Με την κατάσταση να παραμένει το ίδιο αβέβαιη για την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και με δεδομένο ότι η Ελπίδα που η κυβέρνηση υπόσχονταν προεκλογικά αποδεικνύεται και εμπράκτως ότι δεν έρχεται… θεωρούμε απαραίτητη την συνέχιση του ταξικού-κοινωνικού αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας.

Σαν αναρχικοί, πιστεύουμε ότι είναι επιτακτική η ανάγκη δράσεων που προτάσσει αυτοοργανωμένα την δημιουργία εστιών αντίστασης και ελευθερίας της έκφρασης απέναντι σε ένα σαθρό πολιτικό σύστημα, που μοναδικός του στόχος είναι η εξαθλίωση και η εκμετάλλευση του ανθρώπου και της φύσης.

Έτσι στις 31 Μάρτη η Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Γαλατσίου πήρε την πρωτοβουλία και προχώρησε στην κατάληψη του κτηρίου επί της οδού Περεσιάδου 8 στο Γαλάτσι.

Το συγκεκριμένο σπίτι είναι εγκαταλειμμένο εδώ και πολλά χρόνια, βρίσκεται σε άθλια κατάσταση και αποτελεί εστία μόλυνσης για τη γειτονιά και τους κατοίκους. Στόχος αυτού του εγχειρήματος είναι η δημιουργία ενός αυτοοργανωμένου κοινωνικού χώρου – ανοικτού σε όσους/ες είναι ενάντια σε ιεραρχικές, ρατσιστικές και φασιστικές νοοτροπίες – έτσι ώστε να δημιουργηθούν σχέσεις αλληλεγγύης και ζύμωσης μεταξύ των ατόμων που θα συμμετέχουν σε αυτόν.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών καθαρισμού και της διαμόρφωσης του χώρου από συντρόφους -ες ήρθε η αστυνομία και το αποτέλεσμα ήταν η προσαγωγή 4 συντρόφων-ισσων, οι οποίοι κρατήθηκαν στο ΑΤ. Πατησίων για περίπου 3 ώρες και στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι.

Παρά την καταστολή που δεχτήκαμε δεν είμαστε διατεθειμένοι να εγκαταλείψουμε την συγκεκριμένη προσπάθεια, αφού ο σκοπός μας είναι η κοινωνική απεύθυνση και όχι η αντιπαράθεση μας με τους κατοίκους της περιοχής.

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ Η ΔΙΚΑΙΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΝΤΟΥ

10, 100,1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ

ΑΠΡΙΛΗΣ 2015

Στα χρόνια των μνημονίων και της επιβολής της καπιταλιστικής κρίσης, της συνεχούς ισχυροποίησης του κράτους έκτακτης ανάγκης και των θεσμών-μηχανισμών ελέγχου του μέσω διαφόρων μεταρρυθμίσεων, της επακόλουθης έξαρσης της καταστολής και της εντονότερης δραστηριοποίησης φασιστών, εθνικιστών κλπ., οι ντόπιοι εξουσιαστές δεν άφησαν απ’ έξω έναν απ’ τους βασικότερους μηχανισμούς ελέγχου και καταπίεσης στη διάθεσή τους, τις φυλακές, πρωτίστως με την δημιουργία των φυλακών τύπου Γ (υψίστης ασφαλείας).
Για τις φυλακές αυτές λοιπόν προβλέπεται οι κρατούμενοι των κελιών τύπου Γ’ (όσοι καταδικάστηκαν ή διώκονται με τους νόμους 187 , 187A τρομονόμος ) να καταδικάζονται ουσιαστικά στην απομόνωση χωρίς κανένα δικαίωμα από αυτά που κατέκτησαν με αγώνα και αίμα οι φυλακισμένοι (έκτιση ολόκληρης ποινής χωρίς ευεργετικά μέτρα, καταδίκη με τρομονόμο σε ισόβια τουλάχιστον 20 χρόνια, χωρίς δικαίωμα απόλυσης υπό όρους, δηλαδή ουσιαστική αύξηση της ποινής, καθολική κατάργηση αδειών και ημιελεύθερης διαβίωσης, καθολική στέρηση δικαιώματος μεροκάματων , στέρηση-περιορισμός επικοινωνίας , 23 ώρες το 24ωρο στα κελιά και μια ώρα ατομικός προαυλισμός κ.α.). Τα ίδια επίσης ισχύουν για απείθαρχους κρατουμένους άλλων φυλακών που θα οδηγούνται εκεί με εισαγγελική εντολή, δηλαδή κατά το δοκούν. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ήδη οι συνθήκες στις «κανονικές» φυλακές είναι οριακές και κρατούμενοι πεθαίνουν λόγω τόσο της αδιαφορίας όσο και της εκδικητικότητας των αρχών, φαίνεται πόσο σημαντικός είναι για το κράτος ο θεσμός των φυλακών και πόσο κεντρικό ζήτημα για τη συνέχεια και την περαιτέρω ισχυροποίησή του είναι η αναβάθμιση και διεύρυνση του θεσμού των φυλακών.
Μια άλλη παρεμφερής διάσταση της εντατικοποίησης του ελέγχου, της εκμετάλλευσης και της καταστολής είναι αυτή των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών που κι αυτά με τη σειρά τους εντατικοποιούνται και επεκτείνονται. Οι έγκλειστοι σε αυτά επιζούν σε άθλιες συνθήκες , στερούμενοι των πλέον βασικών αγαθών για την επιβίωσή τους, επ’ αορίστου, χωρίς τις περισσότερες φορές να ξέρουν γιατί η για πόσο. Επειδή στο ελληνικό κράτος της κρίσης οι μετανάστες πρέπει να μάθουν να ζούνε δίχως αξιοπρέπεια, υπόδουλοι και άμεσα εκμεταλλεύσιμοι από τον όποιο κοτζαμπάση, αφεντικό, επενδυτή ντόπιο η ευρωπαίο θελήσει να τονώσει/επεκτείνει την επιχειρηματική του δραστηριότητα για το «καλό της χώρας», την «ανάπτυξη» και τις «καλύτερες μέρες που θα ‘ρθουν για όλους». Αυτά έχουν ως αποτέλεσμα την έξαρση των επιδημιών, της απόγνωσης και εν τέλει του θανάτου όπως αποτυπώθηκε και στα τελευταία γεγονότα στην Αμυγδαλέζα και αλλού.
Από τις 2 Μαρτίου οι πολιτικοί κρατούμενοι Κ. Γουρνάς, Δ. Κουφοντίνας και Ν. Μαζιώτης, τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Α. Θεοφίλου, Γ. Καραγιαννίδης, Α. Ντάλιος και Α. Σταμπούλος, Φ. Χαρίσης πραγματοποιούν απεργία πείνας ενάντια συνολικά στο ειδικό κατασταλτικό/νομικό πλαίσιο που έχει εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια και στο μονιμοποιημένο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Συγχρόνως συμμετέχει και ο κρατούμενοs των φυλακών Δομοκού (τύπου Γ’) Γ. Σοφιανίδης με αίτημα την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ. Τα φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ, και η Α. Σπυροπούλου πραγματοποιούν επίσης απεργία πείνας ενάντια στις προφυλακίσεις συγγενών τους και στηρίζουν την κινητοποίηση των υπολοίπων απεργών πείνας.
Στις 9 Μαρτίου ξεκινάει απεργία πείνας και ο αναρχικός Γρηγόρης Σαραφούδης (μέλος του ΔΑΚ), ενώ οι πολιτικοί κρατούμενοι από την Τουρκία ξεκινούν από τις 11/03 κυλιόμενη απεργία πείνας αλληλεγγύης και στήριξης στο σύνολο των αιτημάτων της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατούμενων που παλεύουν στο σύνολό τους για :

• Κατάργηση της ειδικής «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης (νόμοι 187Α και 187)
• Κατάργηση των ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος)
• Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ που αποτελούν την ολοκλήρωση του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων
• Οριοθέτηση της χρήσης και επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο –
• Την άμεση απελευθέρωση του Σ. Ξηρού που παρόλο το 98% αναπηρίας που εξοντώνεται συστηματικά εδώ και 13 χρόνια από το κράτος –
• Την άμεση απελευθέρωση των συγγενών των μελών της Σ.Π.Φ

Δεν τρέφουμε αυταπάτες περί «αριστερής κυβέρνησης που θα αλλάξει τα πράγματα» καθώς η συνέχεια του κράτους είναι πρώτη προτεραιότητα της εν λόγω και κάθε κυβέρνησης. Στις παρούσες συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού ειδικά είναι αφελές να ελπίζει κανείς σε ριζικές αλλαγές σε αυτούς τους θεσμούς και στην λειτουργία μηχανισμών ελέγχου και καταστολής και αυτό επαληθεύεται κι από την έλλειψη αλλαγής στο πλαίσιο λειτουργίας τόσο των φυλακών υψίστης ασφαλείας όσο και των στρατοπέδων. Τελικά όμως η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια, η εξέγερση, ο αγώνας για ζωή και ελευθερία δεν σβήνεται από τα μυαλά και τις καρδιές των ανθρώπων ακόμα και σ’ αυτές τις συνθήκες των φυλακών υψίστης ασφαλείας η μη και των στρατοπέδων «φιλοξενίας». Αυτό είναι που φοβούνται οι ντόπιοι και μη εξουσιαστές, αυτό είναι η επιδίωξή μας η διάχυση και η διασύνδεση των αγώνων εντός και εκτός των τειχών, στη μεγάλη φυλακή του κράτους και του κεφαλαίου και της συστημικής τους κρίσης. Στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα των πολιτικών κρατούμενων απεργών πείνας γιατί είναι και δικά μας αιτήματα και παλεύουμε μαζί τους μέχρι την τελική νίκη.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ , ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ – ΜΑΡΤΗΣ 2015

To ελληνικό κράτος, η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. αγνοεί τους δυστυχείς και επαινεί τους κεφαλαιοκράτες που εμπορεύονται την ζωή μας. Κάθε τους πρόταγμα και λέξη περί «ανάπτυξη» προσπαθεί να εξαπατήσει και να κρύψει για άλλη μια φορά, μα μάταια, την όλο και αυξανόμενη εξαθλίωση του μεγαλύτερου πληθυσμού στη γη.

Η φτώχεια και η ανέχεια είναι το Success story του κάθε κυβερνόντα πολιτικού και των κοράκων τους που τρέχουν να ρουφήξουν το αίμα των δυστυχισμένων.

H ιδιοκτησία και η καταπάτηση της γης από τα μεγάλα συμφέροντα του παγκόσμιου καπιταλισμού, με σκοπό το ξεζούμισμα και την καταστροφή της για το υπερκέρδος, οδηγούν στην εξαθλίωση, στην πείνα και στην εξόντωση ολόκληρους λαούς. Οι αυτοοργνωμένοι χώροι και η κολεκτιβοποίηση εγκαταλελειμμένων χώρων καταπολεμούν τον ατομικισμό, την στέρηση, την ανεργία και αναζητούν το βιοτικό επίπεδο και την αξιοπρέπεια της ζωής του ανθρώπου.

Όπως στην Αργεντινή με τα αυτοοργανωμένα εργοστάσια, στη Βραζιλία με τους κατειλημμένους αγρούς και την απαλλοτρίωση τους από τους αγρότες, στην Τσιάπας με τις αυτοοργανωμένες κοινότητες, στο Κόμπανι και στην Παλαιστίνη με τους αγώνες αυτοοργανωμένων ομάδων για την αυτοδιάθεση στη γη που τους ανήκει.

Στην Ελλάδα, διάφοροι αυτοοργανωμένοι χώροι που χουν απαλλοτριωθεί λειτουργούν δημιουργικά. Στο Γαλάτσι, η Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών πήρε την πρωτοβουλία να πραγματοποιήσει τη δημιουργία εγκαταλελειμμένου χώρου προς όφελος της γειτονιάς με την κοινή συναίνεση των ανθρώπων που το περιβάλλουν.

Στόχος αυτού του εγχειρήματος είναι να συμμετέχουν οι κάτοικοι του Γαλατσίου και άλλοι, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ των ατόμων που τον διαχειρίζονται και πάνω απ΄όλα να δημιουργήσουμε ένα ελεύθερο χώρο μακριά από φασιστικές νοοτροπίες και ιεραρχίες.

Με αυτόν το τρόπο μπορούμε να καταπολεμήσουμε την υποδούλωση, την ηθική και υλική μιζέρια, δημιουργώντας π.χ αυτοδιαχειριζόμενες λαϊκές, και πολλά άλλα, όπου η ανταλλαγή των προϊόντων θα έχει τον πρωταρχικό ρόλο αλληλεγγύης μεταξύ μας. Έτσι θα έχουμε πραγματοποιήσει την ουτοπία, την κατάργηση της εξουσίας και των αφεντικών.

Η τέχνη του να δημιουργείς δεν είναι προς πώληση και ούτε προς υποδούλωση και χειραγώγηση από τους κρατιστές και τα τσιράκια τους, αλλά η δίκαιη δημιουργία της ίδιας της ζωής.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΝΤΟΥ

10-100-1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ !!!

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ