Vivir La Utopia
[vimeo width=”600″ height=”500″]http://www.vimeo.com/38702183[/vimeo]
Vivir La Utopia – (Zώντας την Ουτοπία)
ΜΕΤΑΓΛΩΤΤΙΣΜΕΝΟ
Η ιστορία της ισπανικής επανάστασης όπως τη διηγούνται 30 πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριές της. Το ντοκιμαντέρ ξεκινά από τη διαμόρφωση του εργατικού κινήματος και των ιδεών του ελευθεριακού κομμουνισμού και την παράλληλη άνοδο της δεξιάς και του φασισμού.
Στις 16 Ιουλίου του 1936 οι αναρχικοί νικούν τους φασίστες, έρχονται όμως σε ρήξη και με το ίδιο το κράτος και την εξουσία τηνοποία και δεν αποδέχονται. Σχηματίζεται η Επιτροπή Αντιφασιστικών πολιτοφυλακών και εγκαθιδρύεται ο ελευθεριακός κομμουνισμός. Κολεκτιβοποίηση αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, κατάργηση του χρήματος σε πολλές περιοχές. Εξίσωση δικαιωμάτων αντρών και γυναικών, νομιμοποίηση της έκτρωσης στην Καταλονία.
Η κατάσταση με το στρατό του Φράνκο δυσκολεύει. Οι κομμουνιστές αποκτούν δύναμη, ενώ επανεμφανίζονται τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η πρώτη αναρχική επανάσταση χτυπιέται από παντού. Ο Φράνκο είναι ο τελικός νικητής. Όσοι δε θέλουν να φύγουν καταλήγουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως αυτό στην Albaterra.
——————
Προέλευση: Ισπανία,
Έτος παραγωγής: 1997
Διάρκεια: 96 minutes
Γλώσσα: Ισπανικά (μεταγλωττισμένο)
Σκηνοθεσία: Juan Gamero
Βοηθοί σκηνοθέτες: Francesc RIOS and Mariana ROCA
Τεκμηρίωση: Francesc RIOS, Alex BALDORNÁ, Mariana ROCA
Με τη συνεργασία των: CNT, FUNDACIÓN ANSELMO LORENZO, ATENEU ENCICLOPEDIC
POPULAR, NODO, FILMOTECA ESPAÑOLA, ARCHIVO TVE
Παραγωγός: Joan GASCH
Εταιρία παραγωγής: TVE CATALUNYA
——————
Η μεταγλώτιση στα ελληνικά πραγματοποιήθηκε από συντρόφους στο Ηράκλειο Κρήτης
το 1998.
Το συγκεκριμένο αρχείο είναι rip από αντεγραμμένη βιντεοκασέτα (VHS) οπότε είναι σε μέτρια προς κακή ποιότητα. Επίπλέον η μεταγλώττιση είχε πραγματοποιηθεί πάνω στο VHS και η ποιότητα του ήχου δεν είναι πολύ καλή. Την ψηφιοποίηση έκανε, το 2003, ο Χάμερ στα Χανιά.
Κατεβάστετο απο το black-tracker.gr
link: black-tracker.gr/details.php?id=36&searched=vivir
“Οι Άνθρωποι που κύκλωσαν το Άλφα”
[vimeo]http://www.vimeo.com/18347990[/vimeo]
Γλώσσα: Ισπανικά-Καταλανικά
Υπότιτλοι: Ελληνικοί (ενσωματωμένοι)
Διάρκεια: 65 λεπτάΤο ντοκιμαντέρ αυτό αποτελεί μια συνοδευτική προσπάθεια του βιβλίου «Οι Άνθρωποι που Κύκλωσαν το Άλφα», το οποίο έχει στόχο την αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης της αναρχικής αντίστασης στη φρανκική δικτατορία. Το χρονικό διάστημα που καλύφθηκε εδώ πέρα -απ’ το 1939 ως το 1963- δεν εξιστορήθηκε πλήρως, αλλά περιορίστηκε στο υλικό που συγκεντρώθηκε κατά τις επαφές μας, στην προσπάθεια μας να συλλέξουμε στοιχεία για το βιβλίο…Περισσότερες πληροφορίες για το ντοκιμαντέρ και το βιβλίο, επισκεφτείτε το σάιτ του δημιουργού: alfa.espiv.net/
O Τάκης Φωτόπουλος για την «Περιεκτική Δημοκρατία»
[vimeo width=”600″ height=”500″]http://www.vimeo.com/29531119[/vimeo]
Στη συνέντευξη αυτή προς τον ακτιβιστή καλλιτέχνη Όλιβερ Ρέσλερ, ο πολιτικός φιλόσοφος Τάκης Φωτόπουλος εξηγεί σε τι συνίσταται αυτό που ο ίδιος ονομάζει «Περιεκτική Δημοκρατία».
Πρόκειται για μια πολιτική και οικονομική δημοκρατία σε κοινωνικό επίπεδο, καθώς και για μια οικολογική δημοκρατία, επισημαίνει. Παραθέτει μια συνολική ανάλυση των προτάσεων της Περιεκτικής Δημοκρατίας για ένα νέο οικονομικό μοντέλο δίχως κράτος, αγορά και χρήματα, σκιαγραφώντας παράλληλα μια στρατηγική μετάβασης για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας σε μια κατεύθυνση ατομικής και συλλογικής αυτονομίας.
Σύντομο Βιογραφικό: Ο Τάκης Φωτόπουλος είναι πολιτικός φιλόσοφος και διευθυντής από το 1992 του διεθνούς θεωρητικού περιοδικού Society & Nature/Democracy and Nature/The International Journal of Inclusive Democracy. Επίσης είναι τακτικός συνεργάτης της Ελευθεροτυπίας. Προηγουμένως ήταν καθηγητής (senior lecturer) Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Β. Λονδίνου (1969-1989). Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στα φοιτητικά του χρόνια ανέπτυξε έντονη αντί-ΕΚΟΦική συνδικαλιστική δραστηριότητα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1966 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο όπου έκανε, με υποτροφία του Πανεπιστήμιου Αθηνών, τις μεταπτυχιακές σπουδές του στα Οικονομικά στην London School of Economics.
Στη διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε αντιδικτατορική δραστηριότητα στο Λονδίνο, όπου, μεταξύ άλλων, συνεργάστηκε με την εφημερίδα Μαμή, που εκδιδόταν από τις Επαναστατικές Σοσιαλιστικές Ομάδες (ΕΣΟ). Είναι συγγραφέας 23 βιβλίων και πάνω από 800 άρθρων στα Αγγλικά και Ελληνικά, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί στα Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Ρωσικά, Ολλανδικά, Νορβηγικά, Ουγγρικά, Κινέζικα, Φιλανδικά, Πορτογαλικά, Πολωνικά, Βουλγαρικά, Σέρβικα, Αραβικά, Περσικά, Ρουμάνικα, και Τουρκικά.
Το βιβλίο του Towards an Inclusive Democracy (London/New York: Cassell/Continuum, 1997) έχει κυκλοφορήσει και στα Ελληνικά (Περιεκτική Δημοκρατία, Καστανιώτης 1999 και επανέκδοση Ελεύθερος Τύπος 2008), Ιταλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Γερμανικά και Κινέζικα. Το τελευταίο του βιβλίο στα αγγλικά είναι το The pink revolution in Iran and the “Left”, που δημοσιεύτηκε στο the International Journal of Inclusive Democracy (2009) και στα ελληνικά το Η Παγκόσμια Κρίση, Η Ελλάδα και το Αντισυστημικό Κίνημα: Ημιολοκληρωτική “δημοκρατία” ή Περιεκτική Δημοκρατία; (2009).
KUHLE WAMPE – ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;
[vimeo]http://www.vimeo.com/29133473[/vimeo]
Το αριστούργημα του Μπρεχτ, «Kuhle Wampe – Σε ποιόν ανήκει ο κόσμος;»
Με ενσωματωμένους ελληνικούς υπότιτλους. Διάρκεια 75 λεπτά .
Σκηνοθεσία: SLATAN DUDOW
Σενάριο: BERTOLT BRECHT, ERNST OTTWALD
Μουσική: HANNS EISLER
Παραγωγή: WILLI MUNZENBEG, LAZAR WECHSLER
Πρωταγωνιστούν: HERTHA THIELE, ERNST BUSCH MARTHA WOLTER, ADOLF FISCHER
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Γερμανία, αρχές δεκαετία ’30, εποχή του Μεσοπολέμου. Σε μια περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η Γερμανία είναι από τις χώρες που βιώνουν πιο έντονα τις σκληρές συνέπειές της. Εκατομμύρια άνεργοι, άθλιες συνθήκες εργασίας, δημιουργία τεράστιων παραγκουπόλεων, φτώχεια, πείνα, απελπισία, καμιά ελπίδα για το μέλλον… Καμιά; Ίσως υπάρχει τρόπος να σωθεί ο κόσμος, μέσα από την ενωμένη δύναμη των εργατών και την αντίστασή τους στην σκληρή εκμετάλλευσή τους από τους λίγους, για τους οποίους φαίνεται να φτιάχτηκε ο κόσμος….
Ισπανία (H αυτοδιεύθυνση)
[vimeo]http://www.vimeo.com/23837781[/vimeo]
Χθές όπως και σήμερα
[vimeo]http://www.vimeo.com/23699096[/vimeo]
Στιγμές απο τους κοινωνικούς αγώνες.
ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
[vimeo]http://www.vimeo.com/21843570[/vimeo]
Το ντοκιμαντέρ δείχνει με έναν αρκετά γλαφυρό τρόπο την αλλοτρίωση και καταπίεση που υφίσταται η εργατική τάξη από τα καπιταλιστικά δεσμά.
Παράλληλα, δείχνει μέρος των αγώνων που διεξήγαγαν οι προγονοί μας εργάτες (και μέσα από μεταρρυθμίσεις) για τη βελτίωση του κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου τους, αλλά και κάποιες από τις επαναστατικές στιγμές που υπήρξαν. Χαρακτηριστικό είναι ότι δείχνει στην κατάληψη του εργοστασίου της Ρενό το 1910, πώς οι εργάτες της Γαλλίας κέρδισαν για πρώτη φορά παγκοσμίως την καλοκαιρινή άδεια μετ΄ αποδοχών ( κάτι που σήμερα θέλουν να καταργήσουν). Στη συνέχεια, η κατάκτηση αυτή επεκτάθηκε σε όλο τον κόσμο.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε αυτούς τους αγώνες σε σχέση με τις σημερινές συνθήκες που κινδυνεύουν να χαθούν ακόμη και αυτά τα λίγα που κέρδισαν οι πρόγονοί μας. Είναι σημαντικό να παραδειγματιστούμε και να μη διεκδικήσουμε αυτό που ήδη υπάρχει ή αυτό που ήδη χάθηκε, αλλά την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Το ντοκιμαντέρ αφιερώνεται σε όλους αυτούς τους εργάτες που έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους για να υπάρξει ένας κόσμος πιο ανθρώπινος, χωρίς κυριαρχία και εκμετάλλευση. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να ζούσαν στις αυταπάτες της εποχής τους, αλλά κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει ότι δεν πάλεψαν και δεν αγωνίστηκαν για μια κοινωνία πιο δίκαιη.
Το ντοκιμαντέρ έχει προβληθεί, εκτός των άλλων, σε δύο σημαντικές εργατικές καταλήψεις. Στην κατάληψη του εργοστασίου της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα και στην κατάληψη της ΓΣΕΕ το Δεκέμβρη του 2008. Διάρκεια ντοκιμαντέρ: 115 λεπτά
Και σε torren:black-tracker.gr/details.php?id=404
Ισπανία “Μέσα στην Επανάσταση”
[vimeo]http://www.vimeo.com/21738126[/vimeo]
Από τις προσωπικές αφηγήσεις των πρωταγωνιστών, βλέπουμε την προσπάθεια για τη δημιουργία της ελευθεριακής κομμουνιστικής κοινωνίας μέσα από την εργατική και κοινωνική αυτοδιεύθυνση. Ήταν ένα πείραμα κοινωνικών μετασχηματισμών, από τα μεγαλύτερα που γνώρισε η δυτική ευρώπη. Στα 3 χρόνια του «σύντομου καλοκαιριού της αναρχίας», δυο ζητήματα έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο: πρώτον, δεν επικράτησε λιμός και δεύτερον θεωρήθηκε ότι υπήρξε, ακόμα και από τους αντιπάλους της, ανεβασμένο πολιτιστικό και ηθικό επίπεδο, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες επαναστάσεις…
Ανεξάρτητα από το σαμποτάρισμα και την καταστολή που δέχθηκε, από τους σταλινικούς του ΚΚ Ισπανίας, που δεν είχαν συμφέρον να πετύχει αυτή η επανάσταση.
Διάρκεια ντοκυμαντερ:112 Λεπτά
Μεταγλωτισμένο στα ελληνικά με πρόλογο κι επίλογο.
Κατεβάστε το ντοκιμαντέρ σε torrent από εδώ: black-tracker.gr/details.php?id=449
Ο ΑΓΩΝΑΣ Μια ταινία των «έξι»
[vimeo]http://www.vimeo.com/18286744[/vimeo]
Το ντοκιμαντέρ αυτό αρκετά επίκαιρο μέχρι την εποχή μας, αναφέρεται στους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες λίγο μετά την πτώση της χούντας, Η δικτατορία είχε απαγορεύσει όλες τις απεργίες και εργατικές κινητοποιήσεις , ακόμα και την ύπαρξη κομμάτων.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μετά την πτώση της να ξεσπάσουν αυθόρμητοι εργατικοί αγώνες που δεν ελέγχονταν από τα κομματικά επιτελεία.
Αυτοί οι αυθόρμητοι και αυτοοργανωμένοι αγώνες που πολλές φορές έπαιρναν και τα χαρακτηριστικά άγριων απεργιών, καταλήψεων, κλπ έφτασαν λίγο πολύ να διεξάγονται μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ΄80.
Από κει και πέρα άρχισε ο κομματικός εναγκαλισμός των σωματείων από όλα τα κόμματα με στόχο τη διαχείριση της εργατικής τάξης μέσα στα όρια του συστήματος. Τις συνέπειες αυτής της διαχείρισης τις ζούμε μέχρι σήμερα. Παράλληλα είναι επίκαιρο, γιατί δείχνει με εμφανή τρόπο τους πρώτους αγώνες που έκαναν μαζί Έλληνες και ξένοι εργάτες. Τα υπόλοιπα, δείτε τα στην ταινία!
Διάρκεια ντοκιμαντέρ 73 λεπτά.
[vimeo]http://www.vimeo.com/17465433[/vimeo]
[vimeo]http://www.vimeo.com/17461532[/vimeo]
Το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να σκιαγραφήσει τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μέσα στις οποίες αναδύθηκε το φασιστικό κίνημα. Μετά τη διάψευση των σοσιαλιστικών – επαναστατικών ιδεών από το ξεκίνημα του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, το προλεταριάτο της Ευρώπης αντί να ακολουθήσει τα επαναστατικά κελεύσματα και το «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», αφέθηκε να παρασυρθεί από το μιλιταρισμό, τον εθνικισμό και τον σοβινιστικό πατριωτισμό. Έγινε κρέας για τα κανόνια των καπιταλιστών και τελικά επικράτησε το «Προλετάριοι όλων των χωρών σφαχτείτε»!
Όμως η κρίση και τα αδιέξοδα που δημιούργησε ο πόλεμος, επανέφεραν τις σοσιαλιστικές ιδέες στο προσκήνιο. Η μεγάλη ρωσική επανάσταση του 1917, δημιούργησε την προσδοκία στο προλεταριάτο, ειδικά της Ευρώπης, ότι είναι δυνατό να απαλλαγεί από τους δυνάστες και εκμεταλλευτές του. Ένα χρόνο μετά, ξεσπά η επανάσταση των Συμβουλίων στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης διεξάγονται επαναστατικές απόπειρες. Δυστυχώς, δεν κατάφεραν να εδραιωθούν και να επικρατήσουν.
Ιδιαίτερα στη Γερμανία δέχτηκε την επίθεση της αντίδρασης που την απάρτιζε μια συμμαχία βιομηχάνων καπιταλιστών, τραπεζιτών, παλιών γαιοκτημόνων (γιού-γκερς), στρατοκρατών και μεσοαστών. Αυτή η συμμαχία ήταν που λίγο αργότερα θα αποτελούσε τη βάση και τη μαγιά για τη συγκρότηση και τη δημιουργία του ναζιστικού κινήματος. Οι ναζί, για να προσεταιριστούν το προλεταριάτο της Γερμανίας, επικαλέστηκαν το σοσιαλισμό και υπέκλεψαν συνθήματα και ιδέες, αφού ο σοσιαλισμός παρέμενε δημοφιλής στους κόλπους της εργατικής τάξης.
Τα Freikorps παραστρατιωτικές οργανώσεις κρούσης, που κάλιψε και χρηματοδότισε η κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών αποτέλεσε η βάση που πάνω της στηρίχτηκε η δημιουργία των ταγμάτων εφόδου, ενώ η μυστικιστική οργάνωση «Εταιρεία της Θούλης», ήταν αυτή που πρόσφερε το ιδεολογικό και πολιτικό εποικοδόμημα σαν πρόπλασμα της ναζιστικής θεωρίας.
Αν η επανάσταση των Συμβουλίων στη Γερμανία πετύχαινε, σίγουρα θα ήταν άλλη η μετέπειτα έκβαση της ρωσικής επανάστασης, αλλά και η συνέχεια του καπιταλισμού στην Ευρώπη, αφού στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ουγγαρία, στην Ολλανδία, στο Βέλγιο, αλλά και στην Ιταλία, η επαναστατική σοσιαλιστική προοπτική έμοιαζε να είναι κοντά. Δυστυχώς όμως, με το «αν» δεν μπορεί να γραφτεί η ιστορία!
Η ιστορία της Γερμανίας αποδικνύει ότι ο σοσιαλδημοκρατικός ρεφορνισός προωθήθηκε για την πρόληψη μιάς επαναστατικής λύσης του κοινονικού ζητήματος. Την Ρόζα Λούξεμπουργκ και τους άλλους επαναστάτες τους δολοφόνησαν οι μπράβοι του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού Νόσκε, ο οποίος καταστέλοντας την επανάσταση των Συμβουλίων άνειξε τον δρόμο για την κατάκτηση της εξουσίας από τον Χίτλερ. Ο ναζισμός και ο φασισμός ήταν η καθαρή αντεπανάσταση ως απάντηση του κεφαλαίου στην επαναστατική σοσιαλιστική προοπτική της ανθρωπότητας.
Στο ντοκιμαντέρ μπορεί να διαπιστώσει κανείς ομοιότητες και διαφορές στο χθες και στο σήμερα. Στις μέρες μας, ο νεοναζισμός – νεοφασισμός, τις περισσότερες φορές δεν παρουσιάζεται με χιτώνια και στρατιωτική παράταξη, αλλά φορά τον κοινοβουλευτικό μανδύα και προσπαθεί να εδραιωθεί ή έχει εδραιωθεί στο υποσυνείδητο των λαϊκών στρωμάτων της Ευρώπης από τη Ρωσία μέχρι την Αυστρία, την Ολλανδία, τη Σουηδία και την Ιταλία. Αρχίζει να αποτελεί σημαντική κοινοβουλευτική δύναμη ποντάροντας στην οικονομική κρίση, στο φόβο που απορρέει από αυτήν αλλά και την ξενοφοβία.
Η συνέχεια επί της οθόνης …
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ
Διάρκεια ντοκιμαντέρ : 53 λεπτά
[vimeo]http://www.vimeo.com/18143448[/vimeo]
1917. Ενώ ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται, ξεσπάει η Επανάσταση στη Ρωσία. Η Συμφωνική Ορχήστρα της Μόσχας δίνει τον τόνο — τη μορφή και το περιεχόμενο που θα έπρεπε να πάρει αυτή η Επανάσταση.
Η επανάσταση σαν κοινωνικό φαινόμενο είναι ο αναπλαστής νέων αξιών. Παράλληλα, είναι και δημιουργός νέων καταστάσεων μέσα από τα ερείπια του παλιού κόσμου.
Η μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Εκτός των άλλων και στον πολιτισμό. Τουλάχιστον μέχρι το 1923 -1925 σε όλους τους τομείς της τέχνης και της αρχιτεκτονικής δημιουργήθηκαν πρωτοποριακά παραδείγματα.
Η επαναστατημένη ορχήστρα της Μόσχας το 1918, καταργεί το μαέστρο και αυτοδιευθύνονται τα μέλη της ορχήστρας, δηλ οι ίδιοι οι μουσικοί. Αυτό δε σήμαινε ότι αρνιόντουσαν το συνθέτη – μουσουργό – δημιουργό. Στις πρόβες τους δέχονταν το συνθέτη να τους μιλήσει για το ύφος που θα ήθελε να εκτελεστεί το έργο του.
Όλες οι αποφάσεις αλλά και οι διορθώσεις για τυχόν λάθη παίρνονταν στη συνελευση της ορχήστρας. Αυτή η ορχήστρα, λοιπόν, που κατάργησε το διευθυντή και αυτοδιευθυνότανε, καταργήθηκε το 1924 με διάταγμα!
Αυτή η ορχήστρα είναι μία ελάσσων υπόθεση μέσα στα γενικότερα επαναστατικά ζητήματα στη Ρωσία εκείνης της περιόδου. Όμως ο συμβολισμός της είχε μεγάλη σημασία αφού οι απολογητές της κυριαρχίας και της ιεραρχίας μέχρι σήμερα, ένα από τα επιχειρήματα που θέτουν είναι το εξής:
Όπως δε μπορεί να υπάρξει ορχήστρα χωρίς μαέστρο, έτσι και δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία χωρίς αρχηγό (μαέστρο). Κι όμως υπήρξε η ορχήστα χωρίς διευθυντή και λειτούργησε αυτοδιευθυνόμενη για τρία χρόνια θαυμάσια. Και αφού υπήρξε, μπορεί να ξαναυπάρξει!
Επίσης υποστηρίζει ότι αν για τα αυταρχικά , ολοκληρωτικά καθεστώτα η βία και η τρομοκρατία είναι ουσιαστικό δομικό τους στοιχείο για την χειραγώγηση του λαού, για της φιλελεύθερες δημοκρατίες αυτή η χειραγώγηση επιτυγχάνεται με την προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου. Noam Chomsky “ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ” [vimeo]http://www.vimeo.com/19646663[/vimeo] Ο ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ παρουσιάζει στην εκπομπή ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ τις απόψεις του για την ουσία της δημοκρατίας και ασκεί κριτική στα κυρίαρχα φιλοσοφικά και πολιτικά ρεύματα της σύγχρονης εποχής.
Aναφέρεται, επίσης, στις δομές και τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, στις μεθόδους και τα μέσα χειραγώγησης των πολιτών, στο ρόλο των μαζικών μέσων ενημέρωσης και στις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης.
Ο Νόαμ Τσόμσκι (Avram Noam Chomsky) είναι καθηγητής στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MIT).
Έχει συγγράψει πλήθος βιβλίων και άρθρων, ενώ έχει δώσει και εκτενείς διαλέξεις επάνω σε ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων τα οποία περιλαμβάνουν τη γλωσσολογία, τη φιλοσοφία και την ιστορία της διανόησης.
Επίσης ο Τσόμσκι έχει πλούσιο ιστορικό πολιτικού ακτιβισμού από τη δεκαετία του ’60 κι έπειτα, με πληθώρα βιβλίων τα οποία επικρίνουν κυρίως την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ενώ τοποθετεί ιδεολογικά τον εαυτό του στο αναρχικό ρεύμα σκέψης.
Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε τρία κεφάλαια.
Α. Η ελευθερία της ανθρώπινης βούλησης.
Β. Τα μονοπώλια των Μ.Μ.Ε
Γ. Πως μπορούμε να αντισταθούμε. Άγι Στίνα « H Άλλη Πλευρά » [vimeo]http://www.vimeo.com/21482666[/vimeo] H μοναδική ολοκληρωμένη κινηματογραφική συνέντευξη του παλαίμαχου διεθνιστή επαναστάτη Άγι Στίνα (το πραγματικό του όνομα ήταν Σπύρος Πρίφτης) στο Γιάννη Γιαννουλέα.
Έναν άνθρωπο που έχει ζήσει τους αγώνες και ήττες του, σε μια περίοδο που σημάδεψε την πορεία της νεότερης Ελλάδας. Μακριά από πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες, ο Α. Στίνας, αποκαλύπτει πτυχές και γεγονότα άγνωστα, αναλύει το ρόλο που έπαιξε το ΚΚΕ, και ξεδιπλώνει το δικό του όραμα για μια σοσιαλιστική κοινωνία λεύτερη και δημιουργική.”
{…} Με το θάνατο τον Στίνα χάθηκε όχι μόνο ένας ήρωας αλλά ένας τύπος ανθρώπου που η σημερινή κοινωνία δεν φαίνεται πια ικανή να δημιουργήσει κι ούτε καν και να ανεχθεί. Αρχίζοντας να σκέφτομαι για το τι θα σας έλεγα σήμερα μου ήρθε στο νου ο ομηρικός στίχος «ανδρός ον ουδ’ αινείν τοίσι κακοίσι θέμις» (ενός άντρα ούτε και να τον παινούν αυτοί οι κακοί δεν ταιριάζει) και θα τον διόρθωνα λέγοντας «ανδρός ον ουδ’ αινείν ημίν κακοίσι θέμις». Να τον πει κανείς άγιο θα ήταν ύβρις.
Ό, τι και να κάνει ένας άγιος το κάνει με την ακράδαντη ψευδαίσθηση πως κάποτε και κάπου θα πληρωθεί. Αλλά η αφάνταστα βασανισμένη ζωή τον Σπύρου – δεκαετίες στην Ακροναυπλία, Αίγινα, νησιά, τμήματα μεταγωγών, τμήμα καταδίκων στη Σωτηρία γιατί ήταν χρόνιος φυματικός – ζωή που ο άνθρωπος αυτός δεν έφαγε, όταν ήταν αφυλάκιστος, συχνά ζεστό φαί και που δεν τη γλύκανε ούτε μια γυναίκα ούτε ένα παιδί, δεν έβρισκε ούτε στήριγμα, ούτε παρηγοριά σε καμιά εξωκόσμια υπόσχεση. Μόνη τον εστήριζε η ελπίδα πως η ανθρωπότητα θα μπορέσει κάποτε να ανδρωθεί και να ελευθερωθεί {…} Κ. Καστοριάδης. Φρειδερίκος Νίτσε – Friedrich Nietzsche [vimeo]http://www.vimeo.com/20553205[/vimeo] Γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1844 στο Ρένκεν της Πρωσικής Σαξονίας, από θρησκόληπτους γονείς. Ξεκίνησε σπουδές κλασικής φιλολογίας και θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βόννης τις οποίες όμως εγκατέλειψε, καθώς δεν έδωσαν απάντηση στην θρησκευτικές του αμφιβολίες. Στη συνέχεια, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, υπό τον καθηγητή Φρήντριχ Βίλχελμ Ριτσλ.
Δημοσίευσε τα πρώτα του φιλοσοφικά άρθρα εμπνευσμένος από την επαφή του με τη φιλοσοφία του Σόπενχαουερ. Παράλληλα, έχοντας ήδη μυηθεί στον κόσμο της κλασικής μουσικής, γνώρισε το μεγάλο μουσικό δραματουργό Ρίχαρντ Βάγκνερ. Η φιλία τους θα διαρκέσει χρόνια μέχρι τη στιγμή που οι προοδευτικές ιδέες του Νίτσε θα έρχονταν σε σύγκρουση με τη θρησκοληψία, το σωβινισμό και τον αντισημιτισμό του Βάγκνερ.
Το 1869 το Πανεπιστήμιο της Λειψίας του απένειμε τον τίτλο του διδάκτορα χωρίς εξετάσεις ή διατριβή, με βάση τα δημοσιεύματά του. Παράλληλα, το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας, μετά τις ενθουσιώδεις συστάσεις του καθηγητή του Ριτσλ, τον εξέλεξε έκτακτο καθηγητή της Κλασικής Φιλολογίας. Τον επόμενο χρόνο ο Νίτσε έγινε Ελβετός υπήκοος.
Αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας τα οποία απαιτούν αλλαγή κλίματος. Ταξιδεύει συχνά και γράφει διαρκώς. Το 1878 εκδίδει το «Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο» , το 1885 εκδίδει μόλις 50 αντίτυπα του «Τάδε Έφη Ζαρατούστρα» ενώ το 1888 γράφει το «Λυκοφώς των Ειδώλων» , τον «Αντίχριστο» και ξεκινάει το αυτοβιογραφικό «Ecce Homo».
Tο καλοκαίρι του 1898 υπέστη ελαφρύ εγκεφαλικό που οδήγησε στην επιδείνωση της κατάστασής του. Τον επόμενο χρόνο ακολούθησε ένα ακόμα σοβαρότερο εγκεφαλικό επεισόδιο και στις 25 Αυγούστου 1900 πέθανε από πνευμονία.
Τα συμπτώματα του οδήγησαν στο συμπέρασμα πως η ασθένειά του ήταν συφιλιδική (αυτή ήταν η αρχική διάγνωση στις κλινικές της Βασιλείας και της Ιένας), ωστόσο παραμένουν αδιευκρίνιστα τα ακριβή αίτια της διαταραχής του. Η ταφή του έγινε στο κοιμητήριο του Ραίκεν. Ηλίας Πετρόπουλος – Ένας Κόσμος Υπόγειος [vimeo]http://www.vimeo.com/20267925[/vimeo] Ο Ηλίας Πετρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1973. Πνεύμα ανήσυχο και ερευνητικό, πολέμιος των ακαδημαϊκών και του κατεστημένου, ο Πετρόπουλος ήταν ο πρώτος λαογράφος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με το περιθώριο και κατέγραψε πρόσωπα και πράγματα περιφρονημένα από την επίσημη ιστορία της χώρας του. Έζησε από κοντά ρεμπέτες, αλήτες, μάγκες, πόρνες και ομοφυλόφιλους, φυλακισμένους και καταδιωκόμενους, που έγιναν οι ‘ήρωες’ των βιβλίων του. Ακάματος συγγραφέας και ερευνητής έγραφε μέχρι το 2003 που πέθανε από καρκίνο..
Ο Πετρόπουλος λογοκρίθηκε και καταδικάστηκε τέσσερις φορές από τα ελληνικά δικαστήρια για τον αναρχικό χαρακτήρα των γραπτών του. Για το βιβλίο του Τα ρεμπέτικα τραγούδια, που δεν έφερε σφραγίδα λογοκρισίας, η χούντα τον καταδίκασε σε πεντάμηνη φυλάκιση το 1968, όπως και για τα Καλιαρντά το 1972 και για το κείμενό του Σώμα, που δημοσίευσε στο περιοδικό Τραμ. Το 1972 διεκδίκησε και πέτυχε να αποκτήσει αστυνομική ταυτότητα η οποία ανέγραφε στο θρήσκευμα «άθεος». Μέχρι το 1998 —δηλαδή για πάνω από 25 χρόνια και μέχρι τα 70 του— εκκρεμούσε εναντίον του καταδίκη σε φυλάκιση για προσβολή της θρησκείας. Κουρασμένος από το κυνηγητό και απογοητευμένος, μετακόμισε στο Παρίσι το 1975, από όπου συνέχισε ασταμάτητα να γράφει βιβλία για την Ελλάδα.
Στα 40 χρόνια της συγγραφικής του δραστηριότητας, ο Ηλίας Πετρόπουλος, δημοσίευσε 80 βιβλία και πάνω από χίλια άρθρα. Με βασικό άξονα ό,τι ο ίδιος αποκάλεσε «λαογραφία του άστεως», το έργο του καταγράφει δομές, θεσμούς, τρόπους έκφρασης και αντικείμενα της ελληνικής λαϊκής κουλτούρας. Το ανέκδοτο έργο του είναι τεράστιο, μέρος του οποίου είναι λεξικογραφικό. Το «Υπο–Λεξικό», το «Λεξικό του πολιτικού λόγου», το «Ονοματολεξικό» και τα «Φλοράδικα» περιμένουν τη μεταθανάτια επιμέλεια και δημοσίευσή τους.
Το 2005 κυκλοφόρησε το ντοκυμαντέρ “Ηλίας Πετρόπουλος – Ένας κόσμος υπόγειος”, διάρκειας 61′, σκηνοθεσίας Καλλίοπης Λεγάκη, στο οποίο συντελεστές ήταν και ο ίδιος ο Πετρόπουλος λίγο πριν το θάνατό του.
Ο Ηλίας Πετρόπουλος πέθανε στις 03/09/2003, επιθυμία του ήταν να αποτεφρωθεί και η στάχτη του να ριχτεί στους υπονόμους του Παρισιού όπως και έγινε, ένα φθινοπωρινό πρωινο. Αφιέρωμα στον ΝΙΚΟΛΑ ΑΣΙΜΟ [vimeo]http://www.vimeo.com/18197916[/vimeo] Μικρό μουσικό αφιέρωμα στον ΝΙΚΟΛΑ ΑΣΙΜΟ 1949 – 1988 Έξι βαθμοί [vimeo]http://www.vimeo.com/27439086[/vimeo] Με αφορμή τις αποκαλύψεις ότι μεγάλα ονόματα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας χρηματοδότησαν Αμερικανούς γερουσιαστές για να αμφισβητήσουν τους κινδύνους υπερθέρμανσης του πλανήτη παρουσιάζουμε το ντοκιμαντέρ «Έξι βαθμοί που θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο»
Με το ντοκιμαντέρ «έξι βαθμοί» ταξιδεύουμε στο μέλλον του πλανήτη μας, προκειμένου να διερευνήσουμε τις πιθανές επιπτώσεις της ανόδου της θερμοκρασίας βαθμό-βαθμό, καθώς το χειρότερο σενάριο προβλέπει αύξηση έξι βαθμών μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια.
Από το κάλυμμα πάγου της Γροιλανδίας ως τους κοραλλιογενείς υφάλους των τροπικών ζωνών του πλανήτη, από τους παγετώνες των Ιμαλαΐων ως τα δάση της βροχής στον Αμαζόνιο, οι αποδείξεις για κλιματικές αλλαγές που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη πληθαίνουν, μαζί με σαφείς ενδείξεις για άλλες που έπονται. Μάτε και πηλός [vimeo]http://www.vimeo.com/27189317[/vimeo] Αργεντινή. Το εργοστάσιο κεραμεικών του Luigi Zanon, ιδρύθηκε το 1980, κατά την στρατιωτική δικτατορία. Χτίστηκε σε δημόσια γη και με δημόσια κονδύλια. Το 2001, στο μέσο της μεγάλης οικονομικής κρίσης της Αργεντινής, το εργοστάσιο κλείνει αφήνοντας τους εργάτες με πολλούς μισθούς απλήρωτους.
Μετά από σκληρούς αγώνες με την εργοδοσία, οι εργάτες της κεραμοποιίας Ζανόν κατέλαβαν το εργοστάσιο και από τον Μάρτιο του 2002 το λειτούργησαν μόνοι τους. Βασιζόμενοι στη μεταξύ τους αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση, οι εργάτες διαχειρίστηκαν τα προβλήματα και κατάφεραν να αποτρέψουν όλες τις απόπειρες καταστολής.
Παράλληλα, βελτίωσαν την παραγωγική ικανότητα του εργοστασίου και τις συνθήκες εργασίας σε αυτό, ενώ το 2009 οι εργαζόμενοι στο πλέον ονομαζόμενο FASINPAT (Εργοστάσιο Χωρίς Αφεντικό) κέρδισαν μια σημαντική νομική μάχη: τη νομική κατοχύρωση του εργατικού ελέγχου στο μεγαλύτερο εργοστάσιο κεραμικής της Λατινικής Αμερικής.
Το ντοκιμαντέρ, προϊόν πολλών ημερών συμβίωσης της γερμανικής κολλεκτίβας Αk Kraak (Γερμανία, 2003) με τους εργάτες της Ζανόν, επιχειρεί με άμεσο τρόπο να μεταδώσει την εμπειρία των εκεί εργαζομένων. Πραγματεύεται με ζεστασιά και απλότητα την ιστορία, το παρόν αλλά και το μέλλον του αγώνα τους, τις σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ τους αλλά και με την τοπική κοινωνία, την καθημερινότητα μιας άλλης, κοινωνικής εργασίας, χωρίς αφεντικά και επιστάτες.
Ο υποτιτλισμός στα ελληνικά έγινε από τη συνέλευση TRiSTERO (Θεσσαλονίκη). Οργανωτικά Εγχειρήματα των Αναρχικών [vimeo]http://www.vimeo.com/18170114[/vimeo] “Το βίντεο ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ δημιουργήθηκε για
τις ανάγκες της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο χώρο πολύμορφης δράσης αναρχικών
Ζαϊμη 11 στις 14 Νοέμβρη 09. Η εκδήλωση οργανώθηκε από την ανοικτή συνέλευση αναρχικών
για ενιαίο πολυμορφικό κίνημα”. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ (spot) [vimeo]http://www.vimeo.com/16847071[/vimeo] Η αλληλεγγύη πρέπει να είναι διαχρονική, αδιαίρετη, ομοούσια προς κάθε κατατρεγμένο της εξουσίας.
Ομως Αλληλεγγύη σημαίνει επίσης αλλήλων εγγύηση , τα να θέλει κάποιος πολιτικά η κοινωνικά να αυτοκτονήσει δεν είναι αλληλεγγύη να αυτοκτονήσεις και εσύ μαζί του. Αλλά να τον αποτρέψεις από αυτή την πράξη, (και ο νοών νοείτω). ΠΗΓΉ : http://isopedotes.blogspot.gr/