η ιστορία της ισπανικής επανάστασης όπως τη διηγούνται 30 πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριές της. Το ντοκιμαντέρ ξεκινά από τη διαμόρφωση του εργατικού κινήματος και των ιδεών του ελευθεριακού κομμουνισμού και την παράλληλη άνοδο της δεξιάς και του φασισμού.
Στις 16 Ιουλίου του 1936 οι αναρχικοί νικούν τους φασίστες, έρχονται όμως σε ρήξη και με το ίδιο το κράτος και την εξουσία τηνοποία και δεν αποδέχονται. Σχηματίζεται η Επιτροπή Αντιφασιστικών πολιτοφυλακών και εγκαθιδρύεται ο ελευθεριακός κομμουνισμός. Κολεκτιβοποίηση αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, κατάργηση του χρήματος σε πολλές περιοχές. Εξίσωση δικαιωμάτων αντρών και γυναικών, νομιμοποίηση της έκτρωσης στην Καταλονία.
Η κατάσταση με το στρατό του Φράνκο δυσκολεύει. Οι κομμουνιστές αποκτούν δύναμη, ενώ επανεμφανίζονται τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η πρώτη αναρχική επανάσταση χτυπιέται από παντού. Ο Φράνκο είναι ο τελικός νικητής. Όσοι δε θέλουν να φύγουν καταλήγουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως αυτό στην Albaterra.
——————
Προέλευση: Ισπανία,
Έτος παραγωγής: 1997
Διάρκεια: 96 minutes
Γλώσσα: Ισπανικά (μεταγλωττισμένο)
Σκηνοθεσία: Juan Gamero
Βοηθοί σκηνοθέτες: Francesc RIOS and Mariana ROCA
Τεκμηρίωση: Francesc RIOS, Alex BALDORNÁ, Mariana ROCA
Με τη συνεργασία των: CNT, FUNDACIÓN ANSELMO LORENZO, ATENEU ENCICLOPEDIC
POPULAR, NODO, FILMOTECA ESPAÑOLA, ARCHIVO TVE
Παραγωγός: Joan GASCH
Εταιρία παραγωγής: TVE CATALUNYA
——————
Η μεταγλώτιση στα ελληνικά πραγματοποιήθηκε από συντρόφους στο Ηράκλειο Κρήτης
το 1998.
Το συγκεκριμένο αρχείο είναι rip από αντεγραμμένη βιντεοκασέτα (VHS) οπότε είναι σε μέτρια προς κακή ποιότητα. Επίπλέον η μεταγλώττιση είχε πραγματοποιηθεί πάνω στο VHS και η ποιότητα του ήχου δεν είναι πολύ καλή. Την ψηφιοποίηση έκανε, το 2003, ο Χάμερ στα Χανιά.
Κατεβάστετο απο το black-tracker.gr
link: black-tracker.gr/details.php?id=36&searched=vivir
“Οι Άνθρωποι που κύκλωσαν το Άλφα”
[vimeo]http://www.vimeo.com/18347990[/vimeo]
Γλώσσα: Ισπανικά-Καταλανικά
Υπότιτλοι: Ελληνικοί (ενσωματωμένοι)
Διάρκεια: 65 λεπτάΤο ντοκιμαντέρ αυτό αποτελεί μια συνοδευτική προσπάθεια του βιβλίου «Οι Άνθρωποι που Κύκλωσαν το Άλφα», το οποίο έχει στόχο την αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης της αναρχικής αντίστασης στη φρανκική δικτατορία. Το χρονικό διάστημα που καλύφθηκε εδώ πέρα -απ’ το 1939 ως το 1963- δεν εξιστορήθηκε πλήρως, αλλά περιορίστηκε στο υλικό που συγκεντρώθηκε κατά τις επαφές μας, στην προσπάθεια μας να συλλέξουμε στοιχεία για το βιβλίο…Περισσότερες πληροφορίες για το ντοκιμαντέρ και το βιβλίο, επισκεφτείτε το σάιτ του δημιουργού: alfa.espiv.net/
O Τάκης Φωτόπουλος για την «Περιεκτική Δημοκρατία»
[vimeo width=”600″ height=”500″]http://www.vimeo.com/29531119[/vimeo]
Στη συνέντευξη αυτή προς τον ακτιβιστή καλλιτέχνη Όλιβερ Ρέσλερ, ο πολιτικός φιλόσοφος Τάκης Φωτόπουλος εξηγεί σε τι συνίσταται αυτό που ο ίδιος ονομάζει «Περιεκτική Δημοκρατία».
Πρόκειται για μια πολιτική και οικονομική δημοκρατία σε κοινωνικό επίπεδο, καθώς και για μια οικολογική δημοκρατία, επισημαίνει. Παραθέτει μια συνολική ανάλυση των προτάσεων της Περιεκτικής Δημοκρατίας για ένα νέο οικονομικό μοντέλο δίχως κράτος, αγορά και χρήματα, σκιαγραφώντας παράλληλα μια στρατηγική μετάβασης για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας σε μια κατεύθυνση ατομικής και συλλογικής αυτονομίας.
Σύντομο Βιογραφικό: Ο Τάκης Φωτόπουλος είναι πολιτικός φιλόσοφος και διευθυντής από το 1992 του διεθνούς θεωρητικού περιοδικού Society & Nature/Democracy and Nature/The International Journal of Inclusive Democracy. Επίσης είναι τακτικός συνεργάτης της Ελευθεροτυπίας. Προηγουμένως ήταν καθηγητής (senior lecturer) Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Β. Λονδίνου (1969-1989). Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στα φοιτητικά του χρόνια ανέπτυξε έντονη αντί-ΕΚΟΦική συνδικαλιστική δραστηριότητα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1966 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο όπου έκανε, με υποτροφία του Πανεπιστήμιου Αθηνών, τις μεταπτυχιακές σπουδές του στα Οικονομικά στην London School of Economics.
Στη διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε αντιδικτατορική δραστηριότητα στο Λονδίνο, όπου, μεταξύ άλλων, συνεργάστηκε με την εφημερίδα Μαμή, που εκδιδόταν από τις Επαναστατικές Σοσιαλιστικές Ομάδες (ΕΣΟ). Είναι συγγραφέας 23 βιβλίων και πάνω από 800 άρθρων στα Αγγλικά και Ελληνικά, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί στα Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Ρωσικά, Ολλανδικά, Νορβηγικά, Ουγγρικά, Κινέζικα, Φιλανδικά, Πορτογαλικά, Πολωνικά, Βουλγαρικά, Σέρβικα, Αραβικά, Περσικά, Ρουμάνικα, και Τουρκικά.
Το βιβλίο του Towards an Inclusive Democracy (London/New York: Cassell/Continuum, 1997) έχει κυκλοφορήσει και στα Ελληνικά (Περιεκτική Δημοκρατία, Καστανιώτης 1999 και επανέκδοση Ελεύθερος Τύπος 2008), Ιταλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Γερμανικά και Κινέζικα. Το τελευταίο του βιβλίο στα αγγλικά είναι το The pink revolution in Iran and the “Left”, που δημοσιεύτηκε στο the International Journal of Inclusive Democracy (2009) και στα ελληνικά το Η Παγκόσμια Κρίση, Η Ελλάδα και το Αντισυστημικό Κίνημα: Ημιολοκληρωτική “δημοκρατία” ή Περιεκτική Δημοκρατία; (2009).
KUHLE WAMPE – ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;
[vimeo]http://www.vimeo.com/29133473[/vimeo]
Το αριστούργημα του Μπρεχτ, «Kuhle Wampe – Σε ποιόν ανήκει ο κόσμος;»
Με ενσωματωμένους ελληνικούς υπότιτλους. Διάρκεια 75 λεπτά .
Σκηνοθεσία: SLATAN DUDOW
Σενάριο: BERTOLT BRECHT, ERNST OTTWALD
Μουσική: HANNS EISLER
Παραγωγή: WILLI MUNZENBEG, LAZAR WECHSLER
Πρωταγωνιστούν: HERTHA THIELE, ERNST BUSCH MARTHA WOLTER, ADOLF FISCHER
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Γερμανία, αρχές δεκαετία ’30, εποχή του Μεσοπολέμου. Σε μια περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η Γερμανία είναι από τις χώρες που βιώνουν πιο έντονα τις σκληρές συνέπειές της. Εκατομμύρια άνεργοι, άθλιες συνθήκες εργασίας, δημιουργία τεράστιων παραγκουπόλεων, φτώχεια, πείνα, απελπισία, καμιά ελπίδα για το μέλλον… Καμιά; Ίσως υπάρχει τρόπος να σωθεί ο κόσμος, μέσα από την ενωμένη δύναμη των εργατών και την αντίστασή τους στην σκληρή εκμετάλλευσή τους από τους λίγους, για τους οποίους φαίνεται να φτιάχτηκε ο κόσμος….
Ισπανία (H αυτοδιεύθυνση)
[vimeo]http://www.vimeo.com/23837781[/vimeo]
Χθές όπως και σήμερα
[vimeo]http://www.vimeo.com/23699096[/vimeo]
Στιγμές απο τους κοινωνικούς αγώνες.
ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
[vimeo]http://www.vimeo.com/21843570[/vimeo]
Το ντοκιμαντέρ δείχνει με έναν αρκετά γλαφυρό τρόπο την αλλοτρίωση και καταπίεση που υφίσταται η εργατική τάξη από τα καπιταλιστικά δεσμά.
Παράλληλα, δείχνει μέρος των αγώνων που διεξήγαγαν οι προγονοί μας εργάτες (και μέσα από μεταρρυθμίσεις) για τη βελτίωση του κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου τους, αλλά και κάποιες από τις επαναστατικές στιγμές που υπήρξαν. Χαρακτηριστικό είναι ότι δείχνει στην κατάληψη του εργοστασίου της Ρενό το 1910, πώς οι εργάτες της Γαλλίας κέρδισαν για πρώτη φορά παγκοσμίως την καλοκαιρινή άδεια μετ΄ αποδοχών ( κάτι που σήμερα θέλουν να καταργήσουν). Στη συνέχεια, η κατάκτηση αυτή επεκτάθηκε σε όλο τον κόσμο.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε αυτούς τους αγώνες σε σχέση με τις σημερινές συνθήκες που κινδυνεύουν να χαθούν ακόμη και αυτά τα λίγα που κέρδισαν οι πρόγονοί μας. Είναι σημαντικό να παραδειγματιστούμε και να μη διεκδικήσουμε αυτό που ήδη υπάρχει ή αυτό που ήδη χάθηκε, αλλά την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Το ντοκιμαντέρ αφιερώνεται σε όλους αυτούς τους εργάτες που έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους για να υπάρξει ένας κόσμος πιο ανθρώπινος, χωρίς κυριαρχία και εκμετάλλευση. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να ζούσαν στις αυταπάτες της εποχής τους, αλλά κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει ότι δεν πάλεψαν και δεν αγωνίστηκαν για μια κοινωνία πιο δίκαιη.
Το ντοκιμαντέρ έχει προβληθεί, εκτός των άλλων, σε δύο σημαντικές εργατικές καταλήψεις. Στην κατάληψη του εργοστασίου της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα και στην κατάληψη της ΓΣΕΕ το Δεκέμβρη του 2008. Διάρκεια ντοκιμαντέρ: 115 λεπτά
Και σε torren:black-tracker.gr/details.php?id=404
Ισπανία “Μέσα στην Επανάσταση”
[vimeo]http://www.vimeo.com/21738126[/vimeo]
Από τις προσωπικές αφηγήσεις των πρωταγωνιστών, βλέπουμε την προσπάθεια για τη δημιουργία της ελευθεριακής κομμουνιστικής κοινωνίας μέσα από την εργατική και κοινωνική αυτοδιεύθυνση. Ήταν ένα πείραμα κοινωνικών μετασχηματισμών, από τα μεγαλύτερα που γνώρισε η δυτική ευρώπη. Στα 3 χρόνια του «σύντομου καλοκαιριού της αναρχίας», δυο ζητήματα έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο: πρώτον, δεν επικράτησε λιμός και δεύτερον θεωρήθηκε ότι υπήρξε, ακόμα και από τους αντιπάλους της, ανεβασμένο πολιτιστικό και ηθικό επίπεδο, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες επαναστάσεις…
Ανεξάρτητα από το σαμποτάρισμα και την καταστολή που δέχθηκε, από τους σταλινικούς του ΚΚ Ισπανίας, που δεν είχαν συμφέρον να πετύχει αυτή η επανάσταση.
Διάρκεια ντοκυμαντερ:112 Λεπτά
Μεταγλωτισμένο στα ελληνικά με πρόλογο κι επίλογο.
Κατεβάστε το ντοκιμαντέρ σε torrent από εδώ: black-tracker.gr/details.php?id=449
Ο ΑΓΩΝΑΣ Μια ταινία των «έξι»
[vimeo]http://www.vimeo.com/18286744[/vimeo]
Το ντοκιμαντέρ αυτό αρκετά επίκαιρο μέχρι την εποχή μας, αναφέρεται στους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες λίγο μετά την πτώση της χούντας, Η δικτατορία είχε απαγορεύσει όλες τις απεργίες και εργατικές κινητοποιήσεις , ακόμα και την ύπαρξη κομμάτων.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μετά την πτώση της να ξεσπάσουν αυθόρμητοι εργατικοί αγώνες που δεν ελέγχονταν από τα κομματικά επιτελεία.
Αυτοί οι αυθόρμητοι και αυτοοργανωμένοι αγώνες που πολλές φορές έπαιρναν και τα χαρακτηριστικά άγριων απεργιών, καταλήψεων, κλπ έφτασαν λίγο πολύ να διεξάγονται μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ΄80.
Από κει και πέρα άρχισε ο κομματικός εναγκαλισμός των σωματείων από όλα τα κόμματα με στόχο τη διαχείριση της εργατικής τάξης μέσα στα όρια του συστήματος. Τις συνέπειες αυτής της διαχείρισης τις ζούμε μέχρι σήμερα. Παράλληλα είναι επίκαιρο, γιατί δείχνει με εμφανή τρόπο τους πρώτους αγώνες που έκαναν μαζί Έλληνες και ξένοι εργάτες. Τα υπόλοιπα, δείτε τα στην ταινία!
Διάρκεια ντοκιμαντέρ 73 λεπτά.
[vimeo]http://www.vimeo.com/17465433[/vimeo]
[vimeo]http://www.vimeo.com/17461532[/vimeo]
Το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να σκιαγραφήσει τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μέσα στις οποίες αναδύθηκε το φασιστικό κίνημα. Μετά τη διάψευση των σοσιαλιστικών – επαναστατικών ιδεών από το ξεκίνημα του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, το προλεταριάτο της Ευρώπης αντί να ακολουθήσει τα επαναστατικά κελεύσματα και το «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», αφέθηκε να παρασυρθεί από το μιλιταρισμό, τον εθνικισμό και τον σοβινιστικό πατριωτισμό. Έγινε κρέας για τα κανόνια των καπιταλιστών και τελικά επικράτησε το «Προλετάριοι όλων των χωρών σφαχτείτε»!
Όμως η κρίση και τα αδιέξοδα που δημιούργησε ο πόλεμος, επανέφεραν τις σοσιαλιστικές ιδέες στο προσκήνιο. Η μεγάλη ρωσική επανάσταση του 1917, δημιούργησε την προσδοκία στο προλεταριάτο, ειδικά της Ευρώπης, ότι είναι δυνατό να απαλλαγεί από τους δυνάστες και εκμεταλλευτές του. Ένα χρόνο μετά, ξεσπά η επανάσταση των Συμβουλίων στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης διεξάγονται επαναστατικές απόπειρες. Δυστυχώς, δεν κατάφεραν να εδραιωθούν και να επικρατήσουν.
Ιδιαίτερα στη Γερμανία δέχτηκε την επίθεση της αντίδρασης που την απάρτιζε μια συμμαχία βιομηχάνων καπιταλιστών, τραπεζιτών, παλιών γαιοκτημόνων (γιού-γκερς), στρατοκρατών και μεσοαστών. Αυτή η συμμαχία ήταν που λίγο αργότερα θα αποτελούσε τη βάση και τη μαγιά για τη συγκρότηση και τη δημιουργία του ναζιστικού κινήματος. Οι ναζί, για να προσεταιριστούν το προλεταριάτο της Γερμανίας, επικαλέστηκαν το σοσιαλισμό και υπέκλεψαν συνθήματα και ιδέες, αφού ο σοσιαλισμός παρέμενε δημοφιλής στους κόλπους της εργατικής τάξης.
Τα Freikorps παραστρατιωτικές οργανώσεις κρούσης, που κάλιψε και χρηματοδότισε η κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών αποτέλεσε η βάση που πάνω της στηρίχτηκε η δημιουργία των ταγμάτων εφόδου, ενώ η μυστικιστική οργάνωση «Εταιρεία της Θούλης», ήταν αυτή που πρόσφερε το ιδεολογικό και πολιτικό εποικοδόμημα σαν πρόπλασμα της ναζιστικής θεωρίας.
Αν η επανάσταση των Συμβουλίων στη Γερμανία πετύχαινε, σίγουρα θα ήταν άλλη η μετέπειτα έκβαση της ρωσικής επανάστασης, αλλά και η συνέχεια του καπιταλισμού στην Ευρώπη, αφού στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ουγγαρία, στην Ολλανδία, στο Βέλγιο, αλλά και στην Ιταλία, η επαναστατική σοσιαλιστική προοπτική έμοιαζε να είναι κοντά. Δυστυχώς όμως, με το «αν» δεν μπορεί να γραφτεί η ιστορία!
Η ιστορία της Γερμανίας αποδικνύει ότι ο σοσιαλδημοκρατικός ρεφορνισός προωθήθηκε για την πρόληψη μιάς επαναστατικής λύσης του κοινονικού ζητήματος. Την Ρόζα Λούξεμπουργκ και τους άλλους επαναστάτες τους δολοφόνησαν οι μπράβοι του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού Νόσκε, ο οποίος καταστέλοντας την επανάσταση των Συμβουλίων άνειξε τον δρόμο για την κατάκτηση της εξουσίας από τον Χίτλερ. Ο ναζισμός και ο φασισμός ήταν η καθαρή αντεπανάσταση ως απάντηση του κεφαλαίου στην επαναστατική σοσιαλιστική προοπτική της ανθρωπότητας.
Στο ντοκιμαντέρ μπορεί να διαπιστώσει κανείς ομοιότητες και διαφορές στο χθες και στο σήμερα. Στις μέρες μας, ο νεοναζισμός – νεοφασισμός, τις περισσότερες φορές δεν παρουσιάζεται με χιτώνια και στρατιωτική παράταξη, αλλά φορά τον κοινοβουλευτικό μανδύα και προσπαθεί να εδραιωθεί ή έχει εδραιωθεί στο υποσυνείδητο των λαϊκών στρωμάτων της Ευρώπης από τη Ρωσία μέχρι την Αυστρία, την Ολλανδία, τη Σουηδία και την Ιταλία. Αρχίζει να αποτελεί σημαντική κοινοβουλευτική δύναμη ποντάροντας στην οικονομική κρίση, στο φόβο που απορρέει από αυτήν αλλά και την ξενοφοβία.
Η συνέχεια επί της οθόνης …
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ
Διάρκεια ντοκιμαντέρ : 53 λεπτά
[vimeo]http://www.vimeo.com/18143448[/vimeo]
1917. Ενώ ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται, ξεσπάει η Επανάσταση στη Ρωσία. Η Συμφωνική Ορχήστρα της Μόσχας δίνει τον τόνο — τη μορφή και το περιεχόμενο που θα έπρεπε να πάρει αυτή η Επανάσταση.
Η επανάσταση σαν κοινωνικό φαινόμενο είναι ο αναπλαστής νέων αξιών. Παράλληλα, είναι και δημιουργός νέων καταστάσεων μέσα από τα ερείπια του παλιού κόσμου.
Η μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Εκτός των άλλων και στον πολιτισμό. Τουλάχιστον μέχρι το 1923 -1925 σε όλους τους τομείς της τέχνης και της αρχιτεκτονικής δημιουργήθηκαν πρωτοποριακά παραδείγματα.
Η επαναστατημένη ορχήστρα της Μόσχας το 1918, καταργεί το μαέστρο και αυτοδιευθύνονται τα μέλη της ορχήστρας, δηλ οι ίδιοι οι μουσικοί. Αυτό δε σήμαινε ότι αρνιόντουσαν το συνθέτη – μουσουργό – δημιουργό. Στις πρόβες τους δέχονταν το συνθέτη να τους μιλήσει για το ύφος που θα ήθελε να εκτελεστεί το έργο του.
Όλες οι αποφάσεις αλλά και οι διορθώσεις για τυχόν λάθη παίρνονταν στη συνελευση της ορχήστρας. Αυτή η ορχήστρα, λοιπόν, που κατάργησε το διευθυντή και αυτοδιευθυνότανε, καταργήθηκε το 1924 με διάταγμα!
Αυτή η ορχήστρα είναι μία ελάσσων υπόθεση μέσα στα γενικότερα επαναστατικά ζητήματα στη Ρωσία εκείνης της περιόδου. Όμως ο συμβολισμός της είχε μεγάλη σημασία αφού οι απολογητές της κυριαρχίας και της ιεραρχίας μέχρι σήμερα, ένα από τα επιχειρήματα που θέτουν είναι το εξής:
Όπως δε μπορεί να υπάρξει ορχήστρα χωρίς μαέστρο, έτσι και δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία χωρίς αρχηγό (μαέστρο). Κι όμως υπήρξε η ορχήστα χωρίς διευθυντή και λειτούργησε αυτοδιευθυνόμενη για τρία χρόνια θαυμάσια. Και αφού υπήρξε, μπορεί να ξαναυπάρξει!
Επίσης υποστηρίζει ότι αν για τα αυταρχικά , ολοκληρωτικά καθεστώτα η βία και η τρομοκρατία είναι ουσιαστικό δομικό τους στοιχείο για την χειραγώγηση του λαού, για της φιλελεύθερες δημοκρατίες αυτή η χειραγώγηση επιτυγχάνεται με την προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου. Noam Chomsky “ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ” [vimeo]http://www.vimeo.com/19646663[/vimeo] Ο ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ παρουσιάζει στην εκπομπή ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ τις απόψεις του για την ουσία της δημοκρατίας και ασκεί κριτική στα κυρίαρχα φιλοσοφικά και πολιτικά ρεύματα της σύγχρονης εποχής.
Aναφέρεται, επίσης, στις δομές και τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, στις μεθόδους και τα μέσα χειραγώγησης των πολιτών, στο ρόλο των μαζικών μέσων ενημέρωσης και στις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης.
Ο Νόαμ Τσόμσκι (Avram Noam Chomsky) είναι καθηγητής στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MIT).
Έχει συγγράψει πλήθος βιβλίων και άρθρων, ενώ έχει δώσει και εκτενείς διαλέξεις επάνω σε ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων τα οποία περιλαμβάνουν τη γλωσσολογία, τη φιλοσοφία και την ιστορία της διανόησης.
Επίσης ο Τσόμσκι έχει πλούσιο ιστορικό πολιτικού ακτιβισμού από τη δεκαετία του ’60 κι έπειτα, με πληθώρα βιβλίων τα οποία επικρίνουν κυρίως την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ενώ τοποθετεί ιδεολογικά τον εαυτό του στο αναρχικό ρεύμα σκέψης.
Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε τρία κεφάλαια.
Α. Η ελευθερία της ανθρώπινης βούλησης.
Β. Τα μονοπώλια των Μ.Μ.Ε
Γ. Πως μπορούμε να αντισταθούμε. Άγι Στίνα « H Άλλη Πλευρά » [vimeo]http://www.vimeo.com/21482666[/vimeo] H μοναδική ολοκληρωμένη κινηματογραφική συνέντευξη του παλαίμαχου διεθνιστή επαναστάτη Άγι Στίνα (το πραγματικό του όνομα ήταν Σπύρος Πρίφτης) στο Γιάννη Γιαννουλέα.
Έναν άνθρωπο που έχει ζήσει τους αγώνες και ήττες του, σε μια περίοδο που σημάδεψε την πορεία της νεότερης Ελλάδας. Μακριά από πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες, ο Α. Στίνας, αποκαλύπτει πτυχές και γεγονότα άγνωστα, αναλύει το ρόλο που έπαιξε το ΚΚΕ, και ξεδιπλώνει το δικό του όραμα για μια σοσιαλιστική κοινωνία λεύτερη και δημιουργική.”
{…} Με το θάνατο τον Στίνα χάθηκε όχι μόνο ένας ήρωας αλλά ένας τύπος ανθρώπου που η σημερινή κοινωνία δεν φαίνεται πια ικανή να δημιουργήσει κι ούτε καν και να ανεχθεί. Αρχίζοντας να σκέφτομαι για το τι θα σας έλεγα σήμερα μου ήρθε στο νου ο ομηρικός στίχος «ανδρός ον ουδ’ αινείν τοίσι κακοίσι θέμις» (ενός άντρα ούτε και να τον παινούν αυτοί οι κακοί δεν ταιριάζει) και θα τον διόρθωνα λέγοντας «ανδρός ον ουδ’ αινείν ημίν κακοίσι θέμις». Να τον πει κανείς άγιο θα ήταν ύβρις.
Ό, τι και να κάνει ένας άγιος το κάνει με την ακράδαντη ψευδαίσθηση πως κάποτε και κάπου θα πληρωθεί. Αλλά η αφάνταστα βασανισμένη ζωή τον Σπύρου – δεκαετίες στην Ακροναυπλία, Αίγινα, νησιά, τμήματα μεταγωγών, τμήμα καταδίκων στη Σωτηρία γιατί ήταν χρόνιος φυματικός – ζωή που ο άνθρωπος αυτός δεν έφαγε, όταν ήταν αφυλάκιστος, συχνά ζεστό φαί και που δεν τη γλύκανε ούτε μια γυναίκα ούτε ένα παιδί, δεν έβρισκε ούτε στήριγμα, ούτε παρηγοριά σε καμιά εξωκόσμια υπόσχεση. Μόνη τον εστήριζε η ελπίδα πως η ανθρωπότητα θα μπορέσει κάποτε να ανδρωθεί και να ελευθερωθεί {…} Κ. Καστοριάδης. Φρειδερίκος Νίτσε – Friedrich Nietzsche [vimeo]http://www.vimeo.com/20553205[/vimeo] Γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1844 στο Ρένκεν της Πρωσικής Σαξονίας, από θρησκόληπτους γονείς. Ξεκίνησε σπουδές κλασικής φιλολογίας και θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βόννης τις οποίες όμως εγκατέλειψε, καθώς δεν έδωσαν απάντηση στην θρησκευτικές του αμφιβολίες. Στη συνέχεια, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, υπό τον καθηγητή Φρήντριχ Βίλχελμ Ριτσλ.
Δημοσίευσε τα πρώτα του φιλοσοφικά άρθρα εμπνευσμένος από την επαφή του με τη φιλοσοφία του Σόπενχαουερ. Παράλληλα, έχοντας ήδη μυηθεί στον κόσμο της κλασικής μουσικής, γνώρισε το μεγάλο μουσικό δραματουργό Ρίχαρντ Βάγκνερ. Η φιλία τους θα διαρκέσει χρόνια μέχρι τη στιγμή που οι προοδευτικές ιδέες του Νίτσε θα έρχονταν σε σύγκρουση με τη θρησκοληψία, το σωβινισμό και τον αντισημιτισμό του Βάγκνερ.
Το 1869 το Πανεπιστήμιο της Λειψίας του απένειμε τον τίτλο του διδάκτορα χωρίς εξετάσεις ή διατριβή, με βάση τα δημοσιεύματά του. Παράλληλα, το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας, μετά τις ενθουσιώδεις συστάσεις του καθηγητή του Ριτσλ, τον εξέλεξε έκτακτο καθηγητή της Κλασικής Φιλολογίας. Τον επόμενο χρόνο ο Νίτσε έγινε Ελβετός υπήκοος.
Αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας τα οποία απαιτούν αλλαγή κλίματος. Ταξιδεύει συχνά και γράφει διαρκώς. Το 1878 εκδίδει το «Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο» , το 1885 εκδίδει μόλις 50 αντίτυπα του «Τάδε Έφη Ζαρατούστρα» ενώ το 1888 γράφει το «Λυκοφώς των Ειδώλων» , τον «Αντίχριστο» και ξεκινάει το αυτοβιογραφικό «Ecce Homo».
Tο καλοκαίρι του 1898 υπέστη ελαφρύ εγκεφαλικό που οδήγησε στην επιδείνωση της κατάστασής του. Τον επόμενο χρόνο ακολούθησε ένα ακόμα σοβαρότερο εγκεφαλικό επεισόδιο και στις 25 Αυγούστου 1900 πέθανε από πνευμονία.
Τα συμπτώματα του οδήγησαν στο συμπέρασμα πως η ασθένειά του ήταν συφιλιδική (αυτή ήταν η αρχική διάγνωση στις κλινικές της Βασιλείας και της Ιένας), ωστόσο παραμένουν αδιευκρίνιστα τα ακριβή αίτια της διαταραχής του. Η ταφή του έγινε στο κοιμητήριο του Ραίκεν. Ηλίας Πετρόπουλος – Ένας Κόσμος Υπόγειος [vimeo]http://www.vimeo.com/20267925[/vimeo] Ο Ηλίας Πετρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1973. Πνεύμα ανήσυχο και ερευνητικό, πολέμιος των ακαδημαϊκών και του κατεστημένου, ο Πετρόπουλος ήταν ο πρώτος λαογράφος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με το περιθώριο και κατέγραψε πρόσωπα και πράγματα περιφρονημένα από την επίσημη ιστορία της χώρας του. Έζησε από κοντά ρεμπέτες, αλήτες, μάγκες, πόρνες και ομοφυλόφιλους, φυλακισμένους και καταδιωκόμενους, που έγιναν οι ‘ήρωες’ των βιβλίων του. Ακάματος συγγραφέας και ερευνητής έγραφε μέχρι το 2003 που πέθανε από καρκίνο..
Ο Πετρόπουλος λογοκρίθηκε και καταδικάστηκε τέσσερις φορές από τα ελληνικά δικαστήρια για τον αναρχικό χαρακτήρα των γραπτών του. Για το βιβλίο του Τα ρεμπέτικα τραγούδια, που δεν έφερε σφραγίδα λογοκρισίας, η χούντα τον καταδίκασε σε πεντάμηνη φυλάκιση το 1968, όπως και για τα Καλιαρντά το 1972 και για το κείμενό του Σώμα, που δημοσίευσε στο περιοδικό Τραμ. Το 1972 διεκδίκησε και πέτυχε να αποκτήσει αστυνομική ταυτότητα η οποία ανέγραφε στο θρήσκευμα «άθεος». Μέχρι το 1998 —δηλαδή για πάνω από 25 χρόνια και μέχρι τα 70 του— εκκρεμούσε εναντίον του καταδίκη σε φυλάκιση για προσβολή της θρησκείας. Κουρασμένος από το κυνηγητό και απογοητευμένος, μετακόμισε στο Παρίσι το 1975, από όπου συνέχισε ασταμάτητα να γράφει βιβλία για την Ελλάδα.
Στα 40 χρόνια της συγγραφικής του δραστηριότητας, ο Ηλίας Πετρόπουλος, δημοσίευσε 80 βιβλία και πάνω από χίλια άρθρα. Με βασικό άξονα ό,τι ο ίδιος αποκάλεσε «λαογραφία του άστεως», το έργο του καταγράφει δομές, θεσμούς, τρόπους έκφρασης και αντικείμενα της ελληνικής λαϊκής κουλτούρας. Το ανέκδοτο έργο του είναι τεράστιο, μέρος του οποίου είναι λεξικογραφικό. Το «Υπο–Λεξικό», το «Λεξικό του πολιτικού λόγου», το «Ονοματολεξικό» και τα «Φλοράδικα» περιμένουν τη μεταθανάτια επιμέλεια και δημοσίευσή τους.
Το 2005 κυκλοφόρησε το ντοκυμαντέρ “Ηλίας Πετρόπουλος – Ένας κόσμος υπόγειος”, διάρκειας 61′, σκηνοθεσίας Καλλίοπης Λεγάκη, στο οποίο συντελεστές ήταν και ο ίδιος ο Πετρόπουλος λίγο πριν το θάνατό του.
Ο Ηλίας Πετρόπουλος πέθανε στις 03/09/2003, επιθυμία του ήταν να αποτεφρωθεί και η στάχτη του να ριχτεί στους υπονόμους του Παρισιού όπως και έγινε, ένα φθινοπωρινό πρωινο. Αφιέρωμα στον ΝΙΚΟΛΑ ΑΣΙΜΟ [vimeo]http://www.vimeo.com/18197916[/vimeo] Μικρό μουσικό αφιέρωμα στον ΝΙΚΟΛΑ ΑΣΙΜΟ 1949 – 1988 Έξι βαθμοί [vimeo]http://www.vimeo.com/27439086[/vimeo] Με αφορμή τις αποκαλύψεις ότι μεγάλα ονόματα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας χρηματοδότησαν Αμερικανούς γερουσιαστές για να αμφισβητήσουν τους κινδύνους υπερθέρμανσης του πλανήτη παρουσιάζουμε το ντοκιμαντέρ «Έξι βαθμοί που θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο»
Με το ντοκιμαντέρ «έξι βαθμοί» ταξιδεύουμε στο μέλλον του πλανήτη μας, προκειμένου να διερευνήσουμε τις πιθανές επιπτώσεις της ανόδου της θερμοκρασίας βαθμό-βαθμό, καθώς το χειρότερο σενάριο προβλέπει αύξηση έξι βαθμών μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια.
Από το κάλυμμα πάγου της Γροιλανδίας ως τους κοραλλιογενείς υφάλους των τροπικών ζωνών του πλανήτη, από τους παγετώνες των Ιμαλαΐων ως τα δάση της βροχής στον Αμαζόνιο, οι αποδείξεις για κλιματικές αλλαγές που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη πληθαίνουν, μαζί με σαφείς ενδείξεις για άλλες που έπονται. Μάτε και πηλός [vimeo]http://www.vimeo.com/27189317[/vimeo] Αργεντινή. Το εργοστάσιο κεραμεικών του Luigi Zanon, ιδρύθηκε το 1980, κατά την στρατιωτική δικτατορία. Χτίστηκε σε δημόσια γη και με δημόσια κονδύλια. Το 2001, στο μέσο της μεγάλης οικονομικής κρίσης της Αργεντινής, το εργοστάσιο κλείνει αφήνοντας τους εργάτες με πολλούς μισθούς απλήρωτους.
Μετά από σκληρούς αγώνες με την εργοδοσία, οι εργάτες της κεραμοποιίας Ζανόν κατέλαβαν το εργοστάσιο και από τον Μάρτιο του 2002 το λειτούργησαν μόνοι τους. Βασιζόμενοι στη μεταξύ τους αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση, οι εργάτες διαχειρίστηκαν τα προβλήματα και κατάφεραν να αποτρέψουν όλες τις απόπειρες καταστολής.
Παράλληλα, βελτίωσαν την παραγωγική ικανότητα του εργοστασίου και τις συνθήκες εργασίας σε αυτό, ενώ το 2009 οι εργαζόμενοι στο πλέον ονομαζόμενο FASINPAT (Εργοστάσιο Χωρίς Αφεντικό) κέρδισαν μια σημαντική νομική μάχη: τη νομική κατοχύρωση του εργατικού ελέγχου στο μεγαλύτερο εργοστάσιο κεραμικής της Λατινικής Αμερικής.
Το ντοκιμαντέρ, προϊόν πολλών ημερών συμβίωσης της γερμανικής κολλεκτίβας Αk Kraak (Γερμανία, 2003) με τους εργάτες της Ζανόν, επιχειρεί με άμεσο τρόπο να μεταδώσει την εμπειρία των εκεί εργαζομένων. Πραγματεύεται με ζεστασιά και απλότητα την ιστορία, το παρόν αλλά και το μέλλον του αγώνα τους, τις σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ τους αλλά και με την τοπική κοινωνία, την καθημερινότητα μιας άλλης, κοινωνικής εργασίας, χωρίς αφεντικά και επιστάτες.
Ο υποτιτλισμός στα ελληνικά έγινε από τη συνέλευση TRiSTERO (Θεσσαλονίκη). Οργανωτικά Εγχειρήματα των Αναρχικών [vimeo]http://www.vimeo.com/18170114[/vimeo] “Το βίντεο ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ δημιουργήθηκε για
τις ανάγκες της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο χώρο πολύμορφης δράσης αναρχικών
Ζαϊμη 11 στις 14 Νοέμβρη 09. Η εκδήλωση οργανώθηκε από την ανοικτή συνέλευση αναρχικών
για ενιαίο πολυμορφικό κίνημα”. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ (spot) [vimeo]http://www.vimeo.com/16847071[/vimeo] Η αλληλεγγύη πρέπει να είναι διαχρονική, αδιαίρετη, ομοούσια προς κάθε κατατρεγμένο της εξουσίας.
Ομως Αλληλεγγύη σημαίνει επίσης αλλήλων εγγύηση , τα να θέλει κάποιος πολιτικά η κοινωνικά να αυτοκτονήσει δεν είναι αλληλεγγύη να αυτοκτονήσεις και εσύ μαζί του. Αλλά να τον αποτρέψεις από αυτή την πράξη, (και ο νοών νοείτω). ΠΗΓΉ : http://isopedotes.blogspot.gr/
Βραζιλία – Το παγκόσμιο κύπελλο και τα 18 δις του.
Προκήρυξη του αυτόνομου μπλοκ αγώνων της Araraquara για τους αγώνες στη Βραζιλία,4/7/2013
Μια προκήρυξη του Αυτόνομου μπλοκ αγώνων ΟΥΤΕ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ της Araraquara που θέτει ένα ευρύτερο πλαίσιο των αγώνων στη Βραζιλία και της αντίθεσης στον εθνικισμό στους αγώνες αυτούς:
Προκήρυξη του Αυτόνομου Μπλοκ Αγώνων ΟΥΤΕ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ της Araraquara, São Paulo, σχετικά με τη συμμετοχή του στην ενιαία δράση της 26ης Ιούνη μαζί με τη συλλογικότητα για ελεύθερες μεταφορές Passe Livre, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών.
Μια προκήρυξη του Αυτόνομου μπλοκ αγώνων ΟΥΤΕ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ της Araraquara που θέτει ένα ευρύτερο πλαίσιο των αγώνων στη Βραζιλία και της αντίθεσης στον εθνικισμό στους αγώνες αυτούς:
Προκήρυξη του Αυτόνομου Μπλοκ Αγώνων ΟΥΤΕ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ της Araraquara, São Paulo, σχετικά με τη συμμετοχή του στην ενιαία δράση της 26ης Ιούνη μαζί με τη συλλογικότητα για ελεύθερες μεταφορές Passe Livre, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών.
Ούτε Πατρίδα, Ούτε Αφεντικά!
-Να δημιουργήσουμε τη λαϊκή εξουσία!
Το Αυτόνομο μπλοκ αγώνων δημιουργήθηκε στην Araraquara στα πλαίσια της πολιτικής αναταραχής στη Βραζιλία και σ’ ολόκληρο τον κόσμο, μέσα απ’ την αυτοοργάνωση αγωνιστών διαφόρων επαναστατικών αντικαπιταλιστικών πολιτικών τάσεων, με στόχο τη δημιουργία ενός σημείου αντίθεσης με τα ρεφορμιστικά αιτήματα, ζητώντας την ολική ρήξη με το σύστημα, τη δημιουργία μέσα απ’ την καταστροφή. Η συλλογικότητα αντιτίθεται επίσης στα εθνικιστικά προτάγματα και τις εθνικές σημαίες στις διαδηλώσεις που εξελίσσονται στη χώρα, καθώς αντιλαμβάνεται τον εθνικισμό ως φασισμό, που φέρει τον διαχωρισμό μας απ’ αυτούς με τους οποίους μαχόμαστε μαζί για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, χωρίς πατρίδες, χωρίς κράτη, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Έτσι, στις 26 Ιούνη, ενώσαμε τις δυνάμεις μας και κατεβήκαμε στους δρόμους με την Ενιαία Δράση στην Araraquara, συνεχίζοντας τον αγώνα για τις Ελεύθερες Μεταφορές κι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών.
Η εξέλιξη των αγώνων για τις Ελεύθερες Μεταφορές, οι οποίοι ξεκινούν από το 2006, με αποκορύφωμα τις τρέχουσες νίκες (ακύρωση της αύξησης της τιμής των εισιτηρίων σε πολλές πόλεις), δείχνει τη δύναμη των δρόμων και την εξέγερση. Οι διεκδικήσεις και οι κατακτήσεις μας αντανακλούν άμεσα τη συνείδηση της τάξης μέσα στον αγώνα, δυναμώνουν τη συζήτηση πάνω στο δικαίωμα στην πόλη και καταδεικνύουν την ανεπάρκεια του σημερινού μοντέλου, που περιορίζει τη χρήση του αστικού χώρου στη χρήση του από μερικές προνομιούχες κάστες, ευνοώντας αυτές τις ελίτ, μέσω της κερδοσκοπίας της αγοράς ακινήτων, της καταστροφής των χώρων κοινωνικοποίησης και των ιστορικών στοιχείων που νοηματοδοτούν τους διάφορους χώρους μέσα απ’ τους οποίους περνάμε.
Υπενθυμίζουμε ακόμα τις ιθαγενικές φυλές, απ’ τον Βορρά ως τον Νότο, που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με το κράτος και τα αντιπεριβαλλοντικά προγράμματα όπως το PAC και τα έργα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, που ποδοπατούνται κάτω απ’ τους εκσκαφείς και τα μηχανήματά προκειμένου λίγοι να συνεχίσουν να συσσωρεύουν χρήματα, καταστρέφοντας την εναπομείνασα άγρια φύση και τους ανθρώπους που ζουν απ’ αυτήν και αντιστέκονται γι αυτήν. Απ’ το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του Belo Monte no Pará και τις συγκρούσεις γύρω απ’ τη δημιουργία ενός νέου τέτοιου στο Mato Grosso do Sul, οι αποδείξεις του καταπιεστικού χαρακτήρα των πολιτικών της κυβέρνησης απέναντι στις διάφορες φυλές που κατοικούν αυτά τα εδάφη, η γη των οποίων λεηλατείται και εξαντλείται για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της διεθνούς αγοράς, μια διαδικασία που εξελίσσεται ως συνέχεια της αποικιακής γενοκτονίας μέσα από δολοφονίες αντιστεκόμενων, όπως έγινε στην πρόσφατη επίθεση που φονεύθηκε ο Oziel Gabriel, ινδιάνος Terena, η ευθύνη για την οποία βρίσκεται στα χέρια του βραζιλιάνικου Κράτους και των γαιοκτημόνων του. Έχοντας υπόψιν αυτά τα γεγονότα, αρνούμαστε να σηκώσουμε οποιαδήποτε εθνική σημαία, γιατί όλες τους είναι βαμμένες στο αίμα.
Στην επαρχία, η στρατιωτική αστυνομία προωθεί ατελείωτες δολοφονίες, εγκληματοποιώντας τους μαύρους και τους φτωχούς και υποβάλλοντάς τους καθημερινά στην τρομοκρατία των κοινωνικών αδικιών, του ρατσισμού και του σεξισμού. Η άβυσσος της ανισότητας που διατηρείται προς όφελος όσων βρίσκονται από πάνω, είναι εγγυημένη χάρις στους πολιτικούς θεσμούς που αντιπροσωπεύουν τον ένοπλο βραχίονα του Κράτους, του οποίου η μοναδική λειτουργία είναι η προστασία των συμφερόντων και της ιδιοκτησίας των τάξης των ισχυρών. Έτσι, αυτοί που θεωρούνται ένας κίνδυνος για την τάξη αυτή, την τάξη των καταπιεστών, εξοντώνονται βίαια πίσω απ’ την προστασία του εθνόσημου και της σημαίας. Το έθνος λοιπόν δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φαντασιακή κατασκευή που χρησιμοποιείται για να χωρίζει τους λαούς και να διευκολύνει την εκμετάλλευσή τους, η εξέλιξη της οποίας οδήγησε στην αποικιοκρατία στην Αμερική, την Αφρική και την Ωκεανία, διαχωρίζοντας τους ιθαγενείς σε ψεύτικες πατρίδες, τεχνητά σύνορα, καταστρέφοντας τις τοπικές ιδιαιτερότητες και ποικιλομορφίες για την επιβολή μιας εθνικής ομογένειας. Η ιστορία των πολέμων είναι σύμφυτη με την ιστορία του Έθνους-Κράτους, του κατ’ εξοχήν συμβόλου του διαχωρισμού και της βίας, που μέσω αυτού διαχειρίζονται ενάντια στους λαούς: βασιλείς κι αριστοκράτες, γαιοκτήμονες και αστοί, πολιτικοί και εξουσιαστές. Λαμβάνοντας υπόψιν όλα αυτά τα δεδομένα, ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός, που υπερασπίζονται οι δεξιοί στρατοκράτες που φρουρούν τις ελίτ, αποκαλύπτονται ως πραγματικές απειλές για κάθε ιδέα και πρακτική αγώνα που επιθυμεί να δημιουργήσει πράγματι έναν νέο κόσμο όπου να χωρούν όλοι οι κόσμοι, από τον ίδιο τον λαό και για τον λαό.
Είναι απαραίτητο τώρα να οργανωθεί η επαρχία για την αντιμετώπιση των δυνάμεων του κεφαλαίου και να τσακίσει τον φασισμό. Η ανατροπή της πυραμίδας της εξουσίας και της ανισότητας εξαρτάται άμεσα από την εξέγερση αυτών που βρίσκονται από κάτω. Να μπεί τώρα ο εργαζόμενος λαός στην μάχη!
Ούτε Βήμα πίσω.
Αυτόνομο μπλοκ αγώνων – Araraquara
Πηγή: http://www.midiaindependente.org/en/red/2013/07/521083.shtml
Πηγή: https://rioters.espivblogs.net/2013/07/06/araraquara/
Το Παγκόσμιο Κύπελλο και οι «ταραχές»: ένα εκατομμύριο Βραζιλιάνοι διαμαρτύρονται για τα κυβερνητικά έξοδα των 18 δισεκατομμυρίων που ξοδεύονται στο τουρνουά.
Η διαμαρτυρία άρχισε με τις αυξήσεις στις τιμές των συγκοινωνιών, ώστε να πληρώσει το κράτος για τα στάδια του παγκοσμίου κυπέλλου.
Πλέον οι διαμαρτυρίες έχουν στόχο όλη την κυβερνητική διαφθορά.
Η πρόεδρος Dilma Rousseff δεσμεύτηκε να διεξαγάγει διάλογο με εκπροσώπους των διαδηλωτών.
«Η φωνή του δρόμου πρέπει να ακούσει και να σεβαστεί»
Έληξε τη σιωπή της για τις διαμαρτυρίες για να πει πως η βία δεν είναι ανεκτή.
Ένας 18-χρονός σκοτώθηκε από ένα αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια διαμαρτυριών στην περιοχή του Sao Paolo.
Η αστυνομία έριξε δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες στα πλήθη στην προσπάθεια να τους καταστείλει.
Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Βραζιλιάνοι βγήκαν στους δρόμους σε τουλάχιστον 80 πόλεις της Βραζιλίας, σε διαδηλώσεις που στιγματίστηκαν από βίαιες συγκρούσεις, με την απαίτηση για καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες και για ολοκληρωτικό τερματισμό της κυβερνητικής διαφθοράς.
Τα κατασταλτικά Ματ ήρθαν σε κόντρα με τους διαδηλωτές σε τουλάχιστον πέντε πόλεις, με μία από τις πιο έντονες συγκρούσεις στο Ρίο ντε Τζανέιρο όπου εκτιμάται ότι 300.000 διαδηλωτές κατέκλυσαν την κεντρική περιοχή του.
Ένας 18-χρονός σκοτώθηκε στο Σάο Πάολο, αφού ένα αυτοκίνητο πέρασε μέσα από τα οδοφράγματα, ενώ τα media έδειχναν εικόνες της αστυνομίας να ρίχνει δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες σε πλήθη νεαρών εξεγερμένων ανδρών.
Η Rousseff δήλωσε στην τηλεόραση, πως οι ειρηνικές διαδηλώσεις είναι μέρος μιας ισχυρής Δημοκρατίας, αλλά η βία δεν θα γίνει ανεκτή.
«Πρόκειται να συναντηθώ με τους εκπροσώπους των ειρηνικών διαδηλωτών, θέλω θεσμικά όργανα που είναι πιο διαφανή, πιο ανθεκτικά στην αδικοπραγία,»
«Είναι οι πολίτες και όχι η οικονομική δύναμη που πρέπει να ακουστούν πρώτα,» είπε.
Αλλά παρέμεινε ασαφές ακριβώς ποιος θα μπορούσε να εκπροσωπήσει τις μαζικές και αποκεντρωμένες ομάδες διαδηλωτών που καταλάμβαναν τους δρόμους και διέρρεαν το θυμό τους απέναντι στις θλιβερές δημόσιες υπηρεσίες και τους υψηλούς φόρους.
Αν και δεν πρόσφερε καμία λεπτομέρεια, η Ρούσεφ είπε ότι η κυβέρνησή της θα δημιουργήσει ένα εθνικό σχέδιο για τα μέσα μαζικής μεταφοράς στις πόλεις –καθώς η αύξηση στις τιμές λεωφορείων και μετρό σε πολλές πόλεις ήταν ο αρχικός καταλύτης για τις διαμαρτυρίες.
Επανέλαβε επίσης την υποστήριξη της για την υλοποίηση του σχεδίου πριν από το συνέδριο, να επενδύσει όλα τα έσοδα των δικαιωμάτων για το πετρέλαιο στην εκπαίδευση και την υπόσχεση της να μεριμνήσει για ιατρική περίθαλψη σε περιοχές που στερούνται.
Συνεχίζονται αμείωτα οι συγκρούσεις στη Βραζιλία
Περίπου 150.000 διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους του Ρίο το Σάββατο. Πολλοί απ’ αυτούς προσπάθησαν να σπάσουν τις γραμμές των μπάτσων και έτσι ξέσπασαν νέες συγκρούσεις, με πολλούς διαδηλωτές κουκουλοφόρους να σπάνε μαγαζιά γύρω από ένα γήπεδο. Οι συγκρούσεις συνταράσσουν το κράτος της Βραζιλίας τις τελευταίες μέρες. Το Σάββατο, η αστυνομία είχε να διαφυλάξει και αγώνες ποδοσφαίρου, εν όψει του Παγκόσμιου Κυπέλλου ποδοσφαίρου που γίνεται την επόμενη χρονιά, ένας θεσμός που όπως κάθε μορφή επαγγελματικού αθλητισμού εξυπηρετεί και προωθεί τα σχέδια των κρατών για αποχαύνωση και έλεγχο των μαζών.
Οι διαδηλώσεις του Σαββάτου δεν ήταν τόσο μεγάλες όσο της Πέμπτης, όταν 1 εκατομμύριο άνθρωποι κατέβηκαν στο δρόμο, και σε πολλές πόλεις ξέσπασαν νέες συγκρούσεις.
Οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν ενάντια στις αυξήσεις των τιμών των εισιτηρίων για τα ΜΜΜ, επεκτάθηκαν ενάντια και σε άλλους νόμους.
«Μία ακόμα κρατική καταστολή σε δράση με το λαό να μη σηκώνει άλλο μαλακίες. Η εξέγερση είναι πια παγκόσμιο φαινόμενο. Ναι, είμαστε εικόνα από το μέλλον.»
«Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους της Βραζιλίας»
Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους…
Χιλή: Οι φοιτητές ξανά δυναμικά στους δρόμους.
Συγκρούσεις με τα ΜΑΤ μέσα στο πανεπιστήμιο.
Οι φασαρίες ξεκίνησαν από τις 29/3
δρόμοι της πρωτεύουσας της Χιλής, Σαντιάγο, έμοιαζαν με εμπόλεμη ζώνη τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου καθώς διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία τη νύχτα μετά τον εορτασμό της “Ημέρας των Νέων Πολεμιστών” ( διορθώστε αν δεν είναι σωστό Day of the Young Combatant, στα αγγλικά) .
Οι διαδηλωτές πέταξαν πυροτεχνήματα στους μπάτσους και έβαλαν φωτιά σε θωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας με βόμβες μολότοφ, μετατρέποντας κάποιους δρόμους σε πύρινη κόλαση.
Οι μπάτσοι απάντησαν με δακρυγόνα και εκτοξευτήρες νερού σε μια προσπάθεια να διαλύσουν τους διαδηλωτές. Δεκάδες φοιτητές συνελήφθησαν σε συγκρούσεις που άρχισαν την Παρασκευή το απόγευμα. Μια σειρά από κοινωνικές οργανώσεις στη Χιλή αναγνωρίζουν την 29η του Μάρτη ως «Ημέρας των Νέων Πολεμιστών” στη μνήμη των δύο νεαρών αδελφών, Rafael και Eduardo Vergara Toledo, οι οποίοι σκοτώθηκαν από την αστυνομία σε μια διαδήλωση το 1985 κατά της δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοτσέτ.
Φοιτητές και εργαζόμενοι ξανά στους δρόμους Αναζωπύρωση της εξέγερσης στη Χιλή καθώς εργαζόμενοι και φοιτητές διαδηλώνουν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης.
Οι μαζικές διαμαρτυρίες είναι σαρωτικές στην Χιλή. Φοιτητές και εργαζόμενοι απαιτούν την ανατροπή του σχεδιασμού της ιδιωτικοποίησης των σχολείων και της ανισοκατανομής του πλούτου στη χώρα.
“Ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό που η χώρα απαιτεί είναι αν υπάρχει σε αυτές άμεση συμμετοχή όλων των κοινωνικών φορέων», δήλωσε ο Andrés Fielbaum, επικεφαλής της Φοιτητικής Ομοσπονδίας Universidad de Chile.
Πάνω από 100.000 φοιτητές ενώθηκαν με τους εκπαιδευτικούς, λιμενεργάτες, και ανθρακωρύχους στους δρόμους του Σαντιάγκο το απόγευμα της Τετάρτης σε μαζικές διαδηλώσεις υποστήριξης της πανεθνικής απεργίας των φοιτητών.
Εν τω μεταξύ, χιλιάδες καταλαμβάνουν στα σχολεία που θα λειτουργήσουν ως εκλογικά τμήματα για τις επερχόμενες προεδρικές προκριματικές εκλογές της Κυριακής.
Οι αρχές της Χιλής έχουν απειλήσει ότι θα κατεβάσουν το στρατό για να διαλύσει την τακτική διαμαρτυρίας Toma, «ελέγχου» και των καταλήψεων του χώρου των σχολείων.
“Η «Tomas » χρησιμεύσουν ως μέσα ελέγχου και ενδυνάμωσης για τις κοινότητες», δήλωσε ο Isabel Salgado της Συντονιστικής Συνέλευσης Μέσης Εκπαίδευσης..
Οι κλιμακώσεις των διαμαρτυριών απαντήθηκαν με την καταστολή της αστυνομίας, συμπεριλαμβανομένης ακραίας χρήσης δακρυγόνων, αυρών, και μαζικών συλλήψεων.
Τους τελευταίους μήνες υπάρχει μια αναζωογόνηση των φοιτητικών κινημάτων της Χιλής που από το 2010, ξεκίνησαν ένα αγώνα οργανώνοντας μαζικές διαμαρτυρίες και απεργίες εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών σε εθνικό επίπεδο για να ανατραπεί η αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας, η οποία τοποθετεί πάνω από το ήμισυ όλων των σχολείων και των πανεπιστημίων σε ιδιωτικά χέρια.
Οι ανισότητες στην κατανομή του τεράστιου πλούτου από την εξόρυξη του χαλκού της Χιλής έχουν βαθύνει μετά την ιδιωτικοποίηση της Χιλιανής βιομηχανίας χαλκού.
Από όταν οι ΗΠΑ επέβαλαν μέσω της «ελεύθερης αγοράς» την «μεταρρύθμιση» των ιδιωτικοποιήσεων το 1970, έχει διαβρωθεί πλήρως το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας της χώρας, χωρίς ουσιαστικές δημόσιες παροχές όπως η εκπαίδευση και η υγεία ενώ έχει εμβαθυνθεί η ανισοκατανομή του πλούτου στη χώρα αυτή που συχνά θεωρείται η «αγάπη» του νεοφιλελευθερισμού.