Ούτε Πατρίδα, Ούτε Αφεντικά!
-Να δημιουργήσουμε τη λαϊκή εξουσία!
Το Αυτόνομο μπλοκ αγώνων δημιουργήθηκε στην Araraquara στα πλαίσια της πολιτικής αναταραχής στη Βραζιλία και σ’ ολόκληρο τον κόσμο, μέσα απ’ την αυτοοργάνωση αγωνιστών διαφόρων επαναστατικών αντικαπιταλιστικών πολιτικών τάσεων, με στόχο τη δημιουργία ενός σημείου αντίθεσης με τα ρεφορμιστικά αιτήματα, ζητώντας την ολική ρήξη με το σύστημα, τη δημιουργία μέσα απ’ την καταστροφή. Η συλλογικότητα αντιτίθεται επίσης στα εθνικιστικά προτάγματα και τις εθνικές σημαίες στις διαδηλώσεις που εξελίσσονται στη χώρα, καθώς αντιλαμβάνεται τον εθνικισμό ως φασισμό, που φέρει τον διαχωρισμό μας απ’ αυτούς με τους οποίους μαχόμαστε μαζί για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, χωρίς πατρίδες, χωρίς κράτη, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Έτσι, στις 26 Ιούνη, ενώσαμε τις δυνάμεις μας και κατεβήκαμε στους δρόμους με την Ενιαία Δράση στην Araraquara, συνεχίζοντας τον αγώνα για τις Ελεύθερες Μεταφορές κι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών.
Η εξέλιξη των αγώνων για τις Ελεύθερες Μεταφορές, οι οποίοι ξεκινούν από το 2006, με αποκορύφωμα τις τρέχουσες νίκες (ακύρωση της αύξησης της τιμής των εισιτηρίων σε πολλές πόλεις), δείχνει τη δύναμη των δρόμων και την εξέγερση. Οι διεκδικήσεις και οι κατακτήσεις μας αντανακλούν άμεσα τη συνείδηση της τάξης μέσα στον αγώνα, δυναμώνουν τη συζήτηση πάνω στο δικαίωμα στην πόλη και καταδεικνύουν την ανεπάρκεια του σημερινού μοντέλου, που περιορίζει τη χρήση του αστικού χώρου στη χρήση του από μερικές προνομιούχες κάστες, ευνοώντας αυτές τις ελίτ, μέσω της κερδοσκοπίας της αγοράς ακινήτων, της καταστροφής των χώρων κοινωνικοποίησης και των ιστορικών στοιχείων που νοηματοδοτούν τους διάφορους χώρους μέσα απ’ τους οποίους περνάμε.
Υπενθυμίζουμε ακόμα τις ιθαγενικές φυλές, απ’ τον Βορρά ως τον Νότο, που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με το κράτος και τα αντιπεριβαλλοντικά προγράμματα όπως το PAC και τα έργα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, που ποδοπατούνται κάτω απ’ τους εκσκαφείς και τα μηχανήματά προκειμένου λίγοι να συνεχίσουν να συσσωρεύουν χρήματα, καταστρέφοντας την εναπομείνασα άγρια φύση και τους ανθρώπους που ζουν απ’ αυτήν και αντιστέκονται γι αυτήν. Απ’ το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του Belo Monte no Pará και τις συγκρούσεις γύρω απ’ τη δημιουργία ενός νέου τέτοιου στο Mato Grosso do Sul, οι αποδείξεις του καταπιεστικού χαρακτήρα των πολιτικών της κυβέρνησης απέναντι στις διάφορες φυλές που κατοικούν αυτά τα εδάφη, η γη των οποίων λεηλατείται και εξαντλείται για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της διεθνούς αγοράς, μια διαδικασία που εξελίσσεται ως συνέχεια της αποικιακής γενοκτονίας μέσα από δολοφονίες αντιστεκόμενων, όπως έγινε στην πρόσφατη επίθεση που φονεύθηκε ο Oziel Gabriel, ινδιάνος Terena, η ευθύνη για την οποία βρίσκεται στα χέρια του βραζιλιάνικου Κράτους και των γαιοκτημόνων του. Έχοντας υπόψιν αυτά τα γεγονότα, αρνούμαστε να σηκώσουμε οποιαδήποτε εθνική σημαία, γιατί όλες τους είναι βαμμένες στο αίμα.
Στην επαρχία, η στρατιωτική αστυνομία προωθεί ατελείωτες δολοφονίες, εγκληματοποιώντας τους μαύρους και τους φτωχούς και υποβάλλοντάς τους καθημερινά στην τρομοκρατία των κοινωνικών αδικιών, του ρατσισμού και του σεξισμού. Η άβυσσος της ανισότητας που διατηρείται προς όφελος όσων βρίσκονται από πάνω, είναι εγγυημένη χάρις στους πολιτικούς θεσμούς που αντιπροσωπεύουν τον ένοπλο βραχίονα του Κράτους, του οποίου η μοναδική λειτουργία είναι η προστασία των συμφερόντων και της ιδιοκτησίας των τάξης των ισχυρών. Έτσι, αυτοί που θεωρούνται ένας κίνδυνος για την τάξη αυτή, την τάξη των καταπιεστών, εξοντώνονται βίαια πίσω απ’ την προστασία του εθνόσημου και της σημαίας. Το έθνος λοιπόν δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φαντασιακή κατασκευή που χρησιμοποιείται για να χωρίζει τους λαούς και να διευκολύνει την εκμετάλλευσή τους, η εξέλιξη της οποίας οδήγησε στην αποικιοκρατία στην Αμερική, την Αφρική και την Ωκεανία, διαχωρίζοντας τους ιθαγενείς σε ψεύτικες πατρίδες, τεχνητά σύνορα, καταστρέφοντας τις τοπικές ιδιαιτερότητες και ποικιλομορφίες για την επιβολή μιας εθνικής ομογένειας. Η ιστορία των πολέμων είναι σύμφυτη με την ιστορία του Έθνους-Κράτους, του κατ’ εξοχήν συμβόλου του διαχωρισμού και της βίας, που μέσω αυτού διαχειρίζονται ενάντια στους λαούς: βασιλείς κι αριστοκράτες, γαιοκτήμονες και αστοί, πολιτικοί και εξουσιαστές. Λαμβάνοντας υπόψιν όλα αυτά τα δεδομένα, ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός, που υπερασπίζονται οι δεξιοί στρατοκράτες που φρουρούν τις ελίτ, αποκαλύπτονται ως πραγματικές απειλές για κάθε ιδέα και πρακτική αγώνα που επιθυμεί να δημιουργήσει πράγματι έναν νέο κόσμο όπου να χωρούν όλοι οι κόσμοι, από τον ίδιο τον λαό και για τον λαό.

Είναι απαραίτητο τώρα να οργανωθεί η επαρχία για την αντιμετώπιση των δυνάμεων του κεφαλαίου και να τσακίσει τον φασισμό. Η ανατροπή της πυραμίδας της εξουσίας και της ανισότητας εξαρτάται άμεσα από την εξέγερση αυτών που βρίσκονται από κάτω. Να μπεί τώρα ο εργαζόμενος λαός στην μάχη!

Ούτε Βήμα πίσω.

Αυτόνομο μπλοκ αγώνων – Araraquara

Πηγή: http://www.midiaindependente.org/en/red/2013/07/521083.shtml

Πηγή: https://rioters.espivblogs.net/2013/07/06/araraquara/

Το Παγκόσμιο Κύπελλο και οι «ταραχές»: ένα εκατομμύριο Βραζιλιάνοι διαμαρτύρονται για τα κυβερνητικά έξοδα των 18 δισεκατομμυρίων που ξοδεύονται στο τουρνουά.
Η διαμαρτυρία άρχισε με τις αυξήσεις στις τιμές των συγκοινωνιών, ώστε να πληρώσει το κράτος για τα στάδια του παγκοσμίου κυπέλλου.
Πλέον οι διαμαρτυρίες έχουν στόχο όλη την κυβερνητική διαφθορά.
Η πρόεδρος Dilma Rousseff δεσμεύτηκε να διεξαγάγει διάλογο με εκπροσώπους των διαδηλωτών.
«Η φωνή του δρόμου πρέπει να ακούσει και να σεβαστεί»
Έληξε τη σιωπή της για τις διαμαρτυρίες για να πει πως η βία δεν είναι ανεκτή.
Ένας 18-χρονός σκοτώθηκε από ένα αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια διαμαρτυριών στην περιοχή του Sao Paolo.
Η αστυνομία έριξε δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες στα πλήθη στην προσπάθεια να τους καταστείλει.

Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Βραζιλιάνοι βγήκαν στους δρόμους σε τουλάχιστον 80 πόλεις της Βραζιλίας, σε διαδηλώσεις που στιγματίστηκαν από βίαιες συγκρούσεις, με την απαίτηση για καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες και για  ολοκληρωτικό τερματισμό της κυβερνητικής διαφθοράς.
Τα κατασταλτικά Ματ ήρθαν σε κόντρα με τους διαδηλωτές σε τουλάχιστον πέντε πόλεις, με μία από τις πιο έντονες συγκρούσεις στο Ρίο ντε Τζανέιρο όπου εκτιμάται ότι 300.000 διαδηλωτές κατέκλυσαν την κεντρική περιοχή του.
Ένας 18-χρονός σκοτώθηκε στο Σάο Πάολο, αφού ένα αυτοκίνητο πέρασε μέσα από τα οδοφράγματα, ενώ τα media έδειχναν εικόνες της αστυνομίας να ρίχνει δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες σε πλήθη νεαρών εξεγερμένων ανδρών.

Η Rousseff δήλωσε στην τηλεόραση, πως οι ειρηνικές διαδηλώσεις είναι μέρος μιας ισχυρής Δημοκρατίας, αλλά η βία δεν θα γίνει ανεκτή.
«Πρόκειται να συναντηθώ με τους εκπροσώπους των ειρηνικών διαδηλωτών, θέλω θεσμικά όργανα που είναι πιο διαφανή, πιο ανθεκτικά στην αδικοπραγία,»
«Είναι οι πολίτες και όχι η οικονομική δύναμη που πρέπει να ακουστούν πρώτα,» είπε.

Αλλά παρέμεινε ασαφές ακριβώς ποιος θα μπορούσε να εκπροσωπήσει τις μαζικές και αποκεντρωμένες ομάδες διαδηλωτών που καταλάμβαναν τους δρόμους και διέρρεαν το θυμό τους απέναντι στις θλιβερές δημόσιες υπηρεσίες και τους υψηλούς φόρους.
Αν και δεν πρόσφερε καμία λεπτομέρεια, η Ρούσεφ είπε ότι η κυβέρνησή της θα δημιουργήσει ένα εθνικό σχέδιο για τα μέσα μαζικής μεταφοράς στις πόλεις –καθώς η  αύξηση στις τιμές λεωφορείων και μετρό σε πολλές πόλεις ήταν ο αρχικός καταλύτης για τις διαμαρτυρίες.
Επανέλαβε επίσης την υποστήριξη της για την υλοποίηση του  σχεδίου πριν από το συνέδριο, να επενδύσει όλα τα έσοδα των δικαιωμάτων για το πετρέλαιο στην εκπαίδευση και την υπόσχεση της να μεριμνήσει για ιατρική περίθαλψη σε περιοχές που στερούνται.

Συνεχίζονται αμείωτα οι συγκρούσεις στη Βραζιλία

Περίπου 150.000 διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους του Ρίο το Σάββατο. Πολλοί απ’ αυτούς προσπάθησαν να σπάσουν τις γραμμές των μπάτσων και έτσι ξέσπασαν νέες συγκρούσεις, με πολλούς διαδηλωτές κουκουλοφόρους να σπάνε μαγαζιά γύρω από ένα γήπεδο. Οι συγκρούσεις συνταράσσουν το κράτος της Βραζιλίας τις τελευταίες μέρες. Το Σάββατο, η αστυνομία είχε να διαφυλάξει και αγώνες ποδοσφαίρου, εν όψει του Παγκόσμιου Κυπέλλου ποδοσφαίρου που γίνεται την επόμενη χρονιά, ένας θεσμός που όπως κάθε μορφή επαγγελματικού αθλητισμού εξυπηρετεί και προωθεί τα σχέδια των κρατών για αποχαύνωση και έλεγχο των μαζών.
Οι διαδηλώσεις του Σαββάτου δεν ήταν τόσο μεγάλες όσο της Πέμπτης, όταν 1 εκατομμύριο άνθρωποι κατέβηκαν στο δρόμο, και σε πολλές πόλεις ξέσπασαν νέες συγκρούσεις.
Οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν ενάντια στις αυξήσεις των τιμών των εισιτηρίων για τα ΜΜΜ, επεκτάθηκαν ενάντια και σε άλλους νόμους.

«Μία ακόμα κρατική καταστολή σε δράση με το λαό να μη σηκώνει άλλο μαλακίες. Η εξέγερση είναι πια παγκόσμιο φαινόμενο. Ναι, είμαστε εικόνα από το μέλλον.»
«Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους της Βραζιλίας»
Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους…